รู้แล้วว่าโดนหลอกให้มาตกอยู่ในวัฏจักรสมมติในโลก ตื่นจากความหลับใหลลุ่มหลงในอารมณ์ความคิดทุกความคิดเพราะไร้ซึ่งจิตปรุงแต่งอีกต่อไป ไม่เชื่อว่าร่างกายนี้เป็นของตนอีกแล้ว และเบิกบาน คือ มีความเบา ว่าง เป็นหนึ่งเดียวกับธรรมชาติ ไม่มีเขา ไม่มีเรา ไม่มีการแบ่งแยก พ้นไปจากนิยามดีและชั่ว และเป็นนิรันดร์ (หมายเหตุ เป็นสภาวะที่ไม่สามารถใช้คำพูดอธิบายได้ แม้ผมจะพิมพ์ให้อ่าน แต่มันก็เป็นแค่ศัพท์ที่เราเอามาสมมติใช้กันเพื่อถ่ายทอดความหมายเท่านั้น ซึ่งสภาวะรู้ตื่นเบิกบานนี้ ไม่มีคำที่อธิบายได้อย่างแม่นยำ)