กว่าจะรู้สึกตัว…ก็เอากลับคืนมาไม่ได้แล้ว
ใครเคยเคยมีความรู้สึกอยากเอาชนะใคร จนไม่สนอะไรทั้งสิ้นมั้ย
เวลาโต้เถียงกับใคร เหตุผลของเราจะใหญ่มาก ใหญ่ไม่แพ้กับอารมณ์ที่พลุ่งพล่าน จนไปปิดบังไม่ให้เราได้ยินเหตุผลที่อีกฝ่ายต้องการจะสื่อสาร เรามักคิดว่าเหตุผลฉันมันถูกที่สุดแล้ว ทั้งๆที่บางทีเหตุผลของเรา ก็ดูไม่มีเหตุผลเลยด้วยซ้ำ
แต่ไม่รู้สิ ฉันจะไม่ยอมเป็นคนผิดในเรื่องราวนี้แน่ๆ
จนบางครั้งเราลืมเป้าหมายหลักของการโต้เถียงกัน เราโต้เถียง เพื่อให้ต่างฝ่ายได้มีโอกาสอธิบาย ทำเข้าใจมุมมองเหตุผลที่ต่างกันของอีกฝ่ายมากขึ้น เพื่อหาทางออก หรือเพื่อการตัดสินใจที่เป็นไปในทิศทางที่ยอมรับได้ของทั้งสองฝ่าย
แต่เมื่อเราอยากเอาชนะ จนลืมไป กลายเป็นว่า การโต้เถียงในครั้งนี้ ใครจะบั่นทอน ทิ่มแทงความรู้สึกทางกาย ทางใจของอีกฝ่ายได้เจ็บแสบกว่ากัน
คนชนะ ไม่ใช่ คนที่มีมุมมอง มีเหตุผลดีกว่า แต่กลับเป็นคนที่ที่ทำร้ายความรู้สึกของอีกฝ่ายได้เจ็บที่สุด และคิดเองเออเองว่าตนคือ “ผู้ชนะ”
ถามว่าคนชนะ ได้อะไร?
นอกจากได้ความสะใจ ที่อยู่แค่ชั่วคราว นอกจากจะไม่ได้อะไรเลย ยังเสียความรู้สึกทางใจทั้งสองฝ่าย อย่างเอากลับคืนมาไม่ได้อีกแล้ว
เสียเงิน เสียงาน เสียสุขภาพ บางครั้งมันยังพอจะมีโอกาสแก้ไข ปรับปรุง เพื่อที่จะกลับมายังจุดเดิมได้นะ
แต่ความรู้สึกที่เสียไป เพียงเล็กน้อย ยากที่จะกลับมาเหมือนเดิม
แล้วเราจะเอาชนะกันไป เพื่ออะไร
กว่าเราจะรู้สึกตัวว่ามันไม่มีอะไรคุ้มค่าเลย เราก็แก้ไขอะไรไม่ได้แล้ว เราพูดออกไป นานเข้าเราอาจจะลืม แต่คนฟัง และยิ่งเป็นคำพูดที่ทิ่งแทงใจแล้วด้วย ไม่มีวันลืม
ในชีวิตเราคงจะหลีกหนี การโต้เถียง หรือความขัดแย้ง ไปได้ไม่ตลอดหรอก แต่เมื่อถึงเวลาต้องทำ ขอเเค่เรามี “สติ” อย่าลืมจุดประสงค์หลักของมัน ไตร่ตรอง รับผิดชอบคำพูดของตน และรักษาความรู้สึกของตนเองและอีกฝ่าย แล้วเราจะชนะ หรือแพ้ก็คงไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
