๐สำหรับฉัน มีแต่ เธอคนเดียว
ฉันเปล่าเปลี่ยว ร้องไห้ ดั่งผีสิง
เสียน้ำตา ตั้งแต่ วันเธอชิ่ง
จำได้ยิ่ง ทั้งวัน เวลาหนอ
๐ยี่สิบสอง กันยา วันอาทิตย์
ประกาศติด เก้าจุดสอง ห้านอ .
หน้าประตู กระเป๋า ของเธอรอ
ขอให้พอ ตะคอก หยุดมันไป
๐มีเพียงแต่ น้ำตา บนหน้าเรา
และได้เรา ทิ้งสิ่ง พิเศษไว้
สิ่งที่เรา รับกลับ คุณค่าไร้
สิ่งนี้ไซร้ ฉันรู้ ฉันรู้ดี
๐ทำไมเรา ไม่รู้ เลยนะว่า
เคยมีค่า สิ่งนั้น กว่าเสียหนี
ฉันจะอยู่ ต่อไป ยังไงดี
นับวันที่ ตั้งแต่ เธอจากไป