รอคอยไม่เป็น ใจเย็นไม่พอ
ถ้าหยุดแรกได้ หยุดที่ ๒, ๓, ๔ หรือหยุดต่อ ๆ ไปง่าย มันจะยากตรงหยุดแรก แต่ยากไม่มาก ยากพอสู้ ถ้าทำถูกหลักวิชชาก็จะได้ นอกจากความฟุ้งแล้ว ส่วนมากมักมาติดตรงนี้คือ... รอคอยไม่เป็น ใจเย็นไม่พอ รอคอยสิ่งที่มีอยู่แล้วภายในตัวไม่เป็น
แค่หลับตาเฉย ๆ เห็นอะไรเราก็พึงพอใจสิ่งนั้นไปก่อน แต่เราทำกันไม่ค่อยเป็น เรามักจะฮึดฮัด เพราะรอคอยไม่เป็น
ให้ทำความรู้สึกว่า เราไม่ใช่เทวดา แต่เราเป็นมนุษย์ธรรมดา บางอย่างเราควบคุมไม่ได้ บางอย่างเราควบคุมได้ ในช่วงแรก ๆ ประสบการณ์ภายใน เรายังควบคุมไม่ได้เพราะฉะนั้น เราจำเป็นต้องรอคอย ด้วยใจที่เยือกเย็นคือ นั่งหลับตาเฉย ๆ มีอะไรให้ดู เราก็ดูไป
พึงพอใจทุกสิ่งที่มีให้ดู ตั้งแต่ความมืด ภาพคน สัตว์ สิ่งของ เหตุการณ์ต่าง ๆ เราก็ดูไปเรื่อย ๆ พอถึงจุดหนึ่ง หลังจากผ่านภาพอื่นไปแล้ว จะมีภาพสุดท้าย คือ ภาพดวงให้ดู แต่เรามักจะรอคอย ภาพสุดท้ายด้วยใจที่เยือกเย็นไม่ได้ จึงไม่ได้ ถ้าเรารอได้ เราก็ได้ ก็แค่นี้เอง
แปลว่า ทุกคนในโลกต้องเห็นหมดเลย ที่ไม่เห็นเพราะเหตุนี้ ภายหลังจากเราเอาชนะความเกียจคร้าน หรือไม่เห็นความสำคัญของสิ่งเหล่านี้ ก็มาถึงจุดนี้คือ... เรารอคอยไม่ได้
ทีปลูกมะม่วง เรายังคอยได้ ทนปลูกตั้งแต่เป็นเมล็ด คอยรดน้ำพรวนดิน เช้ากระป๋องเย็นกระป้อง คอยขจัดวัชพืช แมลงศัตรูพืชต่าง ๆ ดูแลอย่างดีกว่าจะโต จนมันแตกกิ่งก้าน ออกดอก ออกผล เรายังคอยได้ทีอย่างนี้กลับใจเย็นพอ
โอวาทคุณครูไม่ใหญ่
๒๖ กันยายน พ.ศ. ๒๕๕๑
เมื่อไม่รู้จะอ่านอะไร ๒ (หน้า ๑๕๘ - ๑๕๙)
ภาพดี ๆ ๐๗๒, เพจการบ้าน
- 36
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
