Do & Don’t ในการสอบสวนความผิดร้ายแรง
เมื่อเกิดความผิดทางวินัยขึ้นในองค์กร ก็มักจะแบ่งออกเป็น 2 ประเภทหลัก ๆ คือ
ความผิดร้ายแรงกับความผิดไม่ร้ายแรง
ถ้าเป็นความผิดไม่ร้ายแรง เช่น พนักงานมาสาย, ขาดงาน (แบบอู้งาน) วันสองวันแล้วโผล่มาทำงาน, พูดจาเสียงดังรบกวนเพื่อนร่วมงาน ฯลฯ ซึ่งผมมักจะเรียกว่าเป็นความผิดแบบมโนสาเร่ หัวหน้าของพนักงานคนนั้น ๆ ก็สามารถว่ากล่าวตักเตือนลูกน้องของตัวเองไปตามระเบียบของบริษัทได้เลยโดยไม่ต้องมาตั้งคณะกรรมการสอบสวนอะไรให้วุ่นวาย
แต่ถ้าเป็นความผิดกรณี "ร้ายแรง" เข้าข่ายม.119 ก็ต้องมีการตั้ง "คณะกรรมการสอบสวน" หรือบางแห่งอาจจะเรียกว่า "คณะกรรมการวินัย" ขึ้นมาเพื่อทำหน้าที่สอบสวนความผิดเพื่อสรุปผลนำเสนอกรรมการผู้จัดการอนุมัติการลงโทษ (ถ้าพนักงานผิดจริง) หรือไม่มีการลงโทษ (ถ้าพนักงานไม่มีความผิดตามที่ถูกกล่าวหา)
รายละเอียดและตัวอย่างคำสั่งตั้งคณะกรรมการวินัยและขั้นตอนการสอบสวนโดยละเอียดให้ดาวน์โหลดหนังสือ “หัวหน้างานกับการบริหารลูกน้อง - HR for NON HR” ได้ตาม Link ข้างล่างครับ
Download หนังสือ “หัวหน้างานกับการบริหารลูกน้อง – HR for NON HR”
หลายครั้งหลายโอกาสผมก็ต้องทำหน้าที่เป็นหนึ่งในกรรมการวินัยหรือกรรมการสอบสวน (เป็นกรรมการวินัยโดยตำแหน่งเพราะเป็นผู้จัดการฝ่ายบุคคล) พนักงานที่ถูกกล่าวหาว่าทำความผิดกรณีร้ายแรงแต่ละรูปแบบที่แตกต่างกันไป
ก็เลยขอรวบรวมสิ่งที่ควรและไม่ควรในการสอบสวนพนักงานที่ถูกกล่าวหาว่าทำความผิดร้ายแรงมาเพื่อเป็นข้อคิดและเป็นแนวทางสำหรับคนที่จะต้องทำหน้าที่เป็นกรรมการสอบสวนความผิดพนักงาน (ไม่ว่าจะทำงาน HR หรือเป็น Line Manager) ตามนี้นะครับ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
