เรื่อง “ รักไม่มีวันตาย”
บทที่ 1: “ความทรงจำในวัยเด็ก”
เมื่อสมัยประถม อ้อมแอบชอบเพื่อนชายชื่อ "บีม" เขาหน้าตาดีและเป็นที่ชื่นชอบของเพื่อนๆ ในห้อง บีมมักจะมาปรึกษาอ้อมเมื่อมีปัญหา จนอ้อมเริ่มรู้สึกเหมือนว่าเขาอาจจะชอบตัวเอง แต่บีมกลับชอบเพื่อนของอ้อม อ้อมจึงไม่กล้าบอกความรู้สึกที่มีต่อบีม กลัวว่าเพื่อนจะเสียใจ
วันหนึ่ง หลังเลิกเรียน บีมและอ้อมนั่งเล่นเกมส์กับเพื่อนๆ ในห้อง บีมสอนอ้อมเล่นรูบิค ซึ่งเป็นสิ่งที่อ้อมไม่เคยเล่นมาก่อน บีมอธิบายขั้นตอนต่างๆ อย่างละเอียด อ้อมรู้สึกสนุกและอบอุ่นใจที่ได้อยู่ใกล้บีม แต่ในใจลึกๆ ก็รู้สึกสับสนและเจ็บปวด
"อ้อม กูมีเรื่องจะปรึกษาหน่อย" บีมพูดขึ้นขณะที่ทั้งสองนั่งพักที่ม้านั่งใต้ต้นไม้ใหญ่ในสนามโรงเรียน
“ วันนี้ขึ้นห้องช้าๆได้ป่ะ ”
“ อย่าช้ามากแล้วกัน ”
"ว่าแต่เรื่องอะไรเหรอ?ว่ามา" อ้อมถามด้วยความสงสัยและกังวล
“ กูว่าาา… ”
“ บีมอย่าลีลา คาบต่อไปครูฉวีวรรณนะเว้ยขึ้นสายเดี๋ยวก็โดนทำโทษอีก ”
"กูว่ากูชอบไอ้เนยว่ะ.แต่กูไม่รู้จะทำยังไงดี" บีมพูดด้วยสีหน้าจริงจัง
“ ห้ะ!!! “ อ้อมอุทานด้วยความตกใจ
“ ตกใจอะไรขนาดนั้นไม่ได้เล่าเรื่องผีซ่ะหน่อย ”
“ ก็ไม่คิดว่าคนอย่างมึงจะชอบใครหนิ ”
“ มึงว่ามันจะคิดกับกูเหมือนที่กูคิดกับมันป่ะวะ ”
“ มึงรู้ป่ะตั้งแต่กูชอบไอเนยอะ กูไม่เคยคิดจะชอบใครนอกจากมันเลยนะเว้ย กูแม่ง โครตรักเดียวอะ ”
“ รุ่นน้องมาชอบกูก็ไม่สน รุ่นพี่กูก็ไม่สน ”
อืมก็จริงอย่างที่มึงว่าคนที่อยู่ข้างๆมึงตรงนี้ยังไม่เคยสนใจกันเลยอ้อมได้แต่คิดในใจแม้อยากจะพูดออกไปมากแค่ไหนก็ตาม
“ แสนดีชิบหายเลยมึงอะ555 แต่ระวังรักเค้าข้างเดียวนะเว้ย “ อ้อมแกล้งแซวเล่น
“ พูดงี้กูไม่กล้าบอกชอบเนยละ ”
“ เห้ยกูพูดเล่นอย่าทำหน้าอย่างงั้นสิ ”
“ ก็กูชอบเนยชอบมากๆ กูแค่ปรึกษาใครสักคนเพื่อที่จะได้มีความมั่นใจขึ้น ”
“ เชื่อละมึงคงชอบมากจริงๆ ”
หัวใจของอ้อมเหมือนถูกบีบแน่น น้ำตาแทบจะไหลออกมา แต่เธอกลั้นไว้และพูดด้วยเสียงสั่นๆ
"ถ้ามึงชอบมันก็ควรบอกความรู้สึกนั้นออกไป อย่างน้อยก็จะได้รู้ว่าไอ้เนยมันคิด
ยังไง"
บีมยิ้มอย่างอบอุ่น "ขอบใจนะมึง กูรู้สึกดีขึ้นมากเลยที่ได้พูดกับมึง"
