…แต่ดูเหมือนว่าข้อหานี้จะยิ่งมีความร้ายแรงในสหรัฐที่ถือเป็นประเทศทุนนิยมตัวพ่อที่เป็นขั้วตรงข้ามกับแนวคิดเศรษฐกิจแบบสังคมนิยมหรือคอมมิวนิสต์อย่างมากชนิดไม่เผาผี จนถึงกับมีคำกล่าวว่า “ยอมตายดีกว่าเป็นสีแดง” (better dead than red) เลยทีเดียว
ดังนั้นสังคมนิยมจึงเสนอให้ส่วนรวมเป็นเจ้าของปัจจัยการผลิตและกระจายผลประโยชน์ทางเศรษฐกิจให้ทั่วถึงมากขึ้น อย่างไรก็ตามอาจใช้ระบบตลาด (คือยังใช้กลไกอุปสงค์-อุปทาน แต่รัฐเข้ามาแทรกแซงบ้าง) หรือไม่ใช้ระบบตลาดก็ได้ (เช่น ใช้ระบบคูปอง ผลิตสินค้าเท่าที่ประชาชนต้องการ ไม่มีการผลิตเกินเพื่อเอากำไร) นอกจากนี้สังคมนิยมยังมีแนวคิดอีกอย่างคือทำมากควรได้มาก (to each according to his contribution)
…แต่จะมีการจัดสรรสมบัติส่วนกลางไปให้แต่ละคนใช้เพื่อยังชีพและประกอบอาชีพ เช่น เครื่องมือทำกิน ที่อยู่อาศัยหรือเสื้อผ้าเครื่องนุ่งห่ม และผลประโยชน์จะแบ่งให้แต่ละคนเท่าที่จำเป็นต้องใช้ (to each according to his needs)