มหาราช...ถ้าเชื่อก็จริง ถ้าศรัทธาก็หาเหตุผลได้
ช่วงนี้บ้านเรามีข่าวลัทธิพิลึกพิลั่น ชวนให้รู้สึก 'อิหยังวะ' เต็มไปหมด บ้างก็เชื่อมั่น นับถือเด็กน้อย วัยยังไม่สิ้นกลินน้ำนม (เด็กๆ ต้องดื่มนม ไม่เลิกกันหรอกค่ะ จะได้แข็งแรง ตัวสูง นมโรงเรียนยังแจกกันอยู่เลย)
บ้างก็สวดอะไรฟังไม่ได้สรรพ ทำเสียงโครกเครกจากลำคอ น่ารังเกียจเสียจริง
ไหนจะมีบุพการีหลงผิด ฤาษี เจ้าลัทธิบอกว่าลูกสาวเป็นมะเร็ง ต้องไปนอนแก้ผ้าให้นวด เสียเงินไม่ว่า เสียอย่างอื่นด้วยสิคะ สยองเหลือเกิน
ในฐานะคนนอก ไม่ได้เชื่อไปกับเขาด้วย (และคงต้องยอมรับว่านอกจากจะไม่เชื่อ แล้วยังจะเหล่ตามอง หมิ่นๆ ปากแอบเบะ) ก็ไม่เข้าใจว่าเชื่อเข้าไปได้อย่างไร ไม่เป็นผลดีกับตัวเองเลย
วันดีคืนดี ก็มีคดีความวุ่นวายกันเสียที
พูดถึงคดีความ ฟ้องร้องกันด้วยความเชื่อทางศาสนา ก็ต้องมาดูภาพยนตร์เรื่อง "มหาราช" ที่ฉายทาง Netflix กันเลยค่ะ
เรื่องนี้สร้างจากเรื่องจริง นั่นคือมีเค้าโครง แต่ก็มีใส่สีตีไข่บ้างล่ะนะ
เหตุเกิดที่บอมเบย์ อินเดีย ปี 1862
พระเอกนักปฎิรูป และนักหนังสือพิมพ์ นามว่า "กรสันทาส มุลจี" (Karsandas Mulji) ผู้นับถือไวศณพนิกาย นั่นคือนับถือพระวิษณุ (บ้านเราคุ้นกับพระนารายณ์มากกว่า)
แยกลัทธิย่อยลงไปอีกคือ "ปุษฏิมารคะ” หรือนิกายวัลลภะ ของวัลลภาจารย์ ซึ่งเป็นนิกายที่นับถือพระกฤษณะเป็นพระเจ้าสูงสุด
พระเอกกับคู่หมั้นไปงานโฮลีที่หะเวลี (วัด หรืออาราม) ที่ ชฑุนาถ พรัชรัตน มหาราช (Jadunathjee Brajratanjee Maharaj – JJ) เป็นมหาราช หรือเจ้าอาราม ผู้นำลัทธิท่านหนึ่ง ซึ่งมีอิทธิพลมากกว่าท่านอื่น
ชาวบ้านเทิดทูนเป็นพระเจ้า
เต้นไป สาดสีกันไปอย่างสนุกสนานกันไปหนึ่งเพลง สาวน้อยคู่หมั้นพระเอกก็ไปสะดุดตามหาราช JJ เลยได้รับการคัดเลือกให้ไป 'เสวา' หรือรับใช้
ปลื้มกันทั้งบ้าน เดี๋ยวรับใช้เสร็จ กลับบ้านมีฉลองนะ ไม่ใช่ใครก็ได้ นี่เข้ารอบสุดท้าย มงลง ได้รับใช้พระเจ้านะจ๊ะนายจ๋า
ว่าแล้วก็เข้าไปรับใช้ในที่รโหฐาน แต่ให้ชาวบ้านจ่ายเงินไปส่องดูได้...ดูแล้วได้บุญ เป็นมงคลไปอี๊ก
พระเอกไปตามหา คนเก็บตั๋วให้ดูฟรี ในฐานะคู่หมั้นด้วยนะ
ไหวมั้ยล่ะนั่น
JJ ทำแบบนี้มาอย่างบ่อย จนถึงขนาดเสกเด็กเข้าท้องก็ยังมี (ลูกเทพมั้ยนะ)
พระเอกถึงต้องมาแฉ เขียนบทความลงหนังสือพิมพ์
มหาราช JJ มีหรือจะยอม ให้ใครมาท้าทายอำนาจ ใครๆ เขาก็ยอมกัน แกเป็นใครถึงไม่ยอม
ฉันชอบฉากที่พระเอกบุกไปฉะมหาราช
มหาราช JJ ข่มว่า แค่ชื่อก็รู้แพ้ชนะ แล้วมั้ย ชฑุนาถ หมายถึงเจ้าแห่งตระกูลของพระกฤษณะ ส่วน กรสันทาส แปลว่าข้ารับใช้พระกฤษณะ
พระเอกตอบได้คมมากว่า ชื่อไม่ได้กำหนดกรรม กรรมต่างหาก สร้างชื่อให้เรา
กรสันทาส ไม่ได้ต่อต้านศาสนาที่เขานับถือ ตรงกันข้าม เขากลับศึกษาและเข้าใจอย่างถ่องแท้
ที่เขาต่อต้านคือคนใช้ศาสนาหาประโยชน์ต่างหาก
มหาราชกลั่นแกลัง ขัดขวาง กรสันทาส สารพัด ไม่ให้เผยแพร่โจมตีตนได้ สุดท้ายก็ฟ้องหมิ่นประมาท
ตอนไปสู้กันในศาล ฉันประทับใจบทพูดของพระเอกมาก
พระเอกบอกว่าเขานั้น
เป็นไวษณพ โดยกำเนิด
เป็นพราหมณ์ โดยกรรม
จิตวิญญาณ เป็นกษัตริย์
และตั้งใจเป็นวรรณะศูทร
ทรนง และลึกซึ้ง
เกิดมาเป็นไวษณพ
ศึกษา เยี่ยงพราหมณ์
มีจิตใจกล้าหาญ เช่นนักรบ
และตั้งใจจะชะล้างสิ่งสกปรกในสังคม ราวกับเป็นศูทร
คงไม่ถือว่าสปอยล์ เพราะรู้ตอนจบกันอยู่แล้วว่า คดีนี้ยกฟ้อง
ชาวบ้านก็คง 'เอ๊ะ' กับพฤติกรรมของมหาราชกันบ้างแหละ มาจนถึงเดี๋ยวนี้ คงไม่รับใช้ให้บริการกันแบบไม่ถูกไม่ควรกันแล้ว
ดูจบ ฉันก็สรุปได้ว่า ใดๆ ในโลกนี้
ถ้าเชื่อก็จริง ถ้าศรัทธาก็หาเหตุผลได้
เมื่อไม่เชื่อ ไม่ศรัทธาแล้ว ก็ตาสว่าง ไม่ถูกเขาหลอกใช้อีกต่อไป
ป.ล แนะนำบทความมหาราช (Maharaj) : อำนาจมืดในศาสนา โดยคมกฤช อุ่ยเต็กเค่ง ได้ข้อมูลความรู้ค่ะ
- 3
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
