8 ก.ย. เวลา 00:40 • นิยาย เรื่องสั้น

(ความรัก)ความโมแรติก, กรุงเทพฯ 2505

การจะแต่งงานกับสุภาพสตรี(ไม่ใช่แค่ผู้หญิง)
ถ้าให้หรูก็ควรพบกับหล่อนในงานปาร์ตี้สักแห่งหนึ่งก่อน ใช้ถ้อยคำสุภาพไพเราะจนหน้าคลื่นเหียน มองหล่อนด้วยสายตาอ่อนโยน แล้วเข้าให้ถึงมาดกริยาไว้ตัวของหล่อนให้จงได้
เตรียมนึกชื่อนักประพันธ์เพลงคลาสสิกเอาไว้แยะๆ ประกอบการสนทนา (ถ้าหล่อนคลั่งเพลงชนิดนี้)
หรือไม่ก็ต้องรู้จักชื่อวรรณกรรม (ที่คนโบราณเป็นผู้เขียนขึ้นไว้ก่อนจะตายไปด้วยความหนาวและอดโซ) หลายๆ เล่มหน่อย หรือจิตรกรเอกๆ ของโลก(ย์) แล้วแต่หล่อนจะหันเหการสนทนาไปทางไหน วิ่งตามไปให้ติดอย่าได้ลดละทีเดียว อย่าพึ่งทะลึ่งมากนัก
ในวันแรกรู้จักเช่นนี้ แล้ววันต่อมาก็ควรจะส่งช่อดอกไม้ไปกำนัลหล่อน หรือทำอย่างไรอีกก็ตามให้ความรักได้มีโอกาสสารตัวมันขึ้นมาแบบค่อยเป็นค่อยไป รวมตลอดจนกระทั่งการไปกินข้าวเย็นกับครอบครัวของหล่อน และพยายามทำให้ใครๆ พอใจตั้งแต่ครอบครัวของหล่อน น้องสาวน้องชายจอมซนของหล่อน หรือหมาพันธุ์ฝรั่งของหล่อน จะต้องเป็นนักพูดที่ดี(หรือนักฟังที่ดีนั่นเอง) คอยเยสหรือโนให้ถูกจังหวะ
ปักเป้ากับจุฬา
รงค์ วงษ์สวรรค์
โฆษณา