19 ส.ค. เวลา 16:27 • ประวัติศาสตร์

ผลกระทบ​ของการเปิดประตู​กำแพง​เมือง​จีน​ ตัวเอ๋อร์​กุน​ ฟ้าประทาน​ตราหยกราชวงศ์​หยวน​-ฉิน

ปีแรกของจักรพรรดิซุ่นจื้อ
ค.ศ. 1644 หวู่ ซันกุ้ยเปิดประตู​กำแพง​เมือง​จีน​ ให้กองทัพต้าชิงเข้าด่าน​ ตัวเอ๋อร์​กุนให้หวู่ ซันกุ้ย​ ยืมกำลัง​ทหาร​ จึง​รบชนะ​ กองทัพชาวนาจีน ของหลี่จือเฉิง,
รบชนะ​กองทัพ​เสฉวน​ของ​จางเซี่ยนจง​ และรบชนะ​หนึ่ง​ใน
สามของ​กองทัพ​ราชวงศ์หมิงภาค​ใต้​ ซึ่ง​สามอ๋อง​คุมกองทัพ​หมิงภาคใต้​ได้แก่​
จูหงกวง จูหลงหวู่ และจูเฉาหวู่
#นฤพนธ์​ เพ็งอ้น
แปล​เรียบเรียง​และ​ตีความ​
รัฐบาล​แมนจู​, ปีที่​ 1 สมัยจักรพรรดิ​ซุ่นจื้อ​ ภายใต้การนำทัพของดอร์กอน​ หรือ​ตัวเอ๋อร์​กุนประกาศ​ให้ชาวต้าหมิงที่ยากจน​ และยอมจำนนยอมจำนน​
แล้ว​จะได้รับอาหารและเสื้อผ้า
แต่แล้วการปฏิบัติ​กลับตรงกันข้าม​
การยอมจำนนของ​ชาวนาต้าหมิงที่ยากจนกลับ​สูญเสียที่ดิน​
ถูกบังคับให้ทำหน้าที่เป็นทาส
ถูกปิดล้อมที่ดิน​
และถูกบังคับ​ให้ลงทุนเช่าที่ดินของ​ตนเอง​
ชาวต้าหมิงถูกบังคับ​ให้โกนผม และเปลี่ยนเสื้อผ้า​
ใครก็ตามที่ไว้ผมยาแล้ว​ผูกผม หรือสตรี​มัดเท้าต้อง​ถูกลงโทษเช่น​ “ถ้าผู้ใดไม่ยอมโกนศีรษะ จะต้องถูกตัดศีรษะทั้งครอบครัว ถ้าครัวเรือนไม่โกนศีรษะ
ทั้งหมู่บ้านก็จะถูกตัดศีรษะ”
#นฤพนธ์​เพ็งอ้น
แปล​เรียบเรียง​และ​ตีความ​
ดอร์กอน​ หรือ​ตัวเอ๋อร์​กุน​
ตกจากหลังม้าและเสียชีวิตขณะออกล่าสัตว์
ปีที่สามของซุ่นจื้อ
ประกาศใช้กฎหมายประมวลกฎหมายและข้อบังคับ
ของราชวงศ์หมิงและชิง
และถูกยกเลิกในปี ค.ศ. 1910
Dorgon หรือ​ตัวเอ๋อร์​กุน​
มีภรรยา 6 คนและสนม 4 คน แต่​ Dorgon หรือ​ตัวเอ๋อร์​กุน
ให้กำเนิดลูกสาวเพียง 1 คน
ค.ศ.​ 1632 Dorgon หรือ​ตัวเอ๋อร์​กุนสามารถ​รบชนะ​ชนเผ่าชาฮาร์ (มองโกเลียของราชวงศ์​หยวน)​ ทำให้ต้าจินเป็​นใหญ่เหนือชนเผ่าทั้งห้า ได้แก่ เนการ์กา บาลิน ซาลุต บาย็อตอูกียาต และหงจิลา,
สำหรับ​ Chahar, เผ่าชาฮาร์​
มีเมือง​หลวง​อยู่​ใน​ Chifeng, มองโกเลียใน บนที่ตั้งของชิงโจว Qingzhou ใน ราชวงศ์เหลียว​ Liao
Dorgon หรือ​ตัวเอ๋อร์​กุนพิชิต​เกาหลี​ ด้วยการตีจุดอ่อน​ศัตรู​
ด้วยการอ้อมเมือง​ที่มีกำแพง​ป้องกัน​ของ​เกาหลี​
แล้วนำทหาร​ทั้งหมด​ล้อมเมือง​หลวงกรุงโซล​ ในที่สุดเกาหลี​ยอมจำนน
วันที่ 21 กันยายน ค.ศ. 1643
​Dorgon หรือ​ตัวเอ๋อร์​กุนสามารถ​นำตราหยกของราชวงศ์หยวนจากองค์​หญิง​ใหญ่​Chahar,
เผ่าชาฮาร์​ แห่ง​ มองโกล​กลับมาสู่​ Hou Jin โฮ่ว​จิน
ค.ศ.​ 1644​ หวงไท่จี๋​ Huang Taiji เปลี่ยนชื่อประเทศ​จิน Jin
เป็นประเทศ​ชิง Qing
และต่อมาสถาปนาราชวงศ์ชิง Qing
#นฤพนธ์​ เพ็งอ้น
แปล​เรียบเรียง​และ​ตีความ​
ประวัติ​การใช้​ปืนใหญ่​ระหว่าง​ต้าหมิง​และ​ต้าชิง​
ค.ศ.​ 1626 ข่านนูร์ฮาซีนำทหารม้าโฮ่วจิน 60,000 นายเข้ารุกรานประเทศจีน
