นวนิยายเรื่อง หลง ที่แปลว่า มังกร ตอนที่5
มีชายหนุ่มใส่เสื้อสูทส่วมแว่นดำเปิดประตูร้านเดินเข้ามาข้างใน เผอิญอาหลี่จำชายคนนั้นไม่ได้จึงบอกไปว่าร้านเหลาหู่ยินดีต้อนรับครับเชิญนั่งก่อนพี่ชายก่อนที่ชายคนนั้นจะถอดแว่นออก
แล้วเดินไปนั่งที่โต๊ะด้านซ้ายมือ อาหลี่ยืนจ้องหน้าชายหนุ่มคนนั้นสักครู่ก็พูดว่าผมจำคุณได้แล้วคุณเป็นบอดี้การ์ดของคุณครูซือจื่อนั้นเอง ใช่ครับผมเป็นบอดี้การ์ดให้คุณหนูซือจื่อว่าแต่คุณอาหลงอยู่ไม่ครับคุณ
เอ่อคุณ....อ๋อผมชื่ออาหลี่ครับ รอแป๊บนะครับเดี๋ยวผมไปตามพี่หลงมาให้ อาหลี่ พี่หลงมีคนอยากพบพี่ ใครหรือ หรือว่าครูซือจื่อ ไม่ใช่ครับพี่หลงแต่เป็นบอดี้การ์ดของครูซือจื่อ แล้วเขาอยากพบฉันทำไม พี่ถามผมแล้วผมจะไปถามใคร งั้นก็ช่วยทำเมนูนี้ด้วย ได้พี่หลง
อาหลง หลงจี๋เดินออกมาจากหลังร้านก่อนจะเดินมาที่โต๊ะหาชายหนุ่มที่ใส่ชุดสูทนั่งรออยู่ อาหลง หลงจี๋ ขอโทษที่ให้รอนานนะครับ ไม่เป็นไรครับคุณอาหลง
คุณเป็นบอดี้การ์ดของครูซือจื่อ ว่าแต่คุณมีธุระอะไรกับผม เปล่าหรอกครับ ผมก็แค่มาทำธุระแถวนี้ก็เลยกะว่าจะมาหาอะไรดื่ม อาหลง หลงจี๋ เอ่ยถามว่าแต่คุณ เออ....ผมชื่อหยวนปิงครับยินดีที่ได้รู้จักนะครับคุณอาหลง หยวนปิงยื่นมือทำความรู้จัก ผมชื่ออาหลง หลงจี๋ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันครับและทั้ง2คนก็จับมือกัน
ว่าแต่คุณหยวนปิงจะรับอะไรผมขอเบียร์4ขวดว่าแต่คุณอาหลง พอจะว่างดื่มเบียร์เป็นเพื่อนผมได้ไหม อาหลง หลงจี๋ ยิ้มเล็กน้อยก่อนจะตอบห้วนๆได้สิครับ
อาหลง บอกเด็กเสิร์ฟในร้านนำเบียร์มาเสิร์ฟก่อนที่เขาจะนั่งลงเก้าอี้โต๊ะตรงข้ามและก็เป็นช่วงเวลาที่ทุกคนเลิกงานพอดีก็คงเหลือแต่อาหลง หลงจี๋กับอาหลี่ที่ยังอยู่ร้านดื่มเบียร์เป็นเพื่อนบอดี้การ์ดของครูซือจื่อ
ว่าแต่คุณหยวนปิงเป็นคนฮ่องกงเหรอ อาหลง หลงจี๋เอ่ยถามอย่างเป็นเหมือนมิตรสหาย หยวนปิงเปล่าหรอกครับคุณอาหลงผมเป็นลูกครึ่งใต้หวันฮ่องกงแม่ผมเป็นคนฮ่องกงส่วนพ่อผมเป็นคนใต้หวันท่านเสียชีวิตตอนผมเพิ่งเกิดแม่เลยพาผมย้ายมาอยู่ที่ฮ่องกง
ว่าแต่คุณทำไมถึงมาทำงานกับประธานฝางยี่ท่านประธานฝางยี่เคยช่วยแม่ผมไว้ท่านมีพระคุณกับผมมากพอดีวันนั้นแม่ผมกลับจากตลาดโดนไอ้พวกขี้ยาดักจี้แต่โชคดีท่านประธานฝางยี่นั่งรถผ่านมาเจอแม่ผมกำลังจะถูกพวกขี้ยาทำร้ายท่านเลยให้ลูกน้องของ
