บทที่ 2 สิ่งที่เกิดขึ้นก็ยังมองว่ามันเป็นเพราะคนอื่น…
ด้วยความที่ยังด้อยประสบการณ์ แถมโตมาแบบบ้านมีตังค์ มาลำบากเอาก็ตอนวัยรุ่นตอนปลายแล้ว 17-18 ก็เลยคิดไม่ได้โทษนั่น โทษนี่ไปหมด แต่ไม่มองตัวเองว่าถ้าตั้งใจทำจริงๆมันทำได้ ไม่มองคนที่เค้าลำบากดิ้นรนกว่าเรายังมีอีกเยอะ
นาฬิกาชีวิต
ผมสอบติดคณะวิทยาศาสตร์ ที่ มรภ.สวนสุนันทา ตอนนั้นดีใจมากเพราะชอบที่นี่มากไม่รู้เพราะอะไรไม่มีเหตุผล แน่นอนครับคนแบบผมตอนนั้นมันทำทุกอย่างตามใจชอบ ทุกวันนี้ถึงมานั่งเสียดาย สุดท้ายก็ไม่ได้เรียน เพราะไม่มีเงินเรียนต่อ ที่บ้านก็ลำบากไม่มีพอที่จะส่งเสีย แถมไอผลของตอน ม.ปลายที่ทำไว้มันก็เริ่มออกดอก โดยการที่ไม่สามารถชิงโควต้า กยศ.มาได้ เพราะเกรดน้อยมาก 2.00 ขึ้นไปถึงจะกู้ได้ ไอเราก็เกรด 2.00 พอดีมันคงได้หรอกนะ
สุดท้ายก็ไม่ได้เรียนต่อเพราะไม่มีตังค์เสียค่าเทอม ต้องออกมากลางเทอมรับจ้างหางานทำไปก่อน รอสมัครเรียนในปีต่อไป ถามว่าคิดได้หรือยัง ตอบเลยครับว่ายัง ชีวิตที่ไม่มีหลัก มันไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตาหรอกครับ ไปสมัครเรียนที่ มรภ.บ้านสมเด็จเจ้าพระยา สาขาออกแบบนิเทศศิลป์ เพราะชอบวาดเขียน ถามว่ารอดไหม ก็ไม่ครับ…
รูปที่วาดไว้ตอนนั้น แค่ชอบไง พอไปเจอของจริงก็ไปไม่รอดสุดท้าย ติดเล่นจนต้องย้ายเอก มันคิดได้ที่ไหนหล่ะ… ย้ายไปไหนต่อ คนแบบผมที่ไม่จริงจังชีวิตแต่อันนี้ใช่ทางแน่ ชอบภาษา ชอบท่องเที่ยว อยากเป็นไกด์ ก็เอกท่องเที่ยวไง… (ดูมันคิด) ไว้จะมาต่อนะครับ ❤️
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
