9 ส.ค. เวลา 10:32 • นิยาย เรื่องสั้น

"จุดสูงสุดของดาวเดี่ยว"

ณิชา นั่งอยู่หน้ากระจกในห้องแต่งตัวของบริษัท เธอกำลังเตรียมตัวสำหรับการนำเสนอโปรเจกต์ใหญ่ที่สุดในชีวิตการทำงานของเธอ ดวงตาเธอเปล่งประกายด้วยความมั่นใจ ริมฝีปากยกยิ้มเล็กน้อยด้วยความภาคภูมิใจ
5 ปีที่ผ่านมา ณิชาทุ่มเทให้กับการทำงานอย่างหนัก เธอเป็นที่รู้จักในฐานะ "ดาวเด่น" ของบริษัท ด้วยผลงานที่โดดเด่นและความทะเยอทะยานอันแรงกล้า เธอไต่เต้าขึ้นมาจนถึงตำแหน่งผู้จัดการโครงการอายุน้อยที่สุดในประวัติศาสตร์ของบริษัท
แต่เส้นทางสู่ความสำเร็จของเธอไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบ ณิชาต้องเผชิญกับอุปสรรคมากมาย ทั้งการแข่งขันที่ดุเดือด ความกดดันจากเป้าหมายที่ท้าทาย และความขัดแย้งกับเพื่อนร่วมงาน
ในช่วงวิกฤตที่สุดของการทำงาน เมื่อโปรเจกต์สำคัญกำลังจะล้มเหลว มินตรา เพื่อนร่วมงานที่ณิชาไม่เคยสนิทด้วย ได้เข้ามาช่วยเหลือ เธอให้คำแนะนำที่มีค่าและช่วยแก้ไขปัญหาสำคัญ ทำให้โปรเจกต์กลับมาอยู่ในเส้นทางที่ถูกต้อง
แต่เมื่อถึงเวลานำเสนอผลงานต่อผู้บริหาร ณิชากลับไม่เอ่ยถึงการช่วยเหลือของมินตราแม้แต่น้อย เธอพูดถึงความสำเร็จของโปรเจกต์ราวกับว่ามันเป็นผลงานของเธอแต่เพียงผู้เดียว
"ผมประทับใจมากกับวิธีที่คุณแก้ไขปัญหาในโปรเจกต์นี้" ผู้บริหารคนหนึ่งกล่าวชื่นชม
ณิชายิ้มกว้าง "ขอบคุณค่ะ ดิฉันภูมิใจมากที่สามารถนำพาทีมผ่านอุปสรรคมาได้ด้วยวิสัยทัศน์และความมุ่งมั่นของดิฉันเอง"
มินตรายืนอยู่ด้านหลังห้องประชุม เธอรู้สึกผิดหวังที่ไม่ได้รับการกล่าวถึง แต่ก็ไม่กล้าพูดอะไร
หลังจากการนำเสนอ ณิชาได้รับคำชมเชยมากมายและถูกเสนอให้เลื่อนตำแหน่งเป็นผู้อำนวยการฝ่าย เธอรู้สึกปลาบปลื้มและภูมิใจในความสำเร็จของตัวเอง
คืนนั้น ขณะที่ณิชานั่งอยู่ในรถหรูคันใหม่ของเธอ เธอโทรหาแม่เพื่อแบ่งปันข่าวดี
"ลูกทำได้แล้วแม่ ลูกได้เลื่อนตำแหน่งแล้ว" ณิชาพูดด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น
"ยินดีด้วยนะลูก แม่ภูมิใจในตัวลูกมาก" แม่ของเธอตอบกลับ "แล้วเพื่อนร่วมงานของลูกล่ะ พวกเขาช่วยลูกบ้างไหม?"
ณิชาหยุดชั่วครู่ ก่อนจะตอบ "ไม่หรอกแม่ ลูกทำทุกอย่างด้วยตัวเองทั้งหมด ไม่มีใครช่วยลูกได้หรอก"
เมื่อวางสาย ณิชามองออกไปนอกหน้าต่างรถ เห็นแสงไฟของตึกสูงระยิบระยับ เธอรู้สึกว่าตัวเองเป็นเหมือนดาวที่ส่องสว่างที่สุดบนท้องฟ้า โดดเด่นและยิ่งใหญ่ แต่ก็โดดเดี่ยว
ณิชาไม่เคยตระหนักว่า ความสำเร็จที่แท้จริงนั้นไม่ได้มาจากการยืนอยู่บนยอดเพียงลำพัง แต่มาจากการเติบโตร่วมกันกับผู้อื่น เธอยังคงมุ่งหน้าสู่เป้าหมายต่อไป โดยไม่รู้ว่ากำลังสูญเสียโอกาสในการสร้างความสัมพันธ์ที่มีคุณค่าและการเรียนรู้จากผู้อื่น
โฆษณา