22 ก.ค. เวลา 05:01 • ความคิดเห็น
การที่มีชีวิต .เมื่อเกิดมา ..กรรมก็นำเกิด ..เกิดจากสิ่งที่เคยสะสมมา ..เคยใช้อารมณ์ต่างเป็นนิสัย เคยเป็นผู้สร้างกรรม เคยตกยินดีเคยใช้อารมณ์กรรม เคยเสพอารมณ์ด้วยวิญญาณทั้งหก ..ยินดีเหมือนเสพของมึนเมา ในรูปรสกลิ่นเสียง จะเคลื่อนกายไปทางไหน วิญญาณทั้งหก ก็ติดตามไป ไปสัมผัสสิ่งนั่นสิ่ง มีอารมณ์ต่างๆอารมณ์นึกคิดมากมายที่เกิดขึ้น มีการเปลี่ยนแปลงของขันธ์ทั้งห้า มีกายวาจาใจไปตามอารมณ์ที่ปรุงแต่งขึ้นมา
..จิตไม่เคยเป็นอิสระ หยุดยั้งอารมณ์กรรมตัวกระทำที่เกิดขึ้นได้เลย ..แล้วจิตเป็นอิสระ ที่ตรงไหน ที่ถูกกักขังอยู่ในเรือนกาย ยิ่งกายอ่อนแอ ..เจ็บปวดเมื่อย กายมันแก่ หนังเหี่ยวย่น หนังเหนียว ..จิตมันก็ถูกกักขังอยู่ในกาย เพราะกายนั่นก็เป็นสถานที่ๆ ที่เค้าให้จิตอาศัย ..ชดใช้เวรกรรม หนีออกจากที่จิงจำไม่ได้เลย
วิธีที่จะออกจากที่ที่จิง หรือ ผ่อนคลายทุกข์ ผ่อนคลายกรรม ก็ใช้วิธีที่พระท่านชี้ทางให้มาทางนี้ๆ สร้างบุญกุศล ปฏิบัติธรรมขึ้นมา ..ยืน เดิน นั่ง..ขอนิสัยพระ มากระทำ ..ไม่ต้องนึกคิดอะไร สิ่งนี้แหละที่จะทำให้จิต..เลิกเป็นทาสอารมณ์กรรมตัวกระทำ
โฆษณา