1 ก.ย. เวลา 07:50 • ความคิดเห็น

อยากรู้จักตัวเอง ให้ดูยามคับขับ

ปกติทำงาน ยังต้องมีเวรอยู่บ้าง ช่วงนี้อาจจะเยอะขึ้น เพราะน้องไปเรียนต่อ วันที่เราต้องรับผิดชอบเลยว่างคนอยู่เวรไป ก็ต้อลงมาอยู่เอง จะว่าสบายก็สบายค่ะ ไม่ต้องรับเคสต่อใคร ไม่ต้องรีวิว จับตั้งแต่ต้น แต่จะว่าเหนื่อยขึ้นก็เรียกว่าเหนื่อย เพราะอยู่เวรคือมาทำงาน และทำงานคือ ไม่ได้นอนเป็นส่วนใหญ่ 24 ชม. แล้วทำงานต่อทั้งวัน หมอเมืองไทยยังมีสภาพการทำงานแบบนี้ อัตรากำลังเราไม่มากพอที่จะหยุดงาน หลังลงเวร
แรกๆ แต่ไหนแต่ไรก็ใช้ความคิดว่า... เอาเหอะ ทำเยอะขึ้นก็ถือว่าได้เงินมากขึ้น เรียกได้ว่า คิดตามประสาคนที่ยังต้องทำงาน หาเงินเลี้ยงดูชีวิตตัวเอง ได้ช่วยคนด้วย ได้เงินด้วย
การอยู่เวร คือช่วงเวลาที่เราอาจต้องเผชิญภาวะวิกฤติของคนไข้ หรืออาจได้เจอเรื่องสุดวิสัย หรือแม้แต่เรื่องเล็กๆน้อยๆ อาจจะเจอทั้งเรื่องมีสาระหนักมากหรือไม่มีสาระแต่ก็มาในเวร
ถ้าตอนอายุน้อยๆ อยู่เวรก็อยู่ไป เจออะไรก็ปล่อยตัวตนเต็มที่ ไม่เคยหันมามองเองว่า.. ที่จริงแล้ว เราปล่อยนางฟ้าไปเท่าไหร่ ปล่อยปีศาจออกไปอีกเท่าไหร่จากตัวเราในเวรนั้นๆ... มองแค่ว่า เมื่อคืนกว่าจะเช้า รบหนักขนาดไหน เจอเคสอะไรบ้าง ดูแลรักษาไปอย่างไร เคสเรื่อยๆหรือมีอะไรเจ๋งๆ
พออายุมากขึ้น เริ่มสังเกตุ เริ่มเห็นตัวเอง ยิ่งต้องอยู่เวรบ่อยนั่นคือการเจอภาระงานแบบคาดเดาอะไรไม่ได้ก็บ่อยตามลำดับ
ทุกครั้งที่อยู่เวรเมื่อเรื่องราวผ่านเข้ามาในช่วงเวลาเวลาวิกฤตินั้น เราเป็นอย่างไร ในไอซียู ที่ห้องฉุกเฉิน ความกลัว ความตกใจ ความโกรธ ความสงบ สติ ความรู้ แต่ละชั่วขณะ อะไรมากกว่ากัน อะไรมา อะไรไป
ในเวลาที่ไม่ได้นอน ความอดทนต่อสิ่งที่มากระตุ้นยังเท่าเดิมอยู่ไหมหรือน้อยลง เหตุการณ์เดียวกัน ถ้ามาตอนไม่ง่วง กับมาตอนยังไม่ได้นอนเลยแม้ตอนนั้นจะตีสามแล้ว เราตอบสนองเหมือนหรือต่างกัน ....
ในเงื่อนไขเวลาต่างกัน ตัวเราต่างกันไหม ทั้งกับคนไข้และกับเพื่อร่วมงาน
ในช่วงเวลาที่ไม่ปกติ ช่วงเวลาวิกฤติเป็นช่วงเวลาง่ายมากที่ปีศาจในตัวเราจะออกมา แต่มันก็เป็นช่วงเวลาที่ทำให้เราได้มีโอกาสฝึกฝนตัวเองเช่นกัน ถ้าเรามองเห็นมัน
เมื่อก่อน อยู่เวรก็คิดเพียงว่า อ๋อ ทำงานเพิ่มก็ได้ค่าตอบแทนเพิ่ม
แต่สุดท้ายก็ได้เรียนรู้ว่า ช่วงเวลาที่วิกฤติ เหนื่อยและหนัก คือช่วงเวลาที่ดีที่จะได้เห็นตัวตนของตัวเองทั้งดีและร้าย
ความมีสติ ความเมตตา ความรู้ ความฉลาด ความกล้า ความอดทน ไหวพริบ ความกลัว ความกังวล ความโมโห ความเอาแต่ใจ อะไรต่อมิอะไร หมุนเวียนเข้ามาในใจมากมาย เปลี่ยนไปเปลี่ยนมา ข้างในเป็นอย่างไร จะส่งออกมาข้างนอกกระทบผู้คน ทั้งคนไข้และเพื่อนร่วมงาน
เราทำร้ายคนอื่นโดยเริ่มที่เราทำร้ายตัวเองจากข้างในก่อนเสมอๆโดยที่เราไม่รู้ตัว.....
การอยู่เวร จะไม่ใช่แค่การทำงานนอกเวลาแล้วรับค่าตอบแทนเพิ่มแค่นั้น แต่มันจะเป็นสนามฝึกที่ยากกว่าในช่วงเวลาปกติ ให้เราได้เรียนรู้และมองเห็นตัวเอง....
อยู่เวร เราเอาคนดีหรือคนร้ายมาอยู่ด้วยมากกว่ากัน...
แล้วคนร้าย มันร้ายได้ขนาดไหน ให้ดูเวลาคับขัน เวลาไม่สุขสบาย
#เราไม่ใช่นางเอก....
#ถ้าทนตัวเองได้ ก็ทนได้ทุกอย่างในโลก....
โฆษณา