6 ส.ค. เวลา 07:52 • นิยาย เรื่องสั้น

สายลมแห่งความเดียวดาย

สายลมอันหนาวเย็น พัดผ่านใบไม้ เกิดเสียงเสียดสีแผ่วเบา..............
สายลมอันหนาวเหน็บพัดผ่านภูเขา
เสียงที่โหยหวนนั้น พัดมาจากที่ใด
ในความเงียบงันของยามค่ำคืน
ความมืดมิดที่ปกคลุมไปทั่วท้องฟ้า
มีเพียงแสงดาวที่พร่างพราว
เหมือนเสียงหัวใจที่เต้นเบาๆ
ท่ามกลางความเหงาที่เข้าครอบงำ
1
ในหุบเขาลึกสุดตา
มีเพียงเสียงลมที่กรีดร้อง
มันพัดผ่านทิวไม้และทุ่งหญ้า
สร้างบทเพลงแห่งความเศร้า
สะท้อนความเดียวดายในหัวใจ
1
ใครเล่าจะรู้ว่าเสียงลมนั้น
เป็นเสียงของความคิดถึง
หรือเสียงของหัวใจที่แตกสลาย
มันพัดพาไปไกลแสนไกล
แต่ยังคงอยู่ในห้วงแห่งความเดียวดาย
1
โฆษณา