28 ก.ค. เวลา 08:17 • นิยาย เรื่องสั้น

อ่อย(ไม่)ให้รักแต่อยากได้ไม่หยุด ตอนที่ 4

การจราจรวันนี้แน่นขนัดอย่างไม่น่าเชื่อ ทั้งที่ยังไม่ถึงเวลาที่ผู้คนจะเลิกงานกลับบ้าน โชคดีที่รถยังสามารถเคลื่อนตัวไปได้ ไม่ติดแหง็กเหมือนในชั่วโมงเร่งด่วน ทำให้โชติกามาถึงบริษัททลอเรลี่ช็อกโกแลตก่อนเวลาเพียงสิบห้านาที
เธอเดินอย่างมั่นใจเข้าไปในตึกที่ถูกตกแต่งอย่างวิจิตรตระการตา ที่หน้าล็อบบี้มีน้ำพุช็อกโกแลตขนาดใหญ่ ซึ่งดูเหมือนจริงจนน้ำลายสอแม้จะไม่ได้กลิ่นช็อกโกแลตจริง ๆ ผนังถูกทาด้วยสีชมพูสดใสสมกับเป็นบริษัทผลิตช็อกโกแลตและลูกกวาดอันดับหนึ่ง
โชติกาเดินตรงไปที่เคาน์เตอร์ประชาสัมพันธ์เพื่อแนะนำตัวเองและรอการอนุญาตให้เข้าพบซีอีโอ ไม่นานนัก เจ้าหน้าที่ประชาสัมพันธ์สาวก็ผายมือและแนะนำทางไปยังห้องทำงานของซีอีโอ เมื่อไปถึงที่หน้าห้องทำงาน ปรากฏว่าไม่มีใครอยู่ เธอจึงลองเคาะประตูและได้ยินเสียงทุ้มเข้มจากด้านในเอ่ยอนุญาตให้เธอเข้าไป
“ขออนุญาตค่ะ”
“ยินดีต้อนรับครับคุณโชติกา”
ชายหนุ่มเบื้องหลังโต๊ะทำงานตัวใหญ่เอ่ยต้อนรับ ทั้งยังลุกขึ้นเดินมาจับมืออย่างมีมารยาท เขาเป็นลูกครึ่ง ส่วนใหญ่ติดต่องานกับลูกค้าต่างชาติจึงค่อนข้างถนัดวิธีการแบบสากลมากกว่า
โชติกายื่นมืออกไปจับ คิดในใจว่าตัวจริงชายหนุ่มหล่อร้อนแรงกว่าที่เห็นในรูปเสียอีก แล้วเขาก็ตัวสูงมาก เธอปกปิดอาการตื่นเต้นแล้วยิ้มให้
โฆษณา