"ค่าที่แท้จริง"
แสงไฟในออฟฟิศยังคงสว่างจ้า แม้นาฬิกาจะบ่งบอกเวลาเกือบเที่ยงคืน มีนาถ่อนหายใจเฮือกใหญ่ขณะจ้องมองหน้าจอคอมพิวเตอร์ เธอเป็นพนักงานคนสุดท้ายที่ยังคงทำงานอยู่
"ทำไมฉันต้องมานั่งทำงานดึกดื่นแบบนี้ด้วยนะ" เธอบ่นกับตัวเอง แต่ก็รู้ดีว่าคำตอบคือ 'โบนัส' ที่จะได้รับเมื่อสิ้นปี
มีนาเหลือบมองรูปถ่ายครอบครัวบนโต๊ะทำงาน ภาพลูกสาววัย 5 ขวบยิ้มกว้าง ทำให้เธอรู้สึกเจ็บปวดในอก เธอแทบไม่มีเวลาให้ลูกเลยในช่วงหลายเดือนที่ผ่านมา
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น เป็นข้อความจากเพื่อนร่วมงาน แนบรูปกระเป๋าแบรนด์เนมใบใหม่มาด้วย "เห็นไหม นี่แหละที่ฉันบอกว่าทำงานหนักแล้วคุ้ม!"
มีนารู้สึกอิจฉาเล็กน้อย เธอเองก็อยากได้กระเป๋าแบบนั้นบ้าง แต่แล้วสายตาก็เหลือบไปเห็นอีเมลที่เพิ่งเข้ามา
เป็นอีเมลจากองค์กรการกุศลที่เธอเคยบริจาคเงินให้ พวกเขาส่งภาพเด็กๆ ยากจนที่ได้รับโอกาสทางการศึกษาจากเงินบริจาค รอยยิ้มของพวกเขาทำให้มีนารู้สึกอบอุ่นใจ
ในวินาทีนั้น มีนาตระหนักถึงบางสิ่ง เธอนึกถึงคำพูดของคุณแม่ที่เคยบอกว่า "ลูกเอ๋ย ค่าของคนไม่ได้อยู่ที่เขามีอะไร แต่อยู่ที่เขาให้อะไรกับโลกใบนี้"
มีนาปิดคอมพิวเตอร์และเก็บของ เธอตัดสินใจกลับบ้านเพื่อใช้เวลากับครอบครัว และวางแผนที่จะขอลาพักร้อนเพื่อไปเป็นอาสาสมัครสอนหนังสือเด็กด้อยโอกาส
วันต่อมา เพื่อนร่วมงานแปลกใจที่เห็นมีนามาทำงานด้วยรอยยิ้ม "ดูมีความสุขจังนะวันนี้ ได้กระเป๋าใหม่เหรอ?"
มีนายิ้มกว้าง "เปล่าหรอก แต่ฉันเพิ่งค้นพบค่าที่แท้จริงของชีวิตน่ะ"
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
