ความเห็นส่วนตัวนะคะ ป.ไทยเราเอกอุเรื่องบริการ แต่สอบตกในพาร์ท R&D นะคะ
เพราะสังคมไทยไม่ได้เป็น knowledge-based society เศรษฐกิจไทยเม็ดเงินมาจากภาคบริการมากกว่าภาคการผลิต สินค้าไทยที่สามารถโกอินเตอร์ เป็นฝีมือของผู้ประกอบการล้วนๆค่ะ การส่งเสริมจากภาครัฐมีส่วนแค่ขี้ปะติ๋ว แถมยังมีมารผจญที่ทำของก๊อป ของเลียนแบบ ฯลฯ (พูดแล้วก็ยาว ขอบ่นแค่พอสังเขป 555)
ขออนุญาตมองต่างจากจขกท.นะคะ ประเด็น "การผูกขาดตลาด" ไม่ใช่เรื่องน่ากังวลสำหรับธุรกิจสมุนไพรไทยเลยนะ แต่เป็นเรื่องของเลียนแบบมากกว่าค่ะ รองลงมาคือเรื่องการมีงานวิจัยรองรับ ความเข้มงวดในการตรวจสอบรับรองคุณภาพ ทั้งในแง่สรรพคุณและมาตรฐานการผลิต
กว่าที่ผู้ผลิตเจ้านึงจะไปถึงจุดนั้น กว่าจะสร้างชื่อเสียง สะสมความน่าเชื่อถือ แล้วอีพวกของเลียนแบบเนี่ย มาก๊อปไปหน้าตาเฉย!! พฤติกรรมนี้สร้างความเสียหายใหญ่หลวงให้เจ้าของผลิตภัณฑ์ ที่เขาอุตส่าห์ลงทุน R&D ไปมากมาย บางเจ้าธุรกิจเจ๊งไปเลยเพราะโดนของก๊อปที่ไม่ได้คุณภาพ เสื่อมเสียไปถึงผลิตภัณฑ์ของแท้ ไม่ใช่แค่โดนแย่งตลาด
ยุคนี้ไม่ใช่ยุคปลาใหญ่กินปลาเล็กแล้วค่ะ แต่ต้องเป็น "ปลาเร็ว" ค่ะ พวกเจ้าใหญ่ตัวโต เจ๊งกะบ๊งไปต่อหน้าต่อตาก็มีให้เห็นเยอะแยะนะคะ
ปลาเร็วคือต้องปรับตัวเร็ว ยืดหยุ่นสูง พัฒนาตัวเองอย่างต่อเนื่อง จะใช้กระแสเพื่อสร้างโอกาสบ้างเป็นบางครั้งก็พอได้ แต่ต้องไม่ละเลยคุณภาพ ต้องดีจริง
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
