ผมไม่ได้คลอดเองนะ แต่จาก ปสก. ก็พอจะนึกได้ว่า มีช่วงหนึ่งที่ ภรรเมียมีอาการคล้ายๆกัน ความกังวลในฐานะแม่สูงปรี๊ดๆๆๆๆๆ ไหนจะเรื่องแผล เรื่องฮอร์โมน เข้าใจทุกอย่าง เพราะอ่านหนังสือรอแล้ว ผมทำหน้าที่รับฟังและปกป้องครับ มียายป้าคนหนึ่ง มาบอกว่า ต้องยังงี้ๆๆๆๆ และแม่ง แวะมาบ่อยด้วย พอพูดบ่อยๆ ภรรเมียผมก็อาการออกอีก พอผมได้เจอ ผมยกมือไหว้แล้วบอกแกเลยว่า "สวัสดีครับ ขอโทษนะครับ มึงไปมีลูกเองเลยนะ แล้วอย่ามาเสือกเรื่องของครอบครัวกูอีก" จากนั้น โลกสงบสุขครับ ทุกวันนี้ โคตรดีใจ ที่ตัดไฟแต่ต้นลม 😄