เรื่องกระจกที่มาไม่เห็นตัวเอง กระจกที่เรามามองดู เราใช้ตา ..ตาเห็นรูป รูปนั้น..เที่ยงมั้ย มีการเปลี่ยนแปลง อะไรบ้าง ค่อยพิจารณาไป เราเห็นสิ่งที่ซ่อนเร้นในรูปนั้นมีอะไบ้าง ..เราเห็นตัวเองเองมั้ย ที่เป็นจิตอาศัยอยู่ในเรือนกาย พอเราใช้สายตา มองรูป ..เห็นรูป เราพอใจ หรือไม่พอใจในรูป เป็นอารมณ์เกิดขึ้น เป็นเพราะอะไร ..สิ่งนั้น เป็นที่เป็นพอใจหรือไม่พอใจ เป็นอารมณ์ปรุงแต่งที่เกิดขึ้น นั่นเป็นจิต..หรือ เป็นอารมณ์
พอเราหลับตา ..สิ่งที่เรานึกจดจำภาพนั้น เป็นจิต หรือ เป็นภาพ ..เรายึดถือภาพนั้น หรือ ไม่ยึดถือภาพนั้น ..สิ่งที่เป็นภาพนั้น เป็นของจริง หรือ มายาที่วิญญาณตาไปจดจำบันทึกมา
สิ่งที่ตามเรามอง เห็นสิ่งนั้น สิ่งนี้ ..จิตเราอาศัยในเรือนกายของคุณบิดามารดา ..สิ่งที่วิญญาณทั้งหก ..ไปสัมผัสรับรู้ เราเคยรู้จักคำว่า จิตของตัวเอง ที่อาศัยในเรือนกายนี้มั้ย เมื่อเราไม่เคย ทำความรู้จักจิตของตัวเอง .ที่อาศัยในกาย ที่เหมือนกับหลับใหล อยู่เพราะ จิตนั้นเชื่อในอารมณ์ ยึดเอาอารมณ์นั้นที่ปรุงแต่งนั้นเป็นจิต ..จึงหลงยึดมายาอารมณ์นั้นเป็นจิต .แล้วเรารู้จักตัวเอง ที่เป็นจิตมาอาศัยกายชั่วขณะหนึ่ง แล้วต้องจากกายไป เมื่อถึงเวลา
..ขณะที่ใช้ชีวิต อยู่ เรารู้จักจิตัวเองมั้ย เราก็มองไม่เห็นตัวเอง เห็นเพียงรูปกาย ที่เปลี่ยนแปลงตามวันเวลา กินๆนอนๆวันๆ แล้ว แก่ไปๆ ป่วยเจ็บตาย เค้าวันมันเป็นธรรมดา แต่ก็ไม่รู้ว่าเป็นธรรมดาแค่นั้น แต่ก็ไม่เคย สำรวจตรวจสอบ ให้รู้จัก จิตของตัวเอง ที่ว่า กาย อารมณ์ จิต
นั้นแหละ เค้าจึงว่า จิตเกิดมาเป็นได้กายเป็นมนุษย์ทั้งที ..เสียโอกาสที่จะรู้จัก จิตของตัวเอง ที่ต้องเดินทางจากกายนี้ไป ..คำว่า โมฆะบุรุษโมฆะสตรี มันก็เกิดขึ้น เสียโอกาสไปชาติหนึ่ง ที่จะเรียนรู้จิตของตัวเอง ที่ต้องเกิดๆตายๆ ไปอาศัยรูปนั้นรูปนี้
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
