พระพุทธเจ้าทรงแสดงแก่ภิกษุทั้งหลาย
โดยทรงปรารภถึงพระอุชฌานสัญญีผู้เพ่งโทษจ้องจับผิดภิกษุรูปนั้นรูปนี้ เป็นต้นว่า
"นุ่งอย่างนี้ใช้ไม่ได้ ห่มอย่างนี้ ใช้ไม่ได้"
ภิกษุทั้งหลายกราบทูลให้ทรงทราบถึงการกระทำของพระอุชฌานสัญญี ตรัสว่า
"ภิกษุทั้งหลาย ภิกษุผู้ตั้งอยู่ในข้อวัตรต้องการกล่าวสอนใคร ๆ ไม่ควรติเตียนท่านนั้น ส่วนภิกษุใดแสวงหาความผิดของคนอื่น เพราะต้องการยกความผิดนั้นให้ใคร ๆ รู้ทั่วกัน ภิกษุที่ทำเช่นนั้น ย่อมไม่ลุถึงคุณวิเศษใด ๆ มีแต่อาสวะเท่านั้น เจริญงอกงาม"
(มีแต่เพิ่มพูนความโกรธ ความลบหลู่ และความแข่งดี เป็นต้น) จากนั้นตรัสภาษิตนี้
บทว่า อุชฺฌานสญฺญิโน คือ คุณธรรมทั้งหลายมีฌาน เป็นต้น ย่อมไม่เจริญแก่บุคคลผู้เที่ยวแส่หาโทษผู้อื่น จึงชื่อว่าเป็นผู้ไกลจากความสิ้นไปแห่งอาสวะกิเลสหรือไกลจากพระอรหัต
(ธ.อ. ๑/๒/๔/๖๐-๖๑)
• • • • • • • • •
ที่มา : หนังสือ "๑๙๐ พุทธภาษิต" | ฉบับเล่าเรื่องขยายความฉบับเล่าเรื่องขยายความ
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
