เนื่องจากตัวผมเองเคยเป็นเช่นนั้นมาก่อน ในขณะที่ยังไม่มีลูก! มันคือความเห็นแก่ตัวของคนที่ลุ่มหลงกามารมณ์ โดยให้เหตุผลจากการประเมินคู่ชีวิตของตัวเองตำ่ครับ แต่ในที่สุดคู่ชีวิตก็ชนะผมได้ด้วยความอดทนอดกลั้นที่เหลือเชื่อ มันคือความผิด!จนเกือบจะกลายเป็นความประมาท ที่ตัวเองคิดว่าจะควบคุมความเห็นแก่ตัวนั้นได้ จนถึง เมื่อวันที่คู่ชีวิตให้กำเหนิดลูก ผมเห็นลูกและมองเห็นอดีตของตัวเองโดยลงความเห็นว่าตัวเอง evil ครับ
ผมไม่เคยรู้ว่า ความรู้สึกของคู่ชีวิตที่ถูกผมทำร้ายมาจะเป็นเช่นไร เพราะเธอทำเหมือนเป็นปกติทุกอย่างที่ผมยิ่งคิด ก็ยิ่งสมเพชตัวเอง ผมได้สาบานกับตัวเองแล้วหลังจากการสำนึกนี้เกิดขึ้นว่าจะไม่ยอมให้ กามารมณ์มาครอบงำอีกอย่างเด็ดขาด
สรุปขอตอบกระทู้จากประสบการณ์ตัวเองในแบบนี้ มันคือความผิดที่มาจากความละโมบ มันไม่ใช่ทางเลือกที่มาจากกมลสันดาน แต่เป็นความลุ่มหลงในกามารมณ์ชั่วคราว ที่ทั้งหมดทั้งสิ้นคือส่วนสำคัญในการท้าทายที่เป็นบทพิสูจน์ความเข้มแข็งของคำว่าคู่ชีวิต! จงเลือกส่ิงที่ดีที่สุดสำหรับ ‘’เรา’’ ครับ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
