28 ก.ค. เวลา 02:09 • นิยาย เรื่องสั้น

#ความลับของดวงดาว: เรื่องเล่าจากแมวชื่อ "มูน

บทที่ 2: การเปิดประตูสู่โลกใหม่
The journey of a thousand miles begins with one step." -
Lao Tzu
การเดินทางหนึ่งพันไมล์เริ่มต้นด้วยก้าวเดียว
เล่าจื๊อ
เช้าวันที่ 2 กรกฎาคม แสงแดดอ่อนๆ ลอดผ่านผ้าม่านบางๆ ผมยืดตัวและหาวหวอดใหญ่ ก่อนจะกระโดดลงจากเตียงอย่างเบาๆ เพื่อไม่ให้รบกวนแก้วที่ยังหลับสนิทอยู่ในเวลาเช้าตรู่เช่นนี้
แต่แล้ว... ผมก็ต้องชะงัก เพราะภาพที่เห็นตรงหน้าช่างแปลกประหลาดเสียจนผมอยากขยี้ตาตัวเองหลายๆ ครั้ง
แก้ว เจ้านายสุดที่รักของผม กำลังนั่งขัดสมาธิอยู่บนพรมกลางห้อง ดวงตาปิดสนิท ใบหน้าสงบนิ่งราวกับรูปปั้น ปกติเวลานี้ถ้าเธอไม่นอนอยู่บนเตียงเธอก็ควรจะกำลังวุ่นวายกับการเตรียมตัวไปทำงานสิ
"เฮ้! แก้ว!" ผมร้องเรียก แต่แน่นอน... เธอไม่ได้ยิน เพราะผมเป็นแมว และแมวพูดไม่ได้
ผมเดินวนรอบๆ ตัวเธอ สังเกตทุกรายละเอียด กลิ่นกำยานหอมๆ ลอยอวลในอากาศ เทียนไขสีขาวถูกจุดวางรายล้อม และที่น่าตกใจที่สุดคือ... บนหัวของเธอมีจุดสีม่วงเรืองแสงอ่อนๆ!
'โอ้พระเจ้า!' ผมคิดในใจ 'นี่เธอโดนผีเข้าหรือเปล่านะ?'
แต่แล้ว แก้วก็ลืมตาขึ้นช้าๆ รอยยิ้มสดใสปรากฏบนใบหน้า เธอมองมาที่ผมด้วยสายตาที่เปี่ยมไปด้วยความรักและเมตตา
"สวัสดีจ้ะ มูน" เธอทักทายเสียงนุ่ม "วันนี้เป็นวันพิเศษนะ เราจะเริ่มต้นชีวิตใหม่กัน"
ผมเอียงหัวอย่างงุนงง 'ชีวิตใหม่? แล้วชีวิตเก่าล่ะ? ผมชอบนะ มีอาหารแมวอร่อยๆ ที่นอนนุ่มๆ'
แก้วลุกขึ้นยืน เธอเดินไปที่ตู้เสื้อผ้าและหยิบเสื้อผ้าชุดใหม่ออกมา... ชุดโยคะผ้ายืดสีขาวบริสุทธิ์
"วันนี้เราจะเริ่มต้นด้วยการทำโยคะ แล้วก็ฝึกสมาธิ" เธอพูดพลางสวมชุด "แล้วก็จะกินอาหารที่ดีต่อสุขภาพ ไม่มีเนื้อสัตว์ ไม่มีของทอด"
ผมถึงกับผงะ 'ไม่มีเนื้อสัตว์!? แล้วผมจะกินอะไร!?'
แต่แล้ว เหมือนแก้วจะอ่านใจผมออก เธอยิ้มกว้างและพูดว่า "ไม่ต้องห่วงนะมูน อาหารของนายยังเหมือนเดิม แต่ฉันจะเลือกแบบออร์แกนิคให้"
ผมถอนหายใจโล่งอก อย่างน้อยก็ยังมีปลากิน
วันต่อๆ มา แก้วปฏิบัติตามตารางเวลาใหม่อย่างเคร่งครัด เธอตื่นแต่เช้าตรู่ เริ่มด้วยการทำโยคะ ตามด้วยการนั่งสมาธิ ผมนั่งมองด้วยความสงสัย พลางคิดว่า 'มนุษย์นี่ช่างประหลาด ทำไมไม่นอนขดกลมๆ สบายๆ แบบผมล่ะ?'
วันที่ 7 กรกฎาคม แก้วเริ่มอ่านหนังสือเล่มใหม่เกี่ยวกับ "จักระ" และ "พลังงานจักรวาล" เธอพยายามอธิบายให้ผมฟัง แต่ผมยังงงๆ อยู่ว่าทำไมมนุษย์ถึงชอบคิดอะไรซับซ้อนนัก
วันที่ 10 กรกฎาคม แก้วเริ่มจัดห้องใหม่ เธอวางคริสตัลไว้ตามมุมต่างๆ ของห้อง และแขวนภาพแมนดาลาสวยๆ บนผนัง ผมชอบนอนข้างๆ คริสตัลพวกนั้น รู้สึกอบอุ่นแปลกๆ
วันที่ 12 กรกฎาคม แก้วเริ่มพูดถึงเรื่อง "สัญญาณจากจักรวาล" เธอตื่นเต้นมากเมื่อเห็นเลข 11:11 บนนาฬิกา ผมไม่เข้าใจว่ามันพิเศษตรงไหน แต่ถ้าเธอมีความสุข ผมก็มีความสุขด้วย
วันที่ 14 กรกฎาคม ครบสองสัปดาห์แล้วที่แก้วเริ่มการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่นี้ เย็นวันนั้น ขณะที่แก้วนั่งจิบชาสมุนไพรกลิ่นประหลาด เธอหันมามองผมด้วยสายตาที่เปี่ยมไปด้วยความรักและเมตตา
"มูน" เธอพูดเบาๆ "ฉันรู้สึกเหมือนเพิ่งเปิดประตูเข้าสู่โลกใหม่ โลกที่เต็มไปด้วยความเป็นไปได้ ฉันไม่รู้ว่าการเดินทางนี้จะพาเราไปที่ไหน แต่ฉันรู้ว่ามันจะเป็นการผจญภัยที่น่าตื่นเต้นมาก และฉันดีใจที่มีนายอยู่เคียงข้าง"
ผมกระโดดขึ้นไปนั่งบนตักของเธอ แม้ผมจะไม่เข้าใจทั้งหมดที่เกิดขึ้น แต่ผมรู้ว่าตราบใดที่เรายังอยู่ด้วยกัน ทุกอย่างจะต้องดีแน่ๆ
ขณะที่แสงสุดท้ายของวันค่อยๆ จางหายไป ผมรู้สึกได้ถึงการเปลี่ยนแปลงในอากาศ เหมือนมีบางอย่างกำลังจะเกิดขึ้น บางอย่างที่จะเปลี่ยนแปลงชีวิตของเราไปตลอดกาล
และนี่เป็นเพียงจุดเริ่มต้นของการผจญภัยครั้งยิ่งใหญ่ของเรา... การเดินทางที่จะพาเราไปสู่ดินแดนแห่งความมหัศจรรย์และการค้นพบตัวตนที่แท้จริง
#นิทานการตื่นรู้ #การเดินทางบนเส้นทางการตื่นรู้
#เรื่องเล่าของมูน #แมวเล่าเรื่อง
#AwakeningJourney #ป้าอ้อยไม่คอยเกษียณ
โฆษณา