22 ก.ค. เวลา 13:47 • ความคิดเห็น
เมื่อรู้ตัวดีแล้ว ว่ากำลังหมกมุ่น ยึดอยู่กับ สิ่งนั้น ก็ถอยออกมา ลุกไปทำอะไร อย่างอื่น มีเรื่องที่ค้างคา ทิ้งไว้ ก็ทำ ๆ ให้มันเสร็จ มันมีเรื่องมากหากว่า เราจะทำ เก็บกวาดเช็ดถู ..เอาอะไรๆที่มันรกก็ทิ้งเสียบ้าง บางที่ไปมัวหมกมุ่นทำซ้ำ เราก็หาเรื่องที่อยู่ใกล้ตัว เอามาทำ ..
หากใจมันยังวกวน มีอารมณ์ป่วนอยู่ ..จะไปทำสิ่งเดิม ก็นึกถึงพระเข้าไว้ ท่องพุทโธไป ทำสิ่งนั้นสิ่งนี้ไป ใจมันจะได้มีที่ยึด ..ไม่ไปยึดอารมณที่จะนำพาไปยึด หมกมุ่น ..เมื่ออารมณ์เค้าสงบ เราก็มาสำรวจดูดลมหายใจ เข้าออกมันเป็นอย่างไร หากหายใจสั้น.เราก็หายลึกๆ เป่าลมออกแรง ..ก็จะช่วยระบายอารมณ์นั้นออกไป ผ่อนคลายอารมณ์ของตังเอง
เราสลัดอารมณ์นั้นไป คัดเอ้าท์อารมณ์กรรมนั้นไป..ให้จิตว่างเว้นจากอารมณ์ จิตเราก็ต้องมีที่ยึดเหนี่ยว ..ไม่งั้น เดี๋ยวก็กลับไปทำแบบเดินซ้ำๆอีก .คนที่ไม่เคยฝึกก็ทำลำบากหน่อย ที่จะฝืนอารมณ์ของตัวเอง. .เพราะใช้..จนเคยชิน .. พอนึกปั๊บ อารมณ์นั่นมารับใช้เลย รวดเร็วทันใจ ..
โฆษณา