ท่านจอดรถลงมาช่วยแม่ผมท่านประธานฝางยี่เกลียดพวกค้ายาและพวกเสพยามากหลังจากวันนั้นมาผมก็ได้มาทำงานเป็นบอดี้การ์ดให้ลูกสาวของท่านประธานฝางยี่ อาหลง หลงจี๋ ฉันชอบนิสัยของนายที่เป็นคนตรงไปตรงมาและไม่ลืมบุญคุณคนเอาอย่างนี้ฉันเรียกนายหยวนปิงส่วนนายเรียกฉันอาหลง
ได้ยังไงครับคุณอาหลงอายุมากกว่าผม ผมต้องเรียกพี่หลงสิถึงจะถูกและฉันก็รู้ว่าพี่เคยเป็นลูกน้องเก่าของแก๊งมังกรหยกเขาว่าฝีมือการต่อสู้พี่เก่งไม่เป็น2ลองใคร ใช่นายพูดถูกฉัน
เคยทำงานกับแก๊งมังกรหยกมาก่อนแต่นั่นมันก็นานมาแล้วและอีกอย่างฉันก็ไม่อยากจะไปสู้รบกับใครแต่ช่างมันเถอะอย่าพูดถึงมันเลย อาหลง หลงจี๋ ยิ้มเล็กน้อยก่อนจะบอกกับหยวนปิงว่า
งั้นเราชนแก้วกันหน่อยได้สิพี่หลง ทั้ง2คนดื่มกันไปได้ไม่นานส่วนอาหลี่ก็พึ่งออกมาจากห้องน้ำจู่ๆก็มีชายฉกรรจ์ยกพวกมา10กว่าคน1ในนั้นคือ ซื่อ ซื่อเพียวหัวหน้าแก๊งมังกรหยก คนที่ชื่อพี่หม่า ฉายา เสือคาบดาบชี้บอก นั่นไงพี่ซื่อเพียว อาหลง หลงจี๋ มันกลับมาแล้วฉันบอกก็ไม่เชื่อ
ถ้าไม่มีมันในวันนั้นพวกแก๊งเหยี่ยวรุ้งโดนพวกฉันอัดเละไปแล้วรวมทั้งลูกสาวของคุณฝางยี่ด้วย อาหลี่เห็น ซื่อ ซื่อเพียว เปิดประตูร้านเดินเข้ามาพร้อมลูกน้องนับ10ก็ตกใจ พูดอะไรไม่ถูกพี่หลง ซื่อ ซื่อเพียวมา อาหลง หลงจี๋ หันหน้าไปมองซื่อ ซื่อเพียว
ก่อนจะบอกให้หยวนปิงบอดี้การ์ดของครูซือจื่อให้กลับไปก่อนเพราะมันเป็นเรื่องของเขากับแก๊งมังกรหยกแต่หยวนปิงบอกกับอาหลงว่าเขาจะอยู่ด้วยเผื่อมีอะไรเกิดขึ้นจะได้ช่วยกัน
ซื่อ ซื่อเพียวเป็นฝ่ายเปิดฉากถาม ว่าไงอาหลงแกออกจากคุกไทยมาตั้งนานไม่คิดจะบอกกันบ้างเหรอถ้าไอ้พี่หม่าไม่บอกฉันว่านายกลับมาแล้วฉันก็คงหูหนวกตาบอดไม่รู้อะไร
อาหลง หลงจี๋ ทำตัวนิ่งวางเฉยเหมือนไม่รู้ร้อนรู้หนาว ทำไมฉันต้องบอกพี่ด้วยล่ะในเมื่อฉันก็ไม่ได้อยู่ในแก๊งมังกรหยกอยู่แล้วและอีกอย่างฉันเปิดร้านอาหารทำงานสุจริตก็มีความสุขดีอยู่แล้ว
หรือที่พี่ซื่อ ซื่อเพียวมาวันนี้อยากจะแวะมาทานอาหารร้านของฉัน ฉันยินดีทำให้ไม่คิดตังค์ ระดับหัวหน้าเก่า เอ้ย!!!ไม่ใช่สิ ระดับหัวหน้าแก๊งมังกรหยกให้เกียรติมาเยือนร้านเหลาหู่ทั้งที
คนที่ชื่อพี่หม่า ฉายา เสือคาบดาบพูดแทรก พี่ซื่อเพียว ไม่ต้องไปพูดดีกับมันพวกเราจัดการมันเลย หัวหน้าใหญ่แก๊งมังกรหยกเอ่ยบอก ใจเย็นเย็นสิพวกแกนี่ชอบเครื่องร้อนกันจัง
ฉันไม่ได้จะมาหาเรื่องใครก็แค่แวะมาเยี่ยมอาหลง หลงจี๋ก็เท่านั้น อาหลง หลงจี๋ ยกขวดเบียร์ขึ้นมาดื่มก่อนจะเอ่ยขึ้นแบบยิ้มเล็กน้อย ดูท่าลูกน้องของหัวหน้าใหญ่ของซื่อ ซื่อเพียวแห่งแก๊งมังกรหยก คงอยากจะซัดหน้าฉันจนแทบทนไม่ไหวแล้ว
ซื่อ ซื่อเพียว ไม่เอาหน้าอาหลงคิดมากไปได้ จริงๆแล้วที่ฉันมาฉันอยากจะชวนแกกลับไปทำงานกับฉันอีกยังไง ฝีมือของแกก็ยังดีกว่าพวกนี้ ขอบคุณน้ำใจของพี่ซื่อ ซื่อเพียวที่ให้เกียรติฉันกลับไปทำงานด้วย แต่ไม่ล่ะฉันไม่อยากโดนหักหลังเป็นครั้งที่2 คิดมากไปได้นะอาหลงเรื่องมันก็ผ่านมานานแล้วเราเริ่มต้นกันใหม่ได้
อาหลง หลงจี๋ ถ้าจะมาพูดเรื่องแค่นี้ฉันว่าพี่ซื่อเพียว พาลูกน้องกลับไปดีกว่า อาหลงนี่แกกล้าไล่คนอย่างฉันหรือ แล้วทำไมฉันจะไล่ไม่ได้นี่มันร้านของฉัน
ร้านของนาย นายคงจะรักเหลาหู่มากสินะถึงได้ตั้งชื่อร้านว่าร้านเเหลาหู่ ซื่อ ซื่อเพียว เดินเข้ามาใกล้ๆอาหลง หลงจี๋ ก่อนจะใช้มือแตะไหล่แล้วพูดเบาๆว่าแกอยากรู้ไหมว่าใครเป็นคนที่ฆ่าเหลาหู่คนรักของแก
อาหลง หลงจี๋ก็รู้ได้ทันทีว่าคนที่ฆ่าคนรักของเขานั่นก็คือลูกน้องของซื่อ ซื่อเพียว เพราะซื่อ ซื่อเพียว ได้ส่งลูกน้องไปที่ประเทศไทยก่อนที่เขากับเหลาหู่จะบินไปประเทศไทยในตอนที่เขายังทำงานกับหัวหน้าแก๊งมังกรหยกคนเก่าที่ชื่อจางลู่
ซื่อ ซื่อเพียว ยื่นมือไปหยิบกับแก้มที่โต๊ะที่มีหยวนปิงบอดี้การ์ดของครูซือจื่อนั่งอยู่ ก่อนที่ ซื่อ ซื่อเพียวหัวหน้าแก๊งมังกรหยกจะเอ่ยบอกลูกน้องทั้งหมดพวกเรากลับ
ก่อนที่ซื่อ ซื่อเพียวจะเดินออกจากนอกร้านเขาก็ได้หัวเราะเยาะเย้ยอาหลง หลงจี๋ไปด้วย อาหลง หลงจี๋ได้แต่ยืนกำหมัดด้วยความโกรธที่เขาได้รู้ความจริงว่าเหลาหู่คนรักของเขาตายด้วยน้ำมือของใครแต่เขาก็ไม่กล้าที่จะแก้แค้นให้เหลาหู่ในตอนนี้
แต่ก็ยังไม่วาย บอดี้การ์ดของครูซือจื่อได้เห็นใครคนนึงโยนระเบิดมาหน้าร้านเหลาหู่ หยวนปิงจึงตะโกนบอกอาหลง หลงจี๋และอาหลี่ พี่หลง หลบเร็ว ระเบิด ทั้ง3คนหลบระเบิดได้หวุดหวิดแต่ก็ยังมีอาการบาดเจ็บอยู่บ้างส่วนหน้าร้านเหลาหู่ก็มีความเสียหายอยู่ไม่ใช่น้อย
ทั้ง3คนโชคดีมากที่ครูซือจื่อเผอิญแวะมาที่ร้านเหลาหู่พอดีเลยแจ้งรถฉุกเฉิกพาทั้ง3คนส่งโรงพยาบาลอย่างปลอดภัย
โปรดติดตามตอนที่6นะครับ
ขอบพระคุณที่ยังติดตามอ่านนิยายของผม
เหตุที่ผมลงตอนที่5ช้าเพราะผมไม่สบายเลยต้องนอนโรงบาลไป2วันก็เลยทำให้ไม่ได้ลงตอนที่5ซักทีวันนี้ลงให้อ่านแล้วนะครับผม
- 2
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
