ชีวิตของคนเรา ตั้งแต่เกิดมา เราพึ่งพ่อพึ่งแม่ เลี้ยงดูมาตลอด ก็เล่าเรียนในห้องในชั้นเรียนที่เค้าให้เรียน เรียนรู้บ้างไม่รู้จักบ้าง .เรียนไไป เค้าให้เรียน ..ก็ไม่รู้ว่า เค้าให้เรียนไปทำอะไรกัน บ้างก็ว่า มีคำขวัญใจเป็นผู้รู้ดีเป็นผู้เจริญ พอเรียนจบ ..ถึงเวลาต้องหาเงินทองเลี้ยงดูตัวเอง เอ๊ะๆ มันชักจะยังไงเสียแล้ว พอเริ่มเข้าไป ..อาการมันก็เหมือนเด็กจะไปเข้าโรงเรียนใหม่ จะเจอะเจออะไรบ้างก็ยังไม่รู้
มันเหมือนชีวิตที่ลงเรือเอง ต้องพายเรือเอง ต้องเจอะอุปสรรคต่างๆ ทั้งคลื่นลม ทั้งน้ำตื้นน้ำลึก แนวปะการัง ร่องน้ำแคบ น้ำเชียว คลื่นลมพายุ ฝนตกฟ้าร้อง ที่มันก็มีความวิตก กังวล ..ก็เรื่องกาย นี้มันจะแข็งแรง เหมือนเรือที่จะออกทะเล มีสภาพ Seaworthiness พร้อมที่จะนำเรือนำกายออกสู่ท้องทะเล จะไปจับกุ้งหอยเงินทอง นำพากายพาเรือไปร่วมแก่งแย่ง ที่เรือแต่ละลำกายแต่ละคน เค้าต่างก็มีดี ออกเรือสู่ท้องทะเลเหมือนกัน
มันมีการชิงไหวชิงพริบ แข่งขันดัน ใครได้มากได้น้อย ก็อยู่ที่ความสามารถ ในการนำพาเรือ นำกายไปหามา มีจะออกทะเล ก็ต้องระมัดระวัง เตรียมตัวให้พร้อม พร้อมด้วยสติ ปัญญา ความรู้ที่จดจำมา
เพราะเมื่อเจอะเจออุุปสรรค ก็ต้องนำมาแก้ไข ลำเรือ นำพาเรือไม่ให้เกิดปัญหา ที่จะไปถึงจุดหมายที่ต้องการ บ้างพาเรืออกทะเรือ ก็ไปติดตื้น คลุกเคล้าสุรานารี บ้างคลุกเคล้าลาภยศสรรเสริญเยินยอ เค้านำเรือไปเกยตื้น ติดเกาะ รอคอยให้เรือผุพัง ก็ติดตรงนั้นแหละ มีเรือใต้ใช้การอะไรไม่ได้
..เรื่อที่ดีต่อมาดี คนควบคุมเรือดี ..ก็นำพาผ่านอุปสรรคไปได้ อุปสรรคนั่นก็คือ อารมณ์ต่างที่เกิดขึ้น .ทั้งข้างนอกข้างใน ที่โลกนั่นให้อารมณ์ยินดีพอพอใจ สุขที่สมหวัง ทุกที่ไม่สมหวัง .เราจึงต้องพายเรือ ..ระมัดระวังไม่ไปยึดติดอารมณ์รูปรสกลิ่นเสียงสัมผัส ยึดเมื่อไหร่ หัวเรือมันจะมุดน้ำ เรือมันก็จะจมน้ำ ..มีแต่อารมณ์โลภโกรธหลง เต็มลำเรือ
..นี่เมื่อจะออกทะเล หากไม่กำหนดทิศทางที่ดี มันก็หลงทิศหลงทาง ..อยากจะไปสถานที่ ที่มีความสุข ..แต่กลับไม่วางแผน ไม่รู้จักประคองเรือ บังคับหัวเรือ บังคับหูตาจมูกลิ้นกายใจ ที่สัมผัสปะทะคลื่นลม มันก็ประคองเรือไม่ได้ เรือก็ต้องสั่นสะท้าน ตามคลื่นลม อารมณ์ที่เกิดขึ้น ..ที่สุดก็ไม่นำพาเรือ ไม่พายเรือ ปล่อยเรือไปตามน้ำตามอารมณ์นึกคิด ไปตามยถากรรม จนกว่าเรือผุพังล่มจมลง
เรื่องกายใช้เรือ บ้างก็เล่าเรียมาว่า ผู้รู้ดีเป็นผู้เจริญ แต่..เอ๊ะ ทำไม่รู้ดี ไปโกงไปกิน ไปเอารัดเอ่าเปรียบเรือลำเล็กลำน้อย บ้างก็ยักยอกเค้าบ้าง ก็ยังสำคัญผิด ว่ารู้ดีเป็นผู้เจริญ ..มันเจริญยังงัยหรือ ..ที่มีเรือลำเล็กลำน้อย สาปแช่งนินทา ..แล้วเรือลำนั้นมันบรรทุกอะไรเพียบแปร้ มันจะล่มจมลงวันไหน ..ไม่รู้ได้ ..นอกจากคลื่นลมฟ้าลมฝน จะบันดาลคลื่นปะทะลำเรือให้ล่มจม..เมื่อถึงเวลาที่ต้องชดใช้กรรม ..
การใช้กายใช้เรือ ..ที่เค้าว่า มาทวนกระแสคลื่นลม พายเรือ ให้ถึงท่าบุญกุศลบารมี ไปพักจิต..วางเรือวางกาย ไปพักสวรรค์ชั้นวมาน บ้างก็ว่า เพ้อเจ้อตายแล้วสูญ ก็ไม่เห็นทางที่จะพายเรือ ต่อสู้อุปสรรค ให่กายมีบุญมีลำเรือที่ดี ..เพราะเค้าไม่เคยใส่ใจ ที่มีกายให้อาศัย กายนี้..เกิดมาแก่เฒ่าชราตายไปเป็นจิงธรรมดา แต่ของเรากายนี้ เป็นสถานที่ให้เราพายเรือ ทวนน้ำ ..ไปหาท่าบุญกุศล เพราะกายตาย จิตเราไม่ได้ตายไปตามกาย
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
