“สองเพื่อนรัก“
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว พระจันทร์และดวงอาทิตย์เป็นเพื่อนสนิทกัน ทั้งสองอาศัยอยู่บนฟากฟ้าและมักจะส่องแสงไปทั่วโลกพร้อมกัน ทุกสิ่งทุกอย่างดูสวยงามเมื่อทั้งพระจันทร์และดวงอาทิตย์อยู่ด้วยกัน
แต่วันหนึ่ง พระจันทร์เริ่มรู้สึกว่าตนไม่สำคัญเท่าดวงอาทิตย์ พระจันทร์มองเห็นดวงอาทิตย์ที่ส่องแสงสว่างไสวไปทั่วโลก ผู้คนพากันชมความงามและอบอุ่นที่ดวงอาทิตย์มอบให้ พระจันทร์รู้สึกน้อยใจและเริ่มเปรียบเทียบตัวเองกับดวงอาทิตย์
ดวงอาทิตย์เมื่อเห็นพระจันทร์เศร้าใจ ก็ถามด้วยความห่วงใยว่า “เป็นอะไรไปหรือ พระจันทร์ ทำไมเจ้าดูหม่นหมอง?”
พระจันทร์ตอบว่า “ข้าเห็นว่าทุกคนรักเจ้า เจ้ามีแสงสว่างที่ทำให้โลกสดใส แต่ข้ามีเพียงแสงอ่อนๆ ที่คนมักมองข้าม”
ดวงอาทิตย์ยิ้มและพูดว่า “อย่าคิดเช่นนั้นเลย เพื่อนรักของข้า เจ้าก็มีความสำคัญในแบบของเจ้าเอง ลองมองดูสิ เมื่อข้าต้องพักผ่อนยามค่ำคืน ใครเล่าที่จะส่องแสงเพื่อให้โลกได้เห็นทาง?”
พระจันทร์นิ่งคิด และตอบว่า “ข้าน่าจะเป็นผู้ที่ให้แสงในยามค่ำคืน แต่แสงของข้าไม่สว่างเท่าเจ้า”
ดวงอาทิตย์กล่าวต่อ “แต่ความอ่อนโยนของแสงเจ้าทำให้โลกสงบและเงียบงัน ผู้คนสามารถพักผ่อนได้ภายใต้แสงของเจ้า หากไม่มีเจ้า ความงามของท้องฟ้ายามค่ำคืนก็คงไม่สมบูรณ์ ทุกคนมีหน้าที่และความสำคัญในแบบของตนเอง อย่าลืมว่าความงามของเรามาจากการอยู่ร่วมกันและเติมเต็มซึ่งกันและกัน”
พระจันทร์รับฟังและรู้สึกอบอุ่นในใจ พระจันทร์ได้เรียนรู้ว่าแม้ตนเองจะไม่ส่องสว่างเท่าดวงอาทิตย์ แต่ก็มีความสำคัญในการทำให้โลกสมดุลและสงบ
ตั้งแต่นั้นมา พระจันทร์และดวงอาทิตย์ยังคงเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน ทั้งสองรู้ว่าตนมีหน้าที่เฉพาะที่ไม่สามารถแทนที่กันและกันได้ และพวกเขาก็อยู่ร่วมกันบนท้องฟ้าอย่างมีความสุข
ข้อคิดของเรื่องนี้คือ: ทุกคนมีคุณค่าและบทบาทของตัวเอง ไม่ควรเปรียบเทียบตัวเองกับผู้อื่น แต่ควรเห็นคุณค่าในสิ่งที่ตัวเองมีและทำเพื่อสร้างความสมดุลและความงดงามในชีวิตของเราและผู้อื่น
- 4
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
