26 ก.ค. เวลา 01:05 • ความคิดเห็น

มีแต่ความเป็นเช่นนั้นเอง

ลองคิดกันดูเล่นๆก็ได้ว่าหากว่า
เราทุกคนเป็นมนุษย์ถ้ำเราทุกคน
จะไม่มีภาษามากำหนดให้ทุกข์หรือสุข
มีแต่ความเป็นอย่างนั้นอย่างนั้นเป็นเช่นนั้นเอง
เราไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเราทุกข์หรือสุขเพราะ
เราจะไม่นำเอาภาษาที่เป็นสมมุติมาใช้
ในการปิดกั้นความรู้สึกให้ยากในการไปต่อ
ของชีวิตทำให้ท้อแท้เป็นซึมเศร้าเราจะมี
ชีวิตเพื่อรับรู้แต่ความกระเพื่อมที่อยู่ข้างใน
ไม่ต้องหาภาษามาปรุงแต่งและใช้ให้ความคิด
ทำงานกันไม่หยุดแต่พอเราทุกคนกำหนด
ภาษาขึ้นมาใช้ในโลกที่เป็นสมมุติเท่านั้นแหละ
1
มายาต่างๆก็ไหลเข้ามาทำให้เราขุ่นมัวทาง
อารมณ์ไม่เว้นแต่ละวันมโนเพ้อกับสมมุติที่ไม่จริง
ด้วยภาษาที่เป็นสมมุติขึ้นมาปรุงแต่งเรื่องราว
กำหนดว่านั่นคือทุกข์และนี่คือสุขนั่นคือยาก
และนี่คือง่ายตกหลุมพรางภาษากันไปหมด
โดนอัตตาเข้าควบคุมยังจะละเมอว่าตัวเองสวย
ธรรมชาติเค้าไม่เคยบอกว่าแบบนั้นคือสวย
และแบบไหนคือไม่สวยแบบไหนดีแบบไหนไม่ดี
มีแต่มนุษย์นี่แหละที่เกิดมาแล้วคับแคบตอบสนอง
อัตตาที่ตัวเองมี อยู่กับความจริงของชีวิตกันไม่เป็น
หยาบจนมองเห็นเรื่องที่ละเอียดกันไม่ได้แล้ว
3
ทางโลกอาจมองว่าเจริญแต่ทางธรรมมองว่า
เป็นความเสื่อมและแบบนี้ยังไม่ผ่านต้องกลับ
มาท่องภพภูมิให้ครบ31ภพภูมิจนกว่าจะมีปัญญา
เห็นความจริงอย่างที่มันเป็น...ศาสตร์แห่งความจริง.
6
โฆษณา