เวลาของชีวิต
เวลาในโลกมนุษย์ช่างน่าอัศจรรย์และมีความจริงเหมือนๆกันได้เท่ากันทั้งโลกกลางวันและกลางคืนรวมแค่ 24 ชั่วโมงช่างน้อยนิดเวลาผ่านไปอย่างรวดเร็วเหมือนพระอาทิตย์เดินทางมาถึงก็รุ่งอรุณพอเผลอเดี๋ยวเดียวก็ย่างเข้าอัสดงแสงพระอาทิตย์เลือนหายเหลือแต่ความมืดเข้ามาแทนนี่คือความเป็นจริงของมนุษย์ที่จะต้องพบเจอไม่ว่าใครๆ
ราชาธิราชเศรษฐียาจกก็ตกอยู่ในสภาพเช่นเดียวกันรับรู้ความมืดความสว่างเหมือนๆกันยิ่งเวลาผ่านพ้นไปสรรพสัตว์ก็จะเสื่อมไปตามลำดับเหมือนพระอาทิตย์ส่องแสงเดี๋ยวเดียวก็เริ่มอัสดงนี่คือความเป็นจริงที่เราทุกคนต้องพบเจอแน่นอนการที่เราเกิดมาก็เพื่อจะได้สร้างบารมีอย่าได้มีความสุขจน
เผลอลืมความจริงว่าเวลาผ่านไปร่างกายเราก็จะเสื่อมถอยทุกวันเพื่อเดินทางไปสู่ความเสื่อมสลายจะเป็นเหมือนกันทุกคนทุกลมหายใจเพราะทุกคน ทั้งคนมีและคนจน ล้วนมีความตายเป็นเบื้องหน้าอย่าละเลยการสร้างบุญบารมีทางศีลภาวนาอย่าได้ขาดเพราะผลบุญจะไปคอยท่านอยู่
บนโลกหน้าใครเยิ้อแย่งไม่ได้ถ้าเรามีอุดมการณ์มั่นคงก็ให้ตั้งมั่นอยู่ในผลงานความดีมีศีลอยู่ในธรรมความเจริญก้าวหน้าจะไม่เกินเอื้อมมีลูกบอกลูกมีหลานสอนหลานให้ตั้งอยู่ในคุณงามความดีเพราะเราเกิดมาพบกันอยู่เดี๋ยวเดียวก็ต้องจากยังจะมีอะไรอยากได้อีกมากมายพอขนขวายหามาได้ก็
ให้รู้ว่ามันก็เท่านั้นสักวันเราก็ต้องทิ้งไปเขาอยู่เขาก็อยู่ของเขาสมบัติถึงทั้งหลายก็อยู่ของเขาเราก็อยู่ของเราสักวันเราก็ต้องพลัดพรากจะมีใครสนใจอยากได้ไหมล่ะเพราะเป็นประโยชน์ไม่เหมือนกันคิดแล้วก็พิไลลำพันว่าอะไรอะไรๆไม่ใช่ของเราอยู่ในชีวิตก็เป็นเช่นนี้แหละดำรงอยู่โดยยากการครองเรือนก็ยากเป็นเรื่องยากการออกบวชหา
สัจธรรมก็ยากถึงจะมีเป้าหมายในชีวิตมันก็ปฏิบัติยากบางทีความอดทนก็น้อยบางทีความอดทนมีแต่สังขารบกพร่องถ้าเมื่อเรื่องที่ต้องการความตัดสินใจในเรื่องต่างๆให้นึกอยู่ในคำสอนของพระพุทธเจ้า อย่าอยากมีจนเกินเลย เพราะมันจะพลาดได้ ได้ข่าวการฆ่า การทำลายและการขโมยลักทรัพย์
แล้วก็ให้สงสารเพราะอวิชชาห่อหุ้มอยู่จะโกรธหรือปล่อยวางก็ตัดสินใจเองว่าจะเลือกอย่างไรถึงจะถูกต้องผ่านพ้นช่วงเวลาเรียบร้อยไปได้บางครั้งก็อยากหยุดเวลาดีๆไว้ให้ได้อยู่กับเราสักครั้งหรือ 2 ครั้งก็ยังมีเช่นเวลาที่อยู่กับคุณพ่อคุณแม่ท่านรักและเป็นห่วงมีครั้งหนึ่งปวดช่วงปิดเทอมเราเด็กๆ
กินสนุกสนานที่บ้านมีสวนผลไม้มีกินอย่างเดียวไม่กินข้าว จำว่ากินฝรั่งมากไปแล้วกินมะปราง( มะยงชิด ) ต่ออีกก็ของไม่ต้องซื้อ กินจนปวดท้องมากเหมือนกำลังจะตายคุณพ่อเป็นห่วงมากคุณแม่พูดไม่ออกก่อนจะพาไปหาหมอได้เราเห็นคุณพ่อแทบจะร้องไห้เพราะรักลูกตั้งแต่
นั้นมาเราไม่กินอะไรมากๆเลยจนเข้าทุกวันนี้คิดถึงคุณพ่อคุณแม่ที่คอยเป็นห่วงพอโตมีครอบครัวก็ไม่หึงหวงคู่ชีวิตสามีเพราะรู้ว่าบางครั้งคนเราก็คงเหงาที่จับใจอยู่กับคนคนเดียวไม่ใช่ว่าหมดรักและเกลียดแต่เพราะโลกนี้มีอะไรมากมายสวยงามก็ต้องนึกถึงใจเขาใจเราเราเป็นธรรมดาให้
เกียรติเสมอพวกเธอไว้เหนือผู้ใดเป็นเพลงที่ร้องแล้วเหมือนจะบอกว่าเราคือคนเดียวก็ปล่อยไปชีวิตก็เป็นเช่นนี้ยังมีอะไรอีกมากมายที่อยากจะพูดยังไม่ก็บอกไม่ได้เพราะต่างคนก็ต้องลาจากการมาถึงตอนนี้ก็สายไปจึงขอร้องทุกคนว่าให้นึกว่าให้ดีอย่าได้คิดว่าเวลานั้นมากมายความเป็นจริงเวลาสั้นนิดเดียว
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