อ้อมยิ้มกลับ แม้ว่าภายในใจจะรู้สึกเจ็บปวด "ไม่เป็นไรเลยมึงทำตามหัวใจมึงเลย มึงมีความสุขกูก็มีความสุขแล้ว"
หลังจากนั้น บีมก็เดินจากไป อ้อมนั่งอยู่ที่ม้านั่งนั้น รู้สึกเหมือนลมพัดผ่านหัวใจที่เปราะบางของเธอ น้ำตาเริ่มไหลลงแก้ม แต่อ้อมก็ยังยิ้มให้กับความทรงจำที่ดีที่มีกับบีม ความทรงจำที่แม้จะเจ็บปวด แต่ก็เต็มไปด้วยความหมาย
ในวันที่อ้อมต้องย้ายโรงเรียนเพื่อไปตามพ่อกับแม่ไปทำงานที่ต่างจังหวัด ใจของอ้อมเต็มไปด้วยความห่วงใยและความเศร้า เธอไม่อยากย้ายไปเพราะยังคงรักบีมและผูกพันกับเพื่อนๆที่โรงเรียนเก่า แต่เธอก็ไม่สามารถขัดขวางความต้องการของพ่อแม่ได้ อ้อมรู้สึกสับสนและไม่รู้ว่าจะตัดสินใจอย่างไรดี
อ้อมคิดว่าการย้ายไปต่างจังหวัดอาจจะเป็นโอกาสดีที่จะตัดใจจากบีม เธอใช้เวลาในการเก็บของและเตรียมตัวไปต่างจังหวัด แต่ก่อนที่จะจากไป อ้อมได้มอบของที่ระลึกให้บีม ของที่ระลึกนั้นเป็นรูปหัวใจที่เธอทำขึ้นมาเอง แต่ไม่ได้เขียนข้อความอะไรไว้ อ้อมคิดว่าให้บีมคิดเองว่ามันหมายถึงอะไร แล้วก็มาถึงเวลาที่ทั้งสองต้องล่ำลากัน
"บีม นี่ของที่ระลึกจากกูนะ" อ้อมพูดเสียงแผ่วเบา พร้อมกับยื่นรูปหัวใจให้บีม
"ขอบใจมากนะอ้อม มันสวยมากเลย" บีมรับของที่ระลึกไว้ในมือและยิ้ม "นี่มึงทำเองเหรอ?"
" อื้มใช่...กูทำเอง" อ้อมตอบ พร้อมกับมองดูบีมด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความรู้สึก แต่เธอก็ยังไม่กล้าพูดออกไป
บีมมองดูรูปหัวใจในมือแล้วถามด้วยความสงสัย "ทำไมมึงไม่เขียนข้อความอะไรลงไปว่ะ?"
อ้อมนิ่งไปสักพักก่อนที่จะตอบ "ก็ไม่อยากเขียนอะ ให้มึงคิดเองว่ามันหมายถึงอะไร...บางทีมันอาจจะมีความหมายมากกว่าคำพูดก็ได้นะ"
บีมยิ้มและพยักหน้า "อ้อม...ไม่ว่ามึงจะไปอยู่ที่ไหน เราจะยังคงเป็นเพื่อนกันเสมอใช่ไหม?"
อ้อมพยักหน้าและยิ้มทั้งน้ำตา "ใช่ บีม...กูกับมึงจะเป็นเพื่อนกันตลอดไป"
แต่ในใจของอ้อมกลับมีคำพูดที่อยากบอกแต่ไม่กล้า "บีม...อ้อมรักบีม" แม้ว่าเรื่องนี้จะไม่ได้พูดออกมา แต่ความรู้สึกนั้นก็จะยังคงอยู่ในใจของอ้อมเสมอ
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
