[รีวิวอัลบั้ม] Vultures 2 - Kanye West & Ty Dolla $ign >>> เอาที่ Ye สบายใจ 2
-20 ปีที่แล้ว โลกได้รู้จักกับ Kanye West ที่พิสูน์ตัวเองจากการเป็นโปรดิวซ์เซอร์ระดับ high profile ที่ได้ร่วมงานกับ Jay Z ในอัลบั้มฮิปฮอปที่ยิ่งใหญ่ที่สุดอย่าง The Blueprint สู่การเป็นแรปเปอร์ที่สามารถลดคำสบประมาท “เป็นได้แค่โปรดิวซ์เซอร์” ได้อย่างสำเร็จในเดบิวต์อัลบั้ม The Colledge Dropout
-ปัญหาไม่ได้อยู่ที่สภาวะทางอารมณ์ของนายใหญ่ที่เอาแน่เอานอนไม่ได้อย่างเดียว ภาคดนตรีบีทแต่ละเพลงดูไม่ค่อยผ่านการคัดสรรอย่างจริงจังมากนัก เป็นความสำเร็จรูปที่เราได้ยินจากศิลปินท่านอื่นมาแล้วนัดต่อนัด แปลกดีครับที่ตัวเครื่องยนต์ดังกล่าวกลับทำให้ผมรู้สึกกร่อย ไม่ได้รู้สึกถึงความตื่นตาตื่นใจและน่าฉงนสนเท่ห์มากนัก ขนาดเพลงเปิดอัลบั้ม SLIDE ที่รวบรวมทั้ง London on Da Track, Fred again… มาสุมหัวไว้ในเพลงเดียวก็ยังไม่เกิดความรู้สึกอหังการมากนัก
-การเอาไพร่พล Inter Milan มาโห่ร้องเอาฤกษ์เอาชัยในเพลง FRIED ก็ไม่ต่างจาก CARNIVAL ver 2.0 ที่ได้กลิ่นอายตามเดิมเป๊ะ ลูกเล่นเดิมๆที่ถูกเอามาให้เจือจางก็เท่านั้น แต่เพลงที่ผมเอ็นจอยที่สุด ฟังแล้วแช่มชื้นเลยก็มีแค่ PROMOTION ที่ดึง Future มาร่วมด้วย และเป็นตัวแย่งซีนตั้งแต่เปิดเพลงเลย ท่วงทำนองฟังดูคลี่คลาย การเกลี่ยสัดส่วนของแต่ละคนก็โอเค เอา buzz word เด็ดๆจากเพลง Good Life มาใส่ในเพลงได้เหมาะเจาะดี
-ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าการที่ Ty Dolla $ign ยอมเดิมพันด้วยการลงเรือลำเดียวกันกับกัปตันที่ดันไม่ฟังประกาศจากกรมอุตุ แล้วยังกะเสือกกะสนที่จะฝ่าคลื่นมรสุมอีก แล้วนาย Tyrone ก็ต้องมาตอบคำถามทั้งหลายเกี่ยวกับเหตุ delay album แบบแบ่งรับแบ่งสู้ on the way บ้าง Shit can happen บ้าง
-คงเป็นเพราะเหตุผล once in the lifetime achievement บวกกับได้ร่วมงานบ่อยจนเกิด royalty ด้วยแหละมั้ง แต่ก็ผิดเวลาพอสมควร ภายใต้แบรนด์ดิ้งที่มี movement แปลกๆเกี่ยวกับการบริหาร จนพนักงานออกมาแฉด้วยข้อหาต่างๆที่พิสดารพิลึกพิลั่น การรับมือ controversy รอบด้าน และการเสพติดแก๊สหัวเราะที่น่าเป็นห่วงเหลือเกินว่า ผลกระทบของมันจะเป็นสาเหตุใหญ่ที่ทำให้ความคิดความอ่านต่างๆมีปัญหาจนเกิดวิกฤตในด้านการควบคุมอารมณ์ และความคิดสร้างสรรค์ที่ถดถอยลงมากขนาดนี้