26 ก.ค. เวลา 12:50 • ความคิดเห็น

ประชาธิปไตย แบบทุนนิยม ทุนใครยาวสาวได้สาวเอา

100 คน 100 ชิ้น แบ่งปันคนละชิ้น ครบคนพอดี แต่ในความเป็นจริงผู้คนส่วนใหญ่ขาดแคลน ทรัพย์สินล้นเหลือตกอยู่ในมือคนส่วนน้อย เพียงไม่กี่กลุ่ม
ความเสมอภาคความเท่าเทียม จะมีก็แค่ในอุดมคติเท่านั้น ในชีวิตจริงจะถูกธรรมเนียม ประเพณี กฎ ระเบียบ ที่ถูกกำหนดโดยผู้มีอำนาจ เป็นต้นเหตุของความเหลื่อมล้ำอยู่เสมอ
ซึ่งก็ถือเป็นเรื่องปกติธรรมดา เป็นไปตามกฎแห่งธรรมชาติ หรือกฎแห่งป่า ที่หาความเท่าเทียมไม่ได้
กฎแห่งป่าคือการฆ่า ไม่มีความเสมอภาคแม้แต่สิทธิที่จะมีชีวิตอยู่ เป็นสิ่งคุ้นตาที่ไม่ใช่เรื่องแปลกพิศดารอะไร เสือขย้ำกวาง จงอางกินงู ใครเห็นก็บอกว่าเป็นเรื่องธรรมดา ไม่เห็นแปลกตรงไหน
คนเราก็เป็นส่วนหนึ่งของธรรมชาติ แม้จะยกตนเองว่าเป็นสัตว์ประเสริฐ จิตใจสูง เลื่อนชั้นจัดลำดับจากคนเป็นมนุษย์ผู้เจริญ มีความศิวิไลซ์ แต่ส่วนลึกของจิตวิญญาณก็ยังมีสัญชาตญาณความเป็นผู้ล่าอยู่ในสันดาน
สงครามแย่งชิงดินแดน ใช้กำลังเข้าห้ำหั่นเอาชีวิตกัน ที่กำลังดำเนินอยู่ทั่วทุกมุมโลกทั้งในอดีตและตอนนี้ ก็เพียงเพื่อเข้าครองทรัพยากรของผู้อื่น ส่วนเหตุผลอื่นเป็นเพียงข้ออ้าง หลอกคนที่รู้ไม่ทัน ให้เข้าใจผิดทำให้ตนดูดีเท่านั้น
ประเทศตะวันตกเกือบทุกประเทศทั้งทวีปยุโรป ล้วนเป็นนักล่าอาณานิคม ใช้ความได้เปรียบทางเทคโนโลยีที่ผลิตอาวุธประสิทธิภาพสูงเพื่อฆ่าคน เดินเรือรอนแรมข้ามมหาสมุทรเกือบครึ่งโลก มาทางเอเชีย ไปทางแอฟริกา เพื่อล่าอาณานิคม ใครขวางก็ฆ่า บันทึกทางประวัติศาสตร์เป็นหลักฐานยืนยันได้เป็นอย่างดี
เมื่อใช้กำลังที่เหนือกว่าเข้าครอบครองได้แล้ว ก็สูบเอาทรัพยากรจนเกลี้ยง ส่งกลับประเทศแม่ เหลือแต่เศษซาก แล้วจึงค่อยปล่อยให้เป็นอิสระ คืนเอกราชให้เป็นของตนเอง ไม่เว้นว่าจะเป็นประเทศเล็กหรือใหญ่ ขนาดจีน อินเดีย ที่มีประชากรเป็นพันล้านคน ยังไม่พ้นเงื้อมือนักล่าอาณานิคมเหล่านี้
เวลาผ่านมาเป็นร้อยปี วันนี้การปล้นสะดมทรัพยากร ก็ยังดำเนินอยู่
