ในช่วงเวลานั้นก็ยังมีเรื่องดี ๆ
อังริน…
เมื่อตอนค่ำฉันหาสมุดจดงานของปีก่อน ๆ เลยทำให้ฉันได้เจอไดอารี่เล่มเก่า ๆ ที่เก็บไว้ด้วย ฉันหยิบขึ้นมาเล่มหนึ่ง มันเป็นไดอารี่เล่มบาง ๆ ที่ฉันเขียนหน้าปกว่า ‘ชีวิตแม่ค้าออนไลน์’ ก.ย.-ธ.ค. 60 มันทำให้ฉันได้นึกถึงช่วงเวลานั้น ช่วงเวลาที่ฉันตัดสินใจทำงานที่ไม่ถนัด โดยมีเป้าหมายคือ ‘เงิน’ แล้วมันก็ล้มไม่เป็นท่าเลยล่ะ แต่ในช่วงเวลานั้นก็ยังมีเรื่องดี ๆ ในชีวิตวันธรรมดาของฉันอยู่บ้าง
ช่วงนั้นฉันยังช่วยเจ๊จันขายข้าวนึ่งอยู่ด้วย มันเป็นวิถีชีวิตที่ต่างกับตอนนี้แบบขั้วตรงข้ามเลย ตอนนี้ฉันนอนตีสองและบางวันก็ลากไปตีสาม แต่ตอนนั้นตีสามฉันก็ต้องตื่นแล้ว เพื่อมาช่วยม๊าตักกับข้าวใส่ถุงไปขายที่ร้านเจ๊จัน ตีห้าคือเวลาที่ฉันต้องถึงร้านแล้ว
ฉันสะดุดกับหน้าหนึ่งในไดอารี่เล่มนั้น ที่ฉันเขียนบันทึกสั้น ๆ ว่า
6 พ.ย. 60 “ชีวิตแม่ค้ามือใหม่”
วันนี้ถึงร้านตีห้ากว่า ๆ ตามปกติ วันจันทร์ลูกค้าจะออกจากบ้านกันเร็วเพราะกลัวรถติด ยิ่งเปิดร้านเร็วได้เท่าไหร่โอกาสขายได้ก็มีมากเท่านั้น
วันนี้เจ๊จันเตรียมแยมโรลของโปรดไว้ให้กินรองท้องตอนเช้า เริ่มกินตีห้าครึ่ง กว่าจะกินหมดหกโมงครึ่งเหมือนทุก ๆ วัน กินไป เคาะข้าวไป เรียงข้าวไป ขายข้าวไป
#วิถีแม่ค้า มันก็เป็นแบบนี้
#แม่ค้าข้าวนึ่ง
แปดโมง หิว… กินข้าวเช้าหนึ่งชาม เสร็จงานกลับบ้านสิบเอ็ดโมง มาเป็น #แม่ค้าออนไลน์ ต่อ :)
ผ่านไปเกือบเจ็ดปี ชีวิตแม่ค้าของฉันจบไปนานแล้ว แต่วันนี้ฉันอยากเขียนความทรงจำนั้นเก็บไว้อีก และอยากให้เธอได้รู้ถึงความดีของพี่สาวฉัน รวมทั้งตัวฉันก็ไม่อยากจะลืมมันด้วย
ฉันนึกถึงที่เปิ้ลเพื่อนฉันเคยพูดไว้ตอนที่เราคุยกันครั้งก่อนว่า “ดูที่ผ่านมาสิ มึงได้ลองทำตั้งหลายอย่าง พี่ ๆ มึงทุกคนคอยซัพพอร์ตมึงตลอด มึงจะทำอะไรเค้าก็ส่งเสริม”
ก็จริงนะ… พี่ ๆ ของฉัน ช่วยเหลือฉันทุกครั้งเท่าที่พวกเขาจะช่วยได้ ทั้ง ๆ ที่พวกเขาก็ลำบาก แต่เพื่อให้ฉันก้าวเดินต่อไปได้ และไม่ต้องคิดมากเกินไป (แม้ฉันจะคิดมากอยู่ดีก็เถอะ)
ทุกวันนี้เจ๊จันยังฝากของกินมาให้ฉันอยู่เลย แต่ก็เพราะบ้านเราอยู่ใกล้กันด้วยแหละ หรือบางครั้งฉันไปหาเจ๊นา ไปนอนเล่นเจ๊นาก็เลี้ยงข้าว ซื้อขนม ซื้อกาแฟให้ฉันกิน เวลาเอกแวะมาที่บ้านก็ซื้อของกินอร่อย ๆ มาฝากฉันกับม๊า
ถึงฉันจะรู้สึกว่าตัวเองงี่เง่าอยู่บ้าง แต่ฉันก็คิดว่าฉันโชคดีที่ความสัมพันธ์ในครอบครัวของฉันดีมาก เป็นความสัมพันธ์แบบไม่ได้แสดงออกว่ารักกันมาก แต่พี่น้องก็ไม่เคยทิ้งกัน และไม่เคยทะเลาะกันเลย
นี่ก็เป็นความโชคดีที่สุดของฉันแล้วล่ะ
19 กรกฎาคม 2567
#ไดอารี่ของอังริน
#บันทึกส่วนตัว #PersonalBlog
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
