เรื่องเก่าเล่าใหม่กับ——วิวัฒนาการสัทอักษรจีน
สำหรับการวิวัฒนาการสัทอักษรจีน หลายคนมักจะเข้าใจกันอย่างผิดๆว่า อักษรจีนที่เก่าแก่ที่สุดและเป็นจุดเริ่มต้นของการพัฒนาอักษรจีนที่ใช้ในปัจจุบันนั้นคืออักษรกระดองเต่า (甲骨文) แต่ในความเป็นจริงนั้น หากพิจารณาจากโครงสร้างหรือลายเส้นตัวอักษรอย่างละเอียด จะพบว่าอักษรกระดองเต่าไม่ได้เป็นอักษรที่ถูกประดิษฐ์ขึ้นมาเป็นอักษรชนิดแรกๆ เพราะหากเราดูจากอักษรสัมฤทธิ์ (金文) จะพบว่าลายเส้นมีความมนโค้ง คล้ายกับลักษณะการวาดมากกว่าอักษรกระดองเต่า ที่มีความเหลี่ยมและดูเป็นเส้นของอักษรเขียนมากกว่าการวาด
ที่หลายคนมักเข้าใจผิดว่าอักษรที่เก่าแก่ที่สุดคืออักษรกระดองเต่านั้น ก็เป็นเพราะพิจารณาจากยุคสมัยของอักษร กล่าวคือ อักษรกระดองเต่ามักจะถูกกล่าวว่าเป็นอักษรที่ใช้ในสมัยราชวงศ์ซาง (商代ประมาณ 1600 ก่อนคริสตกาล) และอักษรทองสัมฤทธ์เป็นอักษรที่ใช้ในสมัยราชวงศ์โจว (周朝 1046–256 ปีก่อนคริสตกาล)
เพราะเหตุนี้ ใครหลายคนมักจะเข้าใจผิดว่าอักษรกระดองเต่า คืออักษรที่เก่าแก่ที่สุดในประวัติศาสตร์จีน
การพิจารณาว่าอักษรเหล่านั้นเป็นอักษรโบราณหรือไม่ สามารถพิจารณาได้สองกรณี ประการที่หนึ่งคือ
ลักษณะการเขียนจะยังคงคล้ายกับการวาดรูป ดูได้จากอักษรสัมฤทธิ์ 子 ที่ส่วนข้างบนมีการถมหรือกลบสีให้เต็มช่องวงกลม แต่เมื่อพัฒนามาสู่อักษรกระดองเต่า ส่วนที่เป็นเส้นโค้งกลมเริ่มพัฒนากลายมาเป็นเส้นสี่เหลี่ยมที่มีความเหลี่ยมมากกว่า
ภาพจากหนังสือ 《文字学概要》หน้าที่ 47
และในอีกประการ อักษรโบราณมักจะมีลายเส้นที่ซับซ้อนมากกว่าอักษรในช่วงยุคหลัง หากพิจารณาจากอักษร牛ที่ปรากฏในอักษรทองสัมฤทธ์ ลายเส้นมักจะคงความเป็นภาพวาดไว้อย่างเห็นได้ชัด แต่เมื่อพัฒนามาสู่อักษรกระดองเต่านั้น กลับมีการลด และดูมีความคล้ายกับการเขียนอักษรมากขึ้น
ภาพจากหนังสือ 《文字学概要》หน้าที่ 48
เมื่อพิจารณาจากเหตุผลสองประการแล้วนั้น จะพบว่าอักษรทองสัมฤทธิ์เป็นอักษรที่ถูกใช้มาก่อนหน้าอักษรกระดองเต่า หรืออาจจะอยู่ร่วมยุคสมัยเดียวกัน ซึ่งนักวิชาการให้ความเห็นว่า
อักษรทองสัมฤทธิ์ส่วนมากจะถูกนำมาใช้ในการจดบันทึกชื่อหรือวัตถุของขุนนางชั้นสูงในสมัยนั้น หรือใช้ในพิธีการต่างๆ
ส่วนอักษรกระดองเต่าน่าจะเป็นอักษรที่ใช้อย่างแพร่หลายในชนชั้นสังคมทั่วไป สังเกตได้จากการลดส่วนหรือย่อส่วนของลายเส้นให้ง่ายขึ้น (简化)
เพราะฉะนั้นเราสามารถสรุปได้ว่า
ณ เวลานั้น อักษรทองสัมฤทธ์จัดเป็นอักษรมาตรฐาน (正体) ส่วนอักษรกระดองเต่าถือเป็นอักษรที่มีการเขียนต่างไปจากอักษรมาตรฐาน (俗体)
ดท้าย สิ่งที่ผู้คนมักเข้าใจผิดก็คือ ในช่วงสมัยของอักษรกระดองเต่า วัสดุที่ใช้เขียนแท้ที่จริงแล้วไม่ได้มีเพียงแค่แผ่นกระดูก（兽骨）หรือกระดองเต่า（龟甲）เท่านั้น แต่ในความเป็นจริงการใช้พู่กันเขียนลงบนไม้ไผ่เป็นที่นิยมอย่างมากตั้งแต่สมัยโบราณ ซึ่งสามารถพิสูจน์ได้สองประการดังนี้
อักษร 册、典 ได้ถูกจดบันทึกไว้ในคัมภีร์ซ่างซู 《尚书》 ซึ่งหากพิจารณาจากรูปอักษรจะพบว่ามีความคล้ายกับใช้แผ่นไม้ไผ่มาเรียงกัน หลังจากนั้นใช้เชือกร้อยให้เป็นหนังสือ
ภาพจาก : https://www.yw11.com/zidian/9705/
อักษร 笔（筆）ปรากฏตั้งแต่สมัยราชวงศ์ศซาง ซึ่งเป็นสิ่งที่พิสูจน์ได้ว่า คนจีนได้ใช้พู่กันที่ทำจากไม้ไผ่มาเป็นเครื่องมือในการเขียนอักษร กลับไม่ได้ใช้การแกะสลักเป็นหลักอย่างที่หลายๆคนเข้าใจ
จากตัวอักษร 册、典、笔 จะเห็นได้ว่า วัสดุเครื่องมือที่ใช้ในการเขียนนั้น ไม่ได้มีเพียงแต่กระดูกสัตว์หรือเครื่องมือแกะสลักเท่านั้น และนี้เป็นสิ่งที่ใครหลายคนมักเข้าใจผิดเกี่ยวกับอักษรจีนโบราณ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