ปล้นแบบดิบๆ ด้วยกำลังอาวุธ ก็ดูที่ตะวันออกกลาง การปล้นสะดมแย่งชิงดินแดนผู้อื่นทั้งในฉนวนกาซ่า และเวสต์แบงก์ ของอิสราเอล ก็ดำเนินต่อไป เด็กและผู้หญิงเป็นเป้าหมายหลักในการฆ่าเพื่อล้างเผ่าพันธุ์ โดยไม่มีใครยับยั้งได้ เป้าหมายคือแหล่งทรัพยากรที่อุดมไปด้วยทองคำเหลวสีดำใต้ดิน ในรูปปิโตรเลียมเหลว และแหล่งก๊าซธรรมชาติ
อิสราเอลออกหน้า โดยการหนุนหลังด้วยประเทศตะวันตก เข้าถล่มปาเลสไตน์ ระเบิดด้วยขีปนาวุธทำลายพี่พักอาศัย สถานที่ประกอบพิธีทางศาสนา สถานศึกษา โรงพยาบาล และตามไปบดขยี้ต่อถึงศูนย์อพยพผู้หนีตายจากภัยสงคราม
เสือกระดาษอย่างสหประชาชาติ ได้แต่มองทำตาปริบๆ เคยลองส่งเจ้าหน้าที่เข้าไปเพื่อส่งข้าว ส่งน้ำ และอุปกรณ์ทางการแพทย์ แต่อิสราเอลไม่สนใจ สัญลักษณ์สหประชาชาติข้างรถบรรทุก ไม่มีความหมายพอที่จะป้องกันจรวดของอิสราเอลได้ หน่วยส่งเสบียงก็ต้องหนีตายกันกระเจิง ไปคนละทิศคนละทาง
และในอีกหลายพื้นที่ทางตะวันออกกลาง ประเทศยักษ์ใหญ่ใช้กำลังเข้าไปปล้นสะดมสูบน้ำมันเอาแบบหน้าด้านๆ ใครจะทำไม
เวทีสหประชาชาติทำอะไรไม่ได้ ก็แก้เกี้ยวด้วยการออกมติให้ประนามกับประเทศเหล่านั้น ภาษาชาวบ้านเรียกว่าด่า ถามว่าด่าโจรด่าอันธพาล แล้วได้อะไร ไม่ระคายผิวหน้าของคนประเภทนักล่าอาณานิคมพวกนี้ได้หรอก เพราะหนังหน้าหนายิ่งกว่ายางรถยนต์
ดูๆไปแล้ว ชาวปาเลสไตน์ที่ถูกเข่นฆ่าเพื่อแย่งชิงดินแดนอยู่ทุกวันนี้ ก็ไม่เห็นว่าจะต่างจากการฆ่าของนักล่าในป่าเพื่อกินเนื้อเป็นอาหารตรงไหน
มองโลกแล้วหันกลับมามองเราบ้าง
ความเดือดร้อนของประชาชนคนไทยตอนนี้ ไม่ได้น้อยไปกว่าบ้านเมืองอื่น เพียงแต่ปัญหาค่อยๆสะสม โดยประชาชนแทบไม่รู้สึกตัว พอรู้ตัวก็หนีไม่ทันแล้ว ตายกับตาย
เป็นไปตามทฤษฎี “ต้มกบ” น้ำจะถูกต้มให้ค่อยๆอุ่นขึ้นทีละองศาๆ จนเดือด กว่ากบจะรู้สึกตัวก็กระโดหนีไม่ทัน ตายอยู่ในหม้อ
เริ่มจากปัญหาปากท้อง ชาวบ้านหาได้ไม่พอรายจ่าย บริษัทห้างร้านต้องปิดกิจการลงมากขึ้นเรื่อยๆ คนว่างงานเป็นหมื่น ธุรกิจรถมือสองอาการหนัก อสังหาริมทรัพย์ล้นตลาด แบงค์ไม่ปล่อยสินเชื่อ จำนวนบ้านและคอนโดเท่าที่มีอยู่ตอนนี้เป็นล้านยูนิต ขายไปอีก 4 ปี ก็ไม่หมด เราจึงไม่เห็นโครงการขึ้นใหม่ และที่กำลังก่อสร้างอยู่ก็ต้องหยุดก่อน ให้สังเกตทาวเวอร์เครนสำหรับยกวัสดุขึ้นไปก่อสร้าง หากไม่เคลื่อนไหว แสดงว่าโครงการนั้นหยุดก่อสร้าง
ราคาพืชผลที่เป็นรายได้ของชาวบ้านตกต่ำ ไม่พอค่าปุ๋ยค่าแรง โดยเฉพาะพืชเศรษฐกิจหลักอย่างข้าว ยางพารา มันสำปะหลัง รวมไปถึงกุ้งปลาที่ชาวบ้านเลี้ยงเอง ล้วนราคาต่ำกว่าต้นทุน ก็ไม่เห็นว่ารัฐมนตรีจะแก้อะไรได้ ยกเว้นขายข้าวเก่า 10 ปี ซึ่งไม่ได้ประโยชน์อะไรกับปากท้องชาวบ้านเลย
ตรงกันข้ามกับสินค้าของนายทุนที่ราคาพุ่งไม่หยุด น้ำมันเชื้อเพลิง ไฟฟ้า ปุ๋ย และค่าครองชีพพื้นฐาน ล้วนปรับตัวขึ้น
คิดดูว่าที่รัฐบาลกำลังจะแก้กฎหมายให้ต่างชาติซื้ออสังหาริมทรัพย์เป็นเจ้าของได้ในสัดส่วน 75% เป็นเวลา 99 ปี เป็นการช่วยใคร ใครได้ประโยชน์ ชาวบ้านได้อะไร
ที่สัญญาว่าจะแจกเงินทันทีคนละหมื่น หลังตั้งรัฐบาล ได้แล้วยัง จะได้กี่โมง แจกเป็นคูปองดิจิตอลทำไม ทำไมไม่แจกเงินสด จำกัดการใช้จ่ายค่าเทอมไม่ได้ จ่ายค่าไฟฟ้าค่าโทรศัพท์ไม่ได้ จะอธิบายอย่างไร เอื้อนายทุนหรือเปล่า ร้านชำรายเล็กรายน้อย สายป่านสั้น คงสูญพันธุ์ก็คราวนี้
1
คน 100 คน กับของ 100 ชิ้น แบ่งปันคนละชิ้น ครบคนพอดี แต่ในความเป็นจริงผู้คนส่วนใหญ่ขาดแคลน ทรัพย์สินล้นเหลือตกอยู่ในมือคนส่วนน้อย เพียงไม่กี่กลุ่ม
ไม่อยากตายอยู่ในหม้อต้มกบ ให้รีบตื่น แล้วออกมาจากหม้อต้มใบนั้น
จัดประชุมใหญ่วิสามัญ รวมตัวกันให้ได้จำนวนเป็นแสนเป็นล้านคน ต้องการอะไร ยื่นข้อเสนอแจ้งความประสงค์บอกรัฐบาล หากทำไม่ได้ก็ให้ลงจากเก้าอี้ไป เพราะคณะรัฐมนตรี รวมทั้งนายกรัฐมนตรี เป็นเพียงทีมบริหาร ที่ถูกจ้างมาให้บริหาร บริษัท ประเทศไทย จำกัด (มหาชน) เท่านั้น ส่วนเจ้าของที่แท้จริงก็คือประชาชน ใครไร้ฝีมือก็ใช้อำนาจของประชาชนผู้ถือหุ้นใหญ่ผู้เป็นเจ้าของบริษัทปลดทีมบริหารออกไป แล้วก็เลือกคนใหม่เข้ามาทำงานแทน
1
ต้องได้แบบนี้ จึงจะเรียกได้ว่าสังคมประชาธิปไตย อำนาจต้องเป็นของประชาชน เพื่อประชาชน และโดยประชาชน อย่างแท้จริง
1
โดย.. พี่ชื่อวิช
โฆษณา