ยุควัตถุนิยม และบันเทิงนิยมแบบทุกวันนี้ มันทำให้ต้นทุนชีวิตของทุกคน ไม่ว่าจะเป็นเด็กรุ่นใหม่ จน วัยเกษียณ ถูกใช้จนเปลืองทุกวัน และแทบไม่เหลือเพียงพอมาใช้พัฒนาคุณภาพชีวิตของตัวเองแล้วครับ
เวลาที่มี 24 ชั่วโมง มีเวลาให้กับตัวเอง และคนรอบข้างเท่าไหร่ และที่ให้กับตัวเอง ไม่ใช่การเสพความสุขด้วยความบันเทิง หรือ ความบ้าเห่อวัตถุ แต่การขนขวายหาความรู้เพื่อพัฒนาชีวิตตัวเอง และเผื่อแผ่ถึงความรอบข้าง จนถึงการให้ความรักและความเอาใจใส่คนในครอบครัว
ทุกวันนี้ ทุกคนเหลือเวลาในแต่ละวันเท่าไหร่ที่จะใช้กับสิ่งที่กล่าวไปข้างต้น
ผมว่าเหลือน้อยมาก
ทำงานกันหนัก แต่ผลตอบแทนเพียงน้อยนิด ไม่คุ้มกับเวลาและแรงกายที่เอาไปแลก แต่กลับสร้างผลกำไรเป็นกอบเป็นกำให้กับคนที่เขาซื้อเวลาและแรงกายจากเรา
สิ่งที่เราสูญเสียที่เราต้องจ่ายออกไปจากส่วนต่างหลังจากหักค่าตอบแทน ก็คือ ต้นทุนชีวิตที่ต้องให้กับตัวเอง และคนในครอบครัว เด็กที่เกิดมา ต้องพึ่งพาต้นทุนชีวิตจากคนที่เป็นผู้ให้กำเนิดที่ไม่เหลือต้นทุนชีวิตให้กับตัวเองเลยด้วยซ้ำ และพ่อแม่ที่แก่ชราที่เป็นบุคคลที่เคยแบ่งต้นทุนชีวิตให้กับเรา เราก็ไม่มีเหลือเพื่อใช้ตอบแทนกลับไปให้ท่านเหมือนกัน
เพราะเราได้ใช้ไปกับวัตถุนิยม และบันเทิงนิยมไปแทบจะหมดตัว
จากพื้นดินที่เสมือดินเหนียวที่อุ้มน้ำหลังฝนตกไว้ได้ กลับกลายเป็นผืนทรายที่ฝนจะตกหนักแค่ไหน ก็ไม่เหลือน้ำไว้ให้เห็นแม้แต่หยดเดียว
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
