12 ส.ค. เวลา 05:04 • ปรัชญา
บ้านบนเนิน

Lessons from Death

ความตายอยู่กับเราตลอดเวลา...
leave  town
กว่า 40 ปีที่ผมหายใจและตอนนี้ก็กำลังหายใจอยู่ ผ่านร้อนผ่านหนาวมาพอประมาณ สิ่งหนึ่งที่ตกผลึกคือ "ความตาย"อยู่กับเราเปรียบเสมือน "เงา" อายุมากขึ้นหลายเหตุการณ์ผ่านมาให้เรียนรู้ ได้จำไว้เป็นบทเรียน หลายอย่างสอนให้เรารู้ว่า หากมองหน้าคนที่ยืนอยู่หน้าเราแล้วใบหน้านั้นไม่เหมือนคนที่เราเจอตอนเช้ายามที่เราส่องกระจก จงอย่าประมาณเขาเชียว เขาอาจจะซ่อนมีดและพร้อมจะชักมันออกมาปักที่กลางอกเราได้ตลอดเวลา "ความตาย"ก็เช่นเดียวกัน มันอยู่กับเรามาตั้งแต่ลมหายใจแรก และพร้อมจะกระชากลมหายใจสุดท้ายของเราไปได้ทุกวินาที
ฉะนั้นแล้ว...การใช้ชีวิตอยู่อย่างมีคุณค่าเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุด ใช้ทุกวินาทีให้เกิดประโยชน์ ช่วงหลังมานี้ผมเองได้เขาไปวนเวียนกับการพลัดพรากจากลา การเจ็บป่วย ของคนหลายคนอันเป็นที่รู้จัก รัก และเคารพ ในความรู้สึกบางครั้งมันนึกสับสน ว่าเราเตรียมพร้อมกับ "ความตาย" แค่ไหน หลายๆเหตุการณ์ที่ผ่านมา ทำให้ผมคิดทบทวนถึงหลายๆเหตุการณ์ในชีวิตของผมเองว่า ผมผ่านอะไรมาบ้าง และผมยังจะต้องเจอกับอะไรอีกในชีวิตที่เหลือ รวมทั้งเป้าหมายในชีวิตของผมเองที่ยังคงเดินทางไปสู่ปลายทางที่ตั้งไว้ และ...
"การผจญ" กับโลกในปัจจุบันนี้มันช่างยากเสียจริง โลกในยุคที่ "คน" สามารถกินอะไรก็ได้ พูดอะไรก็ได้ แต่งตัวอะไรก็ได้ และทำอะไรก็ได้ เพื่อให้มีตัวตน และได้มาซึ่งชื่อเสียงเงินทอง โดยที่ไม่สนว่าผลที่ออกมามันจะเป็นอย่างไร มีผลกระทบต่อคนอื่น สภาพแวดล้อม และที่สำคัญ "ความรู้สึกของสังคม" มากน้อยแค่ไหน....
สุดท้าย... ผมก็ยังคงต้องหายใจต่อ และเดินทางอยู่บนถนนเส้นเดิม แต่สิ่งที่มันเปลี่ยนไปคือ คุณค่าของการหายใจที่เหลือ ผมจะพยายามสร้างความเดือดร้อน หรือผลกระทบต่อคนอื่นให้น้อยที่สุด.... น่าจะทำให้การอยู่ต่อไปถึงแม้จะสร้างประโยชน์ไม่ได้ แต่อย่างน้อยๆ ไม่สร้างปัญหาก็พอ
โฆษณา