ไม่รู้ตัวเลยค่ะ ว่าต้องการทำอะไร
มีอะไรทำได้ก็ทำไป เคยหาแต่ไม่รู้ตัว
เมื่อพบจึงรู้ว่า “ค้นหาตนเอง ”
จากนั้นก็เหมือนมั่วทำไปเรื่อยๆ
แต่ทุกอย่างที่ทำก็เหมือนเราเข้าไปเรียนรู้
เข้าไปศึกษาจากตำรา
สอบถามผู้รู้ก่อนแล้วค่อยๆทำ
ผิดพลาดก็ยอมรับแล้วแก้ไข
ที่ไม่ทิ้ง คือ “ใส่ใจกับสิ่งที่ทำ”
ใครว่าก็อมยิ้ม แอบตอบว่า “ก็ไม่รู้นี่นา”
ผู้ดูแลแผ่นดินบอกว่า “ไม่รู้ก็ไม่ผิด” เราจึงยึดคำพูดว่า
“ข้าพเจ้าเป็นคนโง่ ไม่รู้ค่ะ ขอโทษ”
บ่อยครั้งเป็นประจำ
ทำให้รู้สึกว่า เป็นคนมีความทุกข์น้อยและให้อภัยเพราะเขา“ไม่รู้”
เส้นทางจากการค้นพบตนเองไปสู่ความไม่รู้ อยู่อย่างโง่แล้วทุกข์น้อย กว่าจะมาถึงนี่ก็เหนื่อยเหมือนกันอะไรก็ไม่รู้
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
