สองเท้าที่เดินทางไปยังถนนพระอาทิตย์
คงต้องท้าวความเสียก่อนว่าถนนพระอาทิตย์เป็นเส้นที่ต้องผ่านอยู่บ่อยครั้งเมื่อจะต้องเข้าไปเรียยที่มหาวิทยาลัย บ่อยจนเรียกว่าทุกวันก็ว่าได้
จากป้ายถนนที่เขียนไว้ว่าสามเสน เดินถอยหลังลงไปหน่อยก็จะเห็นกับป้ายจราจรที่ชี้ทางไปยังถนนพระอาทิตย์ เดินข้ามถนนใหญ่ด้วยความระมัดระวังเสียงหน่อย ก็จะพบกับกลิ่นหอมที่ลอยตามลม ร้านข้าวร้านนั้นเรียกได้ว่าเป็นร้านที่แสนแปลกตาสำหรับสาวชาวกรุงเป็นอย่างมาก เพราะริมฟุตบาททฝั่งหนึ่งตั้งโต๊ะเล็กๆวางกับข้าวอยู่สามสี่อย่าง ส่วนถัดมาอีกๆม่ถึงก้าวอีกฝั่งของฟุตบาทนั้นเป็นโต๊ะพลาสติอยู่สามสี่ตัวเรียงราย
กลิ่นที่หอมออกมาจากหม้อนั้น ทำเอาคนที่เดินผ่านไปแลเวถึงกลับต้องหันหลังกลับและตัดสินใจลองในสิ่งที่ไม่เคยลอง และไม่คิดที่จะลอง ด้วยการ
ฉัน : ป้าคะ ตรงนี้นั่งกินได้ไมคะ
ป้าไม่ตอบอะไรแต่ลุกไปตักข้าวใส่ชามให้
ฉัน : งั้นเอาแกง ราดข้าว 40บาทนะคะ
ป้าไม่ตอบอะไรใส่แกงนั้นใส่ชามวางช้อนให้หนึ่งคัน ก่อนให้ลูกสาวแกรับเงินไป
หลังจากที่นั่งประจำที่เรียบร้อย ก็เริ่มถ่ายรูปก่อนจามภาษาวัยรุ่นแล้วจึงลองชิมคำแรง เป็นรสชาติที่หอมและอร่อยมาก แต่จะให้บรรยายคงจะยากเกินไปสำหรับคนที่กิรอะไรก็ได้ เมื่อรับข้าวเรียบร้อย หันซ้ายหันขวาเจอหม้อพอดีจึงได้วางเอาไว้แล้วเริ่มเดินทางต่อ
การเดินทางหลังจากรับข้าวเที่ยง
ข้าวที่ไม่มากไม่น้อยจนเกินไปนั้นพอที่จะทำให้มีแรงในการเดินต่อไปเรื่อยๆจนถึงป้อมพระอาทิตย์ ความสงบร่มเย็นของป้อมพระอาทิตย์ ทำให้บรรยากาศน่านั่งเขาไปอีก บวกกับฟ้าครึ่มๆเหมือนฝนใกล้จะตกยิ่งสร้างความน่านั่งเข้าไปอีก
ภาพบรรยากาศนั้นทำให้นึกอยากจะถ่ายรูปตัวเองขึ้นมา ตอนแรกก็คิดอะไรสนุกๆจับเวลาตั้งกล้องถ่ายเอาเอง แต่ทำอย่างไรก็ไม่ได้ภาพที่ถูกใจเสียที จนมีความคิดว่าลองให้คนที่เดินผ่านไปผ่านมาช่วยถ่ายดีกว่า
พอคิดได้ เลยลองเดินหามุมที่คิดว่าถ่ายออกมาจะสวย แล้วจึงนั่งรอสักพัก ด้วยคนในส่วนที่มีมาก แต่ส่วนมากเป็นกลุ่มคนที่อาศัยนอนในสวนเลยเกิดความกลัวเล็กน้องที่จะเดินเช้าไปขอให้เขากดชัตเตอร์ให้ เลยได้แต่นั่งรออยู่ครู่หนึ่งภายในใจท่องเอาไว้แค่ 2 ประโยค
Sorry ,Can you take one photo for me please ?
