ภาพวาด
ณ พิพิธภัณฑ์แห่งหนึ่ง มีภาพวาดหญิงสูงอายุ ที่มีรอยยิ้มแบบลึกลับ เธอสวมชุดกระโปรงยาวแบบโบราณ ยืนอยู่ในสวนที่เต็มไปด้วยดอกไม้ ภาพวาดดังกล่าวดึงดูดความสนใจนักท่องเที่ยว และผู้มาเยือนอย่างไม่รู้เบื่อ
วันหนึ่ง ขณะที่พิพิธภัณฑ์กำลังจะปิด เหลือเพียง “หนูนา” ผู้ดูแลพิพิธภัณฑ์ที่ยังคงทำงานอยู่ หนูนามักจะเป็นคนสุดท้ายที่ออกจากพิพิธภัณฑ์ และในวันนี้ก็เช่นกัน เมื่อเธอเดินผ่านห้องจัดแสดงภาพวาดของหญิงสูงอายุ เธอก็หยุดดูภาพนั้นเหมือนทุกครั้ง
แต่วันนี้ หนูนารู้สึกถึงความแปลกแยกในบรรยากาศ รอบตัวเงียบสงัดจนได้ยินเสียงลมหายใจของตัวเอง เธอเดินเข้าไปใกล้ภาพวาดมากขึ้น และในขณะที่เธอมองลึกเข้าไปในดวงตาของหญิงสูงอายุในภาพ เธอก็รู้สึกเหมือนมีอะไรบางอย่างที่ดึงเธอเข้าไป
ทันใดนั้น หนูนารู้สึกถึงความเย็นสบายแต่เสียวสันหลัง เธอหันหลังกลับไปแต่พบว่าเธอไม่สามารถขยับตัวได้ เหมือนถูกตรึงอยู่กับพื้น ทันใดนั้น เงาของหญิงสูงอายุในภาพก็เริ่มเคลื่อนไหว เธอเดินออกมาจากภาพวาด ช้าๆ แล้วหยุดยืนตรงหน้าหนูนา
“เธอรู้ไหมว่าฉันเป็นใคร?” หญิงสูงอายุถามด้วยเสียงเยือกเย็น
หนูนาพยายามตอบ แต่เสียงกลับไม่ออกมา หญิงสูงอายุคนนั้นยิ้มอย่างมีเลศนัย และพูดต่อ “ฉันเคยเป็นคนดูแลพิพิธภัณฑ์เหมือนเธอ แต่ด้วยอะไรซักอย่าง ทำให้ฉันต้องติดอยู่ในภาพนี้ ทุกๆ คืนฉันจะออกมาเดินรอบๆ แต่ไม่มีใครเห็นจนกระทั่งวันนี้”
หนูนาเริ่มรู้สึกถึงความหวาดกลัวที่เพิ่มขึ้น เธอพยายามดิ้นรนเพื่อหลุดจากพันธนาการแต่ก็ไม่เป็นผล
หญิงสูงอายุหัวเราะเบาๆ และพูดต่อ “ในเมื่อเธอได้พบฉันในคืนนี้ แสดงว่าถึงเวลาที่ฉันจะได้จากไปแล้ว”
ทันใดนั้น หนูนารู้สึกถึงแรงดึงดูดที่ทำให้เธอถูกดูดเข้าไปในภาพวาด สติสัมปชัญญะของเธอเริ่มจางหายไป และเมื่อเธอรู้ตัวอีกที เธอก็กลายเป็นส่วนหนึ่งของภาพวาด หญิงสูงอายุในภาพเดิมกลายเป็นหนูนาแทน
หญิงสูงอายุหัวเราะเย้ยหยันแล้วเดินออกจากห้องจัดแสดง ประตูพิพิธภัณฑ์ปิดลง ทิ้งหนูนาให้ติดอยู่ในภาพวาดนั้นตลอดไป แล้วในคืนต่อๆ มา ผู้ที่มาเยี่ยมชมพิพิธภัณฑ์จะสังเกตเห็นว่าภาพวาดนั้นดูมีชีวิตชีวาขึ้น แต่ไม่มีใครรู้ว่าเสียงกระซิบในห้องจัดแสดงนั้นเป็นเสียงของหนูนา ที่พยายามร้องขอความช่วยเหลือ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
