ลองดูครับว่าเวลาเราเห็น ได้ยิน ได้กลิ่น ได้รับรส ได้แตะต้องสัมผัส และได้รับรู้อารมณ์ความคิดต่างๆ เราเห็นมั้ยว่า สมองของเราประมวลผลในสัมผัสทั้งหกนั้นออกมาเป็นอะไร พอใจ?ไม่พอใจ?เฉยๆ? แล้วมีการให้ความหมายในสิ่งที่ได้สัมผัสนั้นยืดยาวต่อไปมากน้อยแค่ไหน มีการปรุงแต่งซ่านฟุ้งไปจากสัมผัสทั้งหกที่ได้รับมาอย่างไรบ้าง พอเราไม่อยู่กับปัจจุบันขณะแล้วเรารู้ทันมันมั้ยว่าเฮ้ย เริ่มหลงแล้วนะ เริ่มไม่รู้แล้วนะ เริ่มโดนจิตปรุงให้เขวแล้ว แล้วพอมันมีปฏิกิริยา ทรงตัวอยู่นั้น มันอยู่ถาวรหรือค่อยๆจางคลายดับไปกันแน่?
ถ้าเราตกผลึกจากสิ่งที่ได้รับจากสัมผัสทั้ง ๖ ได้ เราก็จะเข้าถึงปฏิจจสมุปบาท หรือ เห็นแจ้งในปฏิจจสมุปบาทได้ครับ การจะเข้าใจหรือเข้าถึงปฏิจจสมุปบาทจะต้องไม่ลืมConditionของมันที่เรียกว่าอิทัปปัจจยตา(เพราะสิ่งนี้มี สิ่งนี้จึงมีขึ้น เพราะสิ่งนี้สิ้นไป สิ่งนี้จึงสิ้นตาม) เราเอาอิทัปปัจจยตานี่แหละครับตามสังเกตการณ์