และ
ขอโทษนะคะ ช่วยถ่ายรูปให้หน่อยได้ไหมคะ
ไม่นานจนเกินไปก็มีคนเดินผ่านมา แต่เธอกลับเป็นชาวต่างชาติที่เดินเร็วเหลือเกิน
คนที่ผ่านมา เป็นชาวไทยที่มาเป็นคู่ คงจะเป็นแม่ลูกที่กำลังพูดคุยอย่างสนุกสนานจนไม่กล้าเข้าไปขัดจังหวะ
และสุดท้ายเป็นครอบครัวชาวต่างชาติครอบครัวนึง ที่เอะอะเสียงดัง จนน่ากลัว
จากคนที่ผ่านมาสามกลุ่ม ทำให้เริ่มถอดใจและจะลุกกลับห้องก่อนที่ฝนจะตก แต่เมื่อเงยหน้าสาตตาก็ดันเหลือบไปเห็นคุณลุง คุณป้าคู่หนึ่ง ปกเดินกันอย่างเนิบนามมาเป็นคู่ มือทั้งสองถือถุงพลาสติกคนละสองถคงสามถุง
การเดินผ่านมาของคุณลุงคุณป้า ทำให้ความอยากได้รูปถ่ายตนเองกลับเข้ามาอีกครั้ง แล้วจึงรวบรวมความกล้าเดินเข้าไป
: ขอโทษนะคะ ช่วยถ่ายรูปให้หนูสักรูปได้ไมคะ
ทั้งสองไม่พูดอะไรกันอยู่สักเสี้ยวนาที
: คุณถ่ายรูปให้หลานหน่อย
เสียงที่อบอุ่นของคุณลุงเอ่ยขึ้นกะบผู้ที่คาดว่าจะเป็นภรรยาของเขาพร้อมที่งยื่นมือไปช่วยถือถุงของคุณป้า
คุณป้านิ่งไปครู่หนึ่ง เมื่อคุณเห็นดังนั้นจึงพูดซ้ำไปว่า
: คุณนั้นแหละ
แล้วคุณป้าก็รับกล้องไปอย่างงงๆ แต่สีหน้าของเรากลับเปื้อนไปด้วยรอยยิ้ม
คุณป้าเมื่อได้รับกล้องพร้อมคำอธิบายในการกดชัตเตอร์ ก็เก้งๆกังๆถอยหลังเดินหน้าอยู่ครู่ เมื่อตุณลุงเห็นอย่างนั้นเลยพูดกับภรรยาไปว่า
: มันซูมได้นะ
แต่คุณป้าไม่ได้พูดอะไรตอบ นอกจากตั้งใจที่จะเล็งกล้องนั้นอยู่ครู่แล้วพูดกับเราว่า
: เอาให้เห็นสะพานด้วยนะลูก
: ได้ค่ะ
จากนั้นคุณป้าจึงลั่นชัตเตอร์ๆปหนึ่งที คุณลุงที่เห็นภรรยาได้ลั่นชัตเตอร์เรียบร้อยก็พูดขึ้น
: ให้หลานดูรูปก่อน
รูปใบนั้นเป็นภาพที่น่ารักมาก ไม่ใช่เพียงภาพถ่ายที่จะทำให้เราได้จดจำสถานที่ที่เคยได้ไป แต่จะเป็นภาพที่ทำให้เราได้จดจำเรื่องราวและการเดินทางที่เกิดขึ้นอีกด้วย
และนี่คือภาพถ่ายจากคนที่ไม่รู้จัก
นี่คงเป็นบทสรุปแล้วของการเดินเที่ยวเล่นเฉพาะกิจ ถึงเวลาที่จะต้องกลับไปมุ่งมั่นทำงานแล้ว
ขอบคุณที่อ่านมาถึงตรงนี้
ราตรีสวัสดิ์...ตัวฉันที่กำลังอ่านอยู่
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
