วัดด้วยประสาทสัมผัสใดล่ะจ๊ะพี่จ๋า
ตามองเห็น หูได้ยิน ตะหมูกได้กลิ่น หรือใดๆ
ถ้าวัดจากการมองเห็น – สายตามนุษย์มีโฟกัสเป็น infinity จึงไกลได้เท่าที่แสงจะเดินทางมาถึงจอรับภาพของลูกกะตาเรา ถ้าไม่มีอะไรมาบดบัง (เพราะโลกของเรากลมไง ส่วนโค้งของโลกจึงบัง) แต่จะเห็นชัดหรือไม่ชัดก็อีกเรื่องค่ะ
ถ้าวัดจากการได้ยินเสียง ได้กลิ่น หรือจากประสาทรับรู้รสชาติ – ขึ้นกับอีกหลายปัจจัยเช่น ทิศทาง ความเข้มข้น รวมถึงฐานข้อมูลเดิมในหัวเรา
แต่ถ้าวัดด้วยการสัมผัส – จุดที่ไกลที่สุด มีค่าเท่ากับความยาวท่อนแขนของเรานั่นแหละ (คนพุงโตๆแค่หัวแม่โป้งเท้าก็ไกลแล้วนะ เอื้อมแตะไม่ถึงเพราะติดพุง!!)
นอกจากที่กล่าวข้างต้น ยังมีอีกหลายสิ่งในเชิงนามธรรมเช่น ความคิด ความรู้สึก การจดจำ การพูดถึงหรือกล่าวขานทั้งในทางดีและทางร้าย ฯลฯ ซึ่งไกลได้กว่าในแง่ของระยะทาง เพราะเกี่ยวข้องกับมิติของระยะเวลา
โลกนี้ ไม่มีจุดใดที่ไกลเกินกว่า "ความสามารถของมนุษย์ที่จะเคลื่อนตัวไปหา" ดังนั้นจุดที่ไกลที่สุดคือจุดที่ "เอาแต่คิด แต่ไม่ลงมือทำอะไร"
สิ่งที่มองไม่เห็น หาใช่ว่าจะไม่มีอยู่
สิ่งที่มีอยู่ หาใช่ว่าจะจับต้องสัมผัสได้
สิ่งที่จับต้องได้ หาใช่ว่าจะรับรู้ได้
สิ่งที่รับรู้ได้ หาใช่ว่าจะคงอยู่เช่นนั้นเสมอไป
บลาๆๆ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
