มาตรา35
เราคือชาวออฟฟิศทั่วไป ที่จะรู้เกี่ยวกับประกันสังคม แค่เพียงเมื่อต้องรู้ ต้องใช้หรือต้องจ่าย แต่พอพูดถึงการเป็นประกันสังคม ในมาตราอื่นๆที่นอกเหนือจากเราไปก็อาจไม่ได้สนใจอะไรมากเพราะคิดว่าเป็นเรื่องไกลตัวเรา
สะพานลอย
วันนี้บนเส้นทางเดิมเปลี่ยนเวลา เดินลงมาจากสะพานลอยวน สู่ทางเท้า เบื้องหน้าฝั่งทางเท้าเดียวกัน พบพี่คนหนึ่งมุ่งหน้า ออกจากสถานีรถไฟฟ้าสีแดงตรงนั้น ตัวเล็กผมสั้นพี่เค้าใส่แว่นกันแดด ใช้ไม้เท้า แต่ว่าพี่เค้าเดินคล่องแคล่ว มาก
จังหวะที่เรามาเจอกัน เราตัดสินใจทักด้วยเสียงที่ฟังชัดๆ
"สวัสดีค่ะ พี่ให้ช่วยไหมคะ"
"อ๋อ ไม่ต้องค่ะ พี่เดินได้"
พี่เดินคล่องจริงๆ ทางเท้า ริมวิภาวดีรังสิต เยินมากตลอดเส้นทาง
ด้วยระหว่างการก่อสร้างที่ยาว และนาน ต้องเดินขึ้น ลง ขอบทางเท้าและริมถนนไหนจะต้องวัดใจกับมอเตอร์ไซค์ เป็นจังหวะ
ตามช่วงที่ทางเท้าเสร็จกึ่งหนึ่งและไม่เสร็จ ไหนจะกรวยกั้น บวกความระเกะระกะอื่นๆ อีกมากมาย
อันนี้คลองอยู่ระหว่างการปรับปรุงก่อสร้าง ทางเท้าจะอยู่ริมซ้ายมือ
เราเดินตามพี่ไปติดๆ แบบกะว่าคว้าพี่เค้าได้ถ้าเค้าเกิดเซ หรือลื่นไป
เค้าเดินฉับๆต่อ จนเราต้องถาม
"พี่เก่งมาก แสดงว่ามาทุกวันเหรอคะ"
"พี่มาสัปดาห์ละครั้งน่ะ"
เพราะยังกังวลอยู่ ทางที่ใช้เดินมันไม่เรียบร้อยจริงๆ
เรากับพี่เข้าไปเดินริมทางด้านใน ชิดรั้วบริษัทสิ่งพิมพ์ขนาดใหญ่ริมวิภา
บางทีพี่รปภ.เค้าก็มาช่วยพาไป จังหวะนึ้จับใจความเอา เราฟังไม่ถนัดนัก
"พี่ทำที่ไหนเหรอคะ เดินไกลไหม"
"ตรงศูนย์รถตรงนั้นแหล่ค่ะ ไม่ไกล"
ตรงนั้นที่ว่า คือที่ศูนย์รถยุโรปค่ะ
แต่พี่ใส่เสื้อฮอนด้านะคะ แหะๆ แซวพี่เค้าไป แกยิ้มแหล่ะ😁
"ดีจังเลยค่ะ พี่ทำงานอะไรในนั้นเหรอคะ"
"พี่นวด เค้าจ้างสัปดาห์ละครั้งสัญญารายปี"
แล้วพี่เค้าพูดถึง ตามมาตรา35
ระหว่างนี่เราคุยกันนี้พี่ก็เดินแบบคล่องมาก เดินต่อเนื่องไม่หยุด สื่อถึงความกระตือรือร้นอันมาก อันนี้ชื่นชมจริงๆค่ะ
พี่เค้ายิ้มแย้มคุยกับเราอย่างสบายใจไม่มีเขิน
เป็นครั้งแรกที่ได้รู้จักกับบุคคลที่ตรงมาตรา
ที่ทำงานในบริษัทแห่งนี้
ปกติพี่เค้าทำงานร้านนวด อยู่ชลบุรี จะเดินทางเข้ามากทม.พักแถวปากเกร็ด เพื่อเดินทางมาทำงานที่ศูนย์รถยนต์นี้ สัปดาห์ละครั้ง
แอบถามเค้าต่อว่าที่ชลบุรีเป็นยังไงบ้างคะ แกว่าเดือนนี้เงียบ😅
แกเล่าว่าเวลาอยู่บนรถไฟฟ้าก็จะบอกคนที่พร้อมเสียสละที่นั่งหรือคนที่ยินดีจะช่วยว่าเค้าขอบคุณ เค้าทำเองได้
เราชอบที่พี่เค้าพูดสื่อจากใจออกมาแบบฉะฉาน เข้าใจได้แบบนี้
อนึ่งพี่เค้าไม่ได้บอดสนิท เค้ามองเห็นบ้าง และใช้ไม้เท้าช่วย
ระหว่างนี้ เรานึกได้ว่า เคยเจอกับหนุ่มคนนึงหลังจากช่วยพาเค้าเดินริมทางเท้าระยะสั้นๆ
ผ่านการพูดคุยนิดหน่อย
ได้รับรู้ว่าเขาได้ทำงานในบริษัทโทรคมนาคมเอกชนเจ้านึง
ฟังแล้วน่าชื่นชมมาก รับรู้ได้ว่า เขารับรู้ถึงความมีตัวตนและมีคุณค่าในตัวเอง
เมื่อนานมากๆแล้ว
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
