5 ส.ค. เวลา 08:46 • ปรัชญา
เรื่องรักตัวเองให้เป็น มันก็เรื่องรักกายที่เราอาศัยอยู่ ดูแลให้อาหารการกิน การออกกำลังกาย ให้ร่างกายมีความแข็งแรง มัอาการครบทั้งสามสิบสอง พร้อมด้วยสติปัญญา รู้จักทำในสิ่งที่เป็นคุณ หากรู้ว่าเป็นโทษ ก็ถอยห่างออกมา เหมือนอาหารการกิน เราก็ยังเลือกที่จะตักหยิบเข้ามากิน เรื่องราวอารมณ์นึกคิด มันมีคิดดีคิดไม่ดี เราก็มีสติปัญญาที่จะอ่านอารมณ์ความนึดคิดในตัวตนได้ ..มีนเป็นนึกคิดร้าย ..มาหลอกหลอน หลอกจิตเรา เราก็สลัดอารมณ์นึกคิดนั่นไป
..เรา..มองดูอารมณ์นั่น เป็นตัวอันตรายอันธพาล ..เราก็ไม่คบคนพาล.. เราไปยึดอารมณ์นั่น ..มันก็กายเป็นคนพาลเป็นทุรชน ..เราก็รักตัวเองเป็น ดูแลกาย อารมณ์ จิตของเราเป็น เพราะเรารักจิตของตัวเราเองเป็น ..พึ่งตัวเองเป็น พึ่งด้วยมีเหตุผลที่ดีภายในจิต ..แล้วเราก็พิจารณาเหตุและผลได้ ในการที่เราต้องใช้อารมณ์ มีกิริยากายวาจาใจต่างๆ ที่มันไม่คงที่ .เราก็ควบคุมเอาเรื่องดีมาใช้
ในการใช้ชีวิต ที่มีกิริยาท่าทาง กายวาจาใจ ..เราก็ดูแลเป็น อ่านจิตตัวเองออก..ว่า จิตของเราต้องการอะไร ..จิตต้องกายความสุข กายเป็นเพียงสถานที่ให้จิตอาศัย ..เราก็มาทำสถานที่ ที่จิตเราอาศัยอยู่ ทำให้มันดี ..ดีที่มีอารมณ์นึกคิด มีเหตุผลไปในทางที่ดี ..กายที่เราอาศัยมันก็จะดีขึ้น จิตที่อาศัยก็มีความสุข ที่เค้าว่า สุขกายสุขใจ แล้วก็ยังมีสติสัมปชัญญะ ในการใช้กายวาจาใจ ..มีดีหรือชั่ว ดีไม่ดีรู้จักได้ ..รู้จักว่า หากมันชั่ว ..เราก็หยุดมันซะ ขึ้นชื่อว่า ชั่ว ..ก็อย่าเอากายวาจาใจ ไปเดินตามทสงคนชั่วมัน ..
โฆษณา