92. ยุ....ยุวดี
ยุวดีเป็นเพื่อนรักต่างสถาบัน พบกันตอนเป็นครูฝึกสอน แล้วเป็นเพื่อนกันมาเรื่อย รักและเข้าใจกันดี ดิฉันกับยุวดีนับถือกันคนละศาสนา แม้ข้อบังคับทางศาสนาของยุวดีจะมีมากมายแต่เราก็คบกันได้
ยุวดีเป็นคนผอมบาง ผิวคล้ำ ผมหยิกหยักศก ยาวถึงกลางหลังเข้ากันดีกับหน้าตาสวยงดงามของเธอ เวลาไปไหนด้วยกัน มีแต่คนมองยุ...ไม่มองเรา ตัวเตี้ยๆหน้าเอ๋อๆ
ยุวดีมีแฟนเป็นปลัดหนุ่มรูปงามที่วังสะพุง ที่เขาจะเพียรขึ้นลงมาหาเธอที่กรุงเทพฯทุกสัปดาห์ เมื่อความรักสุกงอมเราก็ยุให้เพื่อนแต่งงาน แล้วตามเขาไปอยู่ด้วยกันที่ต่างจังหวัด ยุ ร้องไห้ออกมาดังๆ จนเราตกใจ เธอเล่าว่าพ่อของเธอเป็นผู้นำทางศาสนาไม่มีวันให้แต่งงานกัน ยุวดีก็ได้แต่แอบรักกับคุณปลัดเงียบๆ วันเวลาผ่านไปคุณปลัดก็ย้ายไปหลายที่ ยิ่งไกลกันออกไป ยุเล่าว่า สงสัยพี่เขาไม่รอแล้ว ห่างหายไปนานทีละเป็นเดือนๆ
ดิฉันเคยเจอคุณปลัดมารับยุแล้วอาศัยเขาขึ้นรถมาด้วย นั่งเบาะหลังตาก็พลันไปเห็นรองเท้าเด็กตกอยู่ที่พื้นรถ นานกว่าสัปดาห์จึงเล่าให้ยุ..ฟัง ยุวดีร้องไห้สะอึกสะอื้น พี่เขาปฏิเสธที่จะเข้าศาสนาเรา พ่อเราก็ปฏิเสธเขา เขาคงรอไม่ได้ ดิฉันว่า "แค่เล่าให้ฟังว่าเจอรองเท้าเด็ก ไม่ได้เจอกับตาจะเชื่อทำไม อาจจะเป็นของลูกหลานคนอื่นก็ได้"
ยุร้องไห้อีกโหใหญ่
"ฉันเห็นมาทุกอย่างแล้ว หมวกเด็ก รองเท้า ผ้าอ้อม" เป็นอันว่าต้องปล่อยให้ยุทบทวนตัวเองไปก่อน
ผ่านไปสามปีเต็มๆยุก็แต่งงาน แต่งกับหนุ่มศาสนาเดียวกันที่พ่อของยุ คลุมถุงชน รูปหล่อ เงียบๆยิ้มแย้มดี เราก็ดีใจด้วยที่เพื่อนจะได้ไม่ต้องร้องไห้อีก ดิฉันไปร่วมพิธีแต่งงานของยุด้วย แต่งที่บ้าน มีแต่ญาติๆพี่น้อง ที่สำคัญพ่อของยุดีใจมาก ไม่อยากเชื่อเลย ปีพ.ศ.2527 จะยังมีคลุมถุงชน
เราสองคนแต่งงานปีเดียวกัน ยุวดีเป็นครูโรงเรียนเอกชนได้ไม่นานก็ลาออกมาค้าขายเวลาเจอกันก็จะบ่นให้ฟัง ว่าสามีเป็นคนประเภทงอมืองอเท้า ไม่ขยันไม่รู้จักทำกิน เข้าบริษัทโน้นออกบริษัทนี้ รู้เลยว่ายุไม่มีความสุขกับชีวิตแต่งงานสักเท่าไหร่
"ตัวคิดดูแต่งงานมาสามปีแล้วยังไม่มีปัญญาแยกบ้านออกมาอยู่เอง ยังอาศัยพ่อชั้นอยู่ เลยไม่อยากมีลูก ไม่จดทะเบียน" ยุวดีสรุป
เมื่อไม่มีพื้นฐานของความรัก...ชีวิตคงไปกันไม่ได้ ดิฉันได้แต่นึกโทษพ่อของยุในใจ ทำให้ลูกไม่มีความสุข...
เราเจอกันครั้งสุดท้าย ยุมาขอยืมเงิน3,000บาทบอกว่าจะเอาไปซื้อของจากใต้มาขาย พวกกาแฟ อาหารกระป๋อง ลูกเกด อินผลัม ฯลฯ บ่นไปร้องไห้ไป กินใช้อยู่ทุกวันสามีไม่ช่วยเลย
"มันเอาแต่เลี้ยงนกจะเอาไปแข่ง แข่งหาสวรรค์วิมานอะไรไม่รู้ เราอยากหนีแล้วนะ ไม่อยากอยู่ที่ที่มีแต่คนเอาเปรียบ ถ้าเราหนีไปมันก็คงต้องออกจากบ้านพ่อเราล่ะ" ดิฉันได้แต่สงสารเพื่อนภาพความสวย คม สมวัย สดใสของยุวดีจางหายไปเกือบหมด ยุวดีร้องไห้หลายสิบครั้ง มากมายในชีวิตทั้งที่เธอไม่ใช่คนอ่อนแอ
เราตามหากันไม่เจอมาหลายสิบปีแล้ว มีคนบอกเบาะแสว่ายุวดีหนีไปอยู่อังกฤษ มากกว่า20ปีแล้ว ดิฉันดีใจมาก ยุวดีพ้นจากชีวิตย่ำแย่นี้แล้วจริงๆ พยายามหาที่อยู่ ส่งไลน์ส่งเฟสหากันก็ไม่เจอ
คิดถึงยุมาก มีคนให้ที่อยู่มาแล้ว จะเป็นยุวดีคนเดียวกันรึเปล่าหนอ เดือนมกราคมนี้
ดิฉันจะไปตามหายุวดี ไปทวงเงินคืน....😂
"Richy"
30 สิงหาคม 2567
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