นายพลหยวนฉงฮวน ใช้ปืนใหญ่ Red Yi จำนวน​สี่กระบอกโจมตีทหารม้าโฮจินในหนิงหยวน
และได้รับชัยชนะ
#นฤพนธ์​ เพ็งอ้น
แปล​เรียบเรียง​และ​ตีความ​
ต่อมา​แม่ทัพ​ชายแดน​ต้าหมิง
หยวน ฉงฮวน หลงกลต้าชิงไม่ตีกำแพง​เมือง​ แต่เดินทางอ้อม
เข้าสู่กรุงปักกิ่ง​
หยวน ฉงฮวน​ จึง​ใช้ปืนใหญ่
(เหล็กและ​ทองแดง)​ จึง​รีบยกทัพ
ชายแดน​ถึงกรุงปักกิ่ง
เมื่อวันที่ 22 กันยายน ค.ศ. 1630
เพื่อ​รบต้าชิง​ ณ​ กรุง​ปักกิ่ง​
ค.ศ. 1631 โฮ่วจินใช้ช่างฝีมือหลิวฮั่นที่ถูกจับ ในเสิ่นหยาง
เพื่อเลียนแบบปืนใหญ่ของตะวันตก​ และตั้งชื่อปืนใหญ่​ว่า​ สีแดง​
ค.ศ. 1639 กองทัพชิงมีปืนใหญ่สีแดงที่สร้างขึ้นเอง 60 กระบอก
#นฤพนธ์​ เพ็งอ้น
แปล​เรียบเรียง​และ​ตีความ​
เมื่อ​หวงไท่จี๋​ Huang Taiji​ สิ้นพระชนม์​ 26 กันยายน ค.ศ. 1643 เสิ่นหยาง ประเทศจีน
Dorgon หรือ​ตัวเอ๋อร์​กุน​ แย่งชิง​ราชสมบัติ​กับ​ Hauge, เฮาเกอ​ บุตรชายคนโต
ของหวงไท่จี๋​ Huang Taiji
เพื่อ​ยุติ​ปัญหา​การขัดแย้ง​
จึง​สถาปนาฟู่หลิน บุตรชายคนเล็กของหวงไท่จี๋​ Huang Taiji​ เป็นจักรพรรดิ์ซุ่นจื้อ
ค.ศ.​ 1644​ Dorgon ​ตัวเอ๋อร์​กุน​ เป็นผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์​ ร่วมมือกับหวู่ ซันกุ้ย​นำกองทัพหมิง, แมนจูเรีย​ และมองโกเลียสามารถ​รบชนะ กองทัพชาวนาของ หลี่ จือเฉิง​ สถาปนา​เมืองหลวงของประเทศ​ชิง​
ณ​ กรุง​ปักกิ่ง​ จักรพรรดิ์ซุ่นจื้อขึ้น​เป็น​ฮ่องเต้​ของ​จีน​ เพราะ​มี​
ตราหยกประทับ​ของราชวงศ์​หยวน​ ซึ่ง​สืบทอด​มาจาก​จิ๋นซี​ฮ่องเต้,
เป็น​หยกผนึกแห่งอาณาจักร
ตราประทับของจักรพรรดิ
ที่สืบทอดมากว่าสองพัน​ปี
นับแต่จักรพรรดิ​ฉินซีฮวง
#นฤพนธ์​ เพ็งอ้น​
แปล​เรียบเรียง​และ​ตีความ​
ราชวงศ์ชิงย้ายเมืองหลวง
ในเดือนกันยายน
จักรพรรดิซุ่นจือเดินทางถึงปักกิ่งจากเซิงจิง (เสิ่นหยาง)
เดือนพฤษภา​คม​ 1645
ของปีที่สองของรัชสมัยซุ่นจื้อ หลี่จือเฉิงเสียชีวิตใน ภูเขา จิ่วกงใน ตงชาน มณฑลหูเป่ย​
ต่อมากองทัพชิงก็ข้ามแม่น้ำแยงซีเกียงและหนานจิงก็พ่ายแพ้
24 เมษายน 1645
ปีที่สองของรัชสมัยซุ่นจื้อ กองทัพชิงได้ ระดมปืนใหญ่แดงเพื่อโจมตีเมืองหยางโจว​ ของชาวหมิงใต้​
ค.ศ.​ 1650 Dorgon​ ตัวเอ๋อร์​กุน​ พระชนมายุ​ 39 ปี​ ทรงตกจากหลังม้าและสวรรคต​ สองเดือนต่อมาจักรพรรดิ​ซุ่น​จื้อ​ทรงปลดตำแหน่ง​ปลดตัวเอ๋อร์​กุน
ค.ศ.​ 1650​ เจิ้งเฉิงกง​ปกครอง​ไต้หวัน​ ไว้ผมและ​แต่งกาย​แบบ​ชาวต้าหมิง
อาณาเขต​สมัย​จักรพรรดิ​ซุ่นจื้อ​ปกครอง​ประเทศ​จีน​ เกาหลี​ มองโกล​เลีย​ แมนจู​เรียนอก
พื้นที่​ปกครอง​ตนเอง​ ได้แก่​ มองโกล​เลีย​ เกาหลี​ ทิเบต​ ซินเจียงอุยกูร์​
หูหนาน, เสฉวน, ยูนนาน, กุ้ยโจว, กวางตุ้ง, ฮกเกี้ยน, เจียงซี, ฉ่านซี, กานสู้, กว่างซี​
และ​เจ้อเจียง​
#นฤพนธ์​ เพ็งอ้น
แปล​เรียบเรียง​และ​ตีความ​
โฆษณา