15 ส.ค. เวลา 16:29 • นิยาย เรื่องสั้น

"เกมอำนาจ"

พิภพ มหาเศรษฐีอันดับต้นๆ ของประเทศไทย นั่งอยู่บนเก้าอี้หนังในห้องประชุมส่วนตัวบนชั้นสูงสุดของตึกสำนักงานใหญ่ เขามองวิวกรุงเทพฯ ผ่านกระจกบานใหญ่ ใบหน้าเคร่งเครียด
แม้จะครอบครองทรัพย์สินมูลค่าหลายแสนล้านบาท แต่พิภพกลับรู้สึกว่ายังขาดบางสิ่ง นั่นคืออำนาจทางการเมือง
1
"คุณพิภพครับ ท่านนายกรัฐมนตรีมาถึงแล้วครับ" เสียงเลขาฯ ส่วนตัวดังขึ้น
พิภพลุกขึ้นต้อนรับนายกรัฐมนตรีที่เพิ่งเข้ามาในห้อง ทั้งสองจับมือทักทายกันอย่างสนิทสนม
"ผมดีใจที่คุณตัดสินใจสนับสนุนพรรคเรา" นายกฯ กล่าว "เรามีแผนใหญ่ที่จะเปลี่ยนแปลงประเทศ และเราต้องการคนอย่างคุณ"
พิภพยิ้มกว้าง "ผมพร้อมที่จะช่วยทุกอย่างครับ ผมหวังว่าเราจะได้ทำงานร่วมกันอย่างใกล้ชิด"
หลังจากนั้น พิภพทุ่มเททรัพยากรมหาศาลให้กับพรรครัฐบาล เขาใช้เครือข่ายธุรกิจและอิทธิพลทางสื่อเพื่อสนับสนุนนโยบายของรัฐบาล หวังว่าจะได้มีส่วนในการกำหนดทิศทางของประเทศ
แต่เมื่อเวลาผ่านไป พิภพเริ่มรู้สึกว่าตัวเองถูกใช้ประโยชน์ เขาไม่ได้รับเชิญเข้าร่วมการประชุมสำคัญ ไม่ได้รับข้อมูลเชิงลึก และไม่มีส่วนร่วมในการตัดสินใจสำคัญๆ
วันหนึ่ง ขณะที่พิภพกำลังดูข่าว เขาเห็นนายกฯ แถลงนโยบายใหม่ที่ส่งผลกระทบร้ายแรงต่อธุรกิจของเขา โดยที่ไม่เคยปรึกษาหารือกับเขาเลย
พิภพโกรธมาก เขาโทรหานายกฯ ทันที "ทำไมคุณถึงทำแบบนี้? ผมคิดว่าเราเป็นพันธมิตรกัน"
"มันเป็นเรื่องของการเมือง คุณพิภพ" นายกฯ ตอบอย่างเย็นชา "บางครั้งเราต้องเสียสละเพื่อประโยชน์ส่วนรวม"
พิภพวางสายด้วยความรู้สึกถูกทรยศ เขาตระหนักว่าแม้จะเป็นมหาเศรษฐี แต่ในโลกของการเมือง เขาก็เป็นเพียงเบี้ยตัวหนึ่งในกระดานของคนอื่น
คืนนั้น พิภพนั่งอยู่ในห้องทำงานส่วนตัวที่บ้าน เขามองดูภาพครอบครัวบนโต๊ะ นึกถึงช่วงเวลาที่มีความสุขก่อนที่จะหมกมุ่นกับการแสวงหาอำนาจ
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น เป็นลูกสาวโทรมาถามว่าเมื่อไหร่พ่อจะมีเวลาพาครอบครัวไปพักผ่อน พิภพรู้สึกเจ็บปวดใจ เขาตระหนักว่าได้ละเลยสิ่งสำคัญที่สุดในชีวิตไปนานเกินไปแล้ว
พิภพตัดสินใจว่าถึงเวลาแล้วที่จะต้องเปลี่ยนแปลง เขาวางแผนที่จะถอนตัวจากการเมือง และกลับไปใส่ใจกับครอบครัวและธุรกิจที่สร้างมาด้วยน้ำพักน้ำแรง
เขาหยิบปากกาขึ้นมา เริ่มร่างจดหมายลาออกจากตำแหน่งทั้งหมดในองค์กรการเมือง พร้อมกับตั้งปณิธานว่าจะใช้ความมั่งคั่งของเขาเพื่อช่วยเหลือสังคมโดยตรง โดยไม่ต้องผ่านนักการเมืองอีกต่อไป
โฆษณา