แม้ภัยธรรมชาติกำลังพิโรธ คนไทยสามารถโยงให้เกี่ยวกับการเมืองได้เสมอ
"ข้าบ่ได้ไปไหนนนน โฮ๊ะ..บ้านข้าก่อน้ำท่วมโละ หยังจะได"
เสียงโหวกเหวกเริ่มดังมาจากวงสนทนาในศูนย์พักพิงที่กลุ่มผู้ประสบภัยมาอาศัยหนีน้ำชั่วคราว
ชายวัยกลางคนร่างท้วมท่าทางภูมิฐานมีตำแหน่งที่ชาวบ้านรู้กันทั่วคือ "นักการเมือง" เขาตะโกนเถียงกับคนแถวๆนั้นที่ไม่พอใจเวลาน้ำท่วมแล้วไม่เห็นผู้บารมีคนไหนมาดูดำดูดี
"ข้าก่ต้องไปขนของ เอาแม่ข้าหนีน้ำออกมาเหมือนกั๋น จะหื้อข้ามาขนของหื้อหมู่สูกะว่าจะใด" เขาพูดด้วยอารมณ์ขุ่นมัว
แต่นั่นไม่ใช่ความผิดของชาวบ้านที่จะคาดหวังกับนักการเมืองสูงลิ่ว ความนิยมและคะแนนเสียงก็เป็นเหมือนเหรียญทั่วๆไปคือ มี 2 ด้าน
ส่วนน้ำที่ท่วมจะเกี่ยวกับนักการเมือง นายกฯ ส.ส. ส.ท. หรือไม่ ก็อาจจะขึ้นอยู่กับบริบทว่าได้เอาตัวเข้าไปอยู่บนผลประโยชน์อันทำให้ป่าไม้ต้นน้ำลำธารหายไปหรือเปล่า
ถ้าจะพูดให้มีหลักการ "น้ำท่วม" เกิดจากความเจริญของเมือง คนถมคลองเพื่อสร้างถนน ถมที่นาเพื่อสร้างบ้าน น้ำจากภูเขามันเลยไม่ได้ไหลไปตามที่ทางอันควร
แต่หลักการแบบนี้ ส.ส.พูดไปแล้วอาจถูกชาวบ้านชกปากแตก
การดึงเอานักการเมืองมาร่วมรับผิดกับภัยธรรมชาติอาจเพิ่งเริ่มต้นมาจากสมัยที่ใครบางคนเคยเป็น ผู้ว่าฯ กทม. เพราะในอดีตเวลาน้ำท่วม ไฟไหม้ แม้แต่โรงแรมถล่มก็ไม่มีชาวบ้านที่ไหนเรียกหา ส.ส. หรือ นายกฯ อบจ. มาก่อน
ถ้าคนมันไม่ใช่ ส.ส.มาเร็วก็จะบอกว่าเสนอหน้า มาช้าก็นินทาว่าคงจะมารอเผา
ส่วนคนที่ใช่...แค่นอนตากแอร์อยู่บ้านโพสต์เฟซบุ๊กว่าเป็นกำลังให้ชาวบ้านทุกคน เท่านี้เหล่าติ่งเหล่านางแบกก็ปรี่มาคอมเม้นท์อวยยศกันพรั่งพรู
"ก่อนเลือกตั้งก็อู้ว่าจะยะทุกอย่างเพื่อบรรเทาความเดือดร้อนหื้อประชาชน บ่าเดี๋ยวหายแซ๊บบบบ" ชาวบ้านคนที่ยังคาใจแกล้งพูดจาโวยวายคงหวังให้นักการเมืองได้ยิน
เขาพาร่างท้วมๆนั้นเร่งจ้ำอ้าวขึ้นรถยนต์ราคาแพงแล้วขับออกไป
"ฮู้ยังว่าทหารมีไว้ยะหยัง" คราวนี้มีใครบางคนที่คงรอจังหวะอยู่ได้ตะโกนขึ้นมาบ้าง
ความอ่อนเพลียที่แผ่รัศมีไปทั้งศูนย์พักพิงคงทำให้ชาวบ้านละแวกนั้นไม่ได้คุยอะไรกันต่อ
ไม่ว่าจะนักการเมืองหรือทหาร ห้ามไม่ให้น้ำท่วมได้หรือไม่?
สีเสื้อที่ใส่เพื่อแยกฝั่งคงหยั่งรากลงลึกไปยังแกนกลางใจ ถ้างานกีฬาสีนี้ยิ่งใหญ่จริงๆอย่างที่ผู้มีอุดมการณ์ต่างขั้วทั้ง 2 รู้สึก
ทำไมประเทศชาติทุกวันนี้มันถึงยังรันทดแสนเข็ญไม่ไปถึงไหนสักที
รันทดถึงขนาดที่ว่าชาวบ้านประสบภัยน้ำท่วม แทนที่คนจะคิดถึงวันพรุ่งนี้ว่าจะลุกขึ้นเดินอย่างไร
กลับยังมีคนชักใบให้หวนคิดถึงแต่เรื่องที่ผ่านมาวนๆซ้ำๆ
ไม่พ้นบ่วงกรรมกันเสียที
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
