เราเป็นอยู่ สังคมรอบข้างไม่มีใครชอบเลย เราทำได้แค่ ไม่พูดบอกคนคุย และไม่ฟังเพื่อนหรือคนรอบข้าง เราเชื่อตัวเรา และความคิดเรา เพราะเรารู้จักและสนิทกว่าเพื่อนหรือคนรอบข้างที่ได้ยินแค่คำพูดแล้วมาตัดสินคนคุย เพื่อนและคนรอบข้างยังไม่ได้เจอตัวจริงยังไม่ได้รู้จักเขาเท่าเรารู้จัก แค่วางตัวกับเพื่อนเล่าพอแค่ควรเล่าบางเรื่องที่ไม่ควรเล่าก็ไม่ต้องเล่า คนคุยก็ไม่ได้บอกเด่วจะเครียดเปล่าๆ อยู่ที่ตัวเราค่ะ