ความสุขของชีวิตในทัศนะของเราคือ มีปัจจัยรองรับเพียงพอแก่การดำรงชีวิตคือ อาหาร ที่อยู่อาศัย เครื่องนุ่งห่ม ยารักษาโรค อยู่ในสังคมที่สงบทำประโยชน์เกื้อกูลแก่สังคมประเทศชาติบ้าง ตามบุญวาสนาบารมี ไปให้สุดทางชีวิต เพราะจิตเราอยู่ในระหว่างโลกกับธรรมะคงมีแค่นี้แหละค่ะ