ทำไมภพภูมิมนุษย์ถึงเป็นภพภูมิที่ดีที่สุด
ภพภูมิมนุษย์นี้เป็นภพภูมิที่ดีที่สุด เพราะเป็นภพภูมิเดียวที่สามารถประพฤติธรรมได้ เนื่องจากมนุษย์ เป็นภพภูมิเดียวที่สามารถดำรงสติได้ มีกายหยาบ มองเห็นการเสื่อมแก่เจ็บตายของกายสังขารได้ง่าย และสามารถเข้าถึงกระแสแรกแห่งมรรค ไปจนถึงอรหัตผล จนบรรลุธรรมในระดับสุดท้าย คือเข้านิพพานได้ นั่นเอง
#มนุษย์ #ฆราวาส #บรรลุธรรม
นอกจากนี้ ภพภูมิมนุษย์ยังเป็นภพภูมิที่มีความพิเศษอีกอย่างหนึ่งคือ แม้มนุษย์ผู้นั้นจะยังไม่บรรลุธรรม แต่หากมนุษย์ผู้นั้นสร้างสมเหตุปัจจัยในการที่จะบรรลุธรรมเอาไว้มาก เช่น ไล่เรียงปฏิจสมุปบาท ดำเนินตามคลองอริยสัจสี่ กระทำทาน,ศีลและภาวนาเป็นนิตย์(โดยเฉพาะภาวนา) แม้จะยังไม่บรรลุธรรมในชาตินี้ แต่จะเป็นเหตุปัจจัยที่จะทำให้ไปบรรลุธรรมในภพของชาวสุคติโลกสวรรค์แทน
ดังนั้นเทวดาที่เคยสร้างเหตุปัจจัยในการบรรลุเป็นอริยบุคคลเอาไว้เมื่อครั้งยังเป็นมนุษย์ จึงสามารถบรรลุธรรมได้ในอัตภาพเทวดา แตกต่างจากเทวดาที่ไม่เคยสร้างเหตุปัจจัยในการบรรลุเป็นอริยบุคคล แม้ได้ยินได้ฟังพระอริยสงฆ์ที่ขึ้นไปเทศนาธรรม หรือได้ยินได้ฟังเพื่อนเทวดาใคร่ครวญธรรมบนสุคติภพ ก็ไม่สามารถที่จะเข้าใจ บรรลุโสดาบันไม่ได้
นั้นเองจึงเป็นเหตุที่ว่า การเกิดเป็นมนุษย์นั้นดีที่สุด พระพุทธองค์ทรงให้คำนิยามข้อดีของมนุษย์(ในดาวโลกเท่านั้น)ไว้หลักๆ สามประการด้วยกัน ได้แก่ ๑.มนุษย์เป็นผู้มีสติกว่าสัตว์ในภูมิอื่น ๒.มนุษย์เป็นผู้มีความกล้าหาญกว่าสัตว์ในภูมิอื่น ๓.มนุษย์ประพฤติพรหมจรรย์ในธรรมวินัยได้อย่างเยี่ยมยอดที่สุด ไม่ว่าจะเป็นฆราวาสหรือบรรพชิตก็ตาม
ดังนั้น พวกเทวดาหรือพรหม เมื่อใกล้ตาย เพื่อนเทวดาที่หยั่งรู้ถึงความตายของเพื่อน ก็จะพากันเข้ามาอวยพรให้เทวดาที่ใกล้ตาย ว่าขอให้ได้ไปสู่สุคติโลกมนุษย์นะ เนื่องจากส่วนมากแล้ว เทวดาที่ตายแล้วจุติมาเกิดเป็นเทวดาหรือมนุษย์อีกครั้งนั้นมีน้อย ส่วนใหญ่จะตายแล้วไปเกิดเป็นสัตว์เดรัจฉาน หรือไม่ก็เกิดใหม่ในนรกกำเนิดแทน
พวกเทวดาที่พอจะมีสติ แม้เป็นเทวดาปุถุชนแต่ก็พอจะรู้ข้อดีของภพภูมิมนุษย์ตรงนี้ จึงมักอวยพรกับเทวดาผู้ใกล้วายชนม์ให้ได้ไปเกิดเป็นมนุษย์นั้่นเอง อย่างน้อยๆ ถ้าเป็นเทวดาปุถุชนที่ไม่ประมาท ก็จะอธิษฐานให้ตัวเองมีสติเกาะเกี่ยวอยู่ในกุศล ปุถุชนประเภทนี้จะสามารถหลบหลีกไม่ทำชั่วได้แบบชาติต่อชาติ ตายจากเทวดาก็ไปเกิดเป็นมนุษย์ที่ชอบทำบุญ สามารถปิดอบายได้ชาติต่อชาติ แต่ถ้าชาติไหนเผอเรอลืมการอธิษฐาน ก็อาจจะได้ไปเกิดเป็นมนุษย์ที่ไม่รู้จักพระพุทธศาสนา พลาดไปทำชั่ว พลาดไปมีรักโลภโกรธหลงสะสมอยู่
เมื่อตายไปก็ย่อมเข้าถึงทุคติวินิบาต นรกกำเนิด เดรัจฉาน เปรตวิสัย ดังนั้นพระพุทธองค์ถึงทรงเน้นย้ำให้เราไม่ประมาทในกรรม ให้เดินทางสายมรรค รู้ทุกข์ รู้สมุทัย เพราะต่อให้เราได้ไปเกิดเป็นกษัตริย์มหาศาล คหบดีเศรษฐีมหาศาล แต่ถ้าเราพลาดพลั้งทำชั่วเพราะรู้ไม่เท่าทันกรรมหรือไม่เชื่อในกฎแห่งกรรม สุดท้ายแล้วเราก็อาจจะเสื่อมลาภเสื่อมยศเป็นทุกข์ถูกนินทาในชาตินั้นเลย แถมพอสิ้นชีวิตก็ต้องไปเกิดในภพภูมิต่ำทรามตามสภาวะจิตที่เต็มไปด้วยรักโลภโกรธหลงอีกต่างหาก
ดังนั้น การปฏิบัติตนตามหลักอริยสัจสี่ โดยมีมรรคเป็นเส้นทาง มีปฏิจสมุปบาทเป็นพาหนะ มีอานาปานสติเป็นเชื้อเพลิงพาหนะ หรือการปฏิบัติธัมม์เจริญภาวนา รวมทั้งการสั่งสมสุตะ เป็นหนทางที่จะช่วยให้คุณมีเหตุปัจจัยเพื่อที่จะได้บรรลุธรรมเป็นโสดาบันได้ในชาติหน้า หรือไม่คุณอาจจะเข้าถึงการภาวนาชั้นเลิศและเป็นอริยบุคคลขั้นใดขั้นหนึ่งได้ในชาตินี้เลย ทีนี้คุณก็ไม่ต้องกลัวว่าตายแล้วจะไปเกิดในทุคติอีกต่อไป ไม่ว่าจะกี่ภพจะกี่ชาติหลังจากนี้
แอดมินสกิทาเทพ แห่งเพจเฟ๊ซบุ๊คธรรมะแฟนตาซี
- 3
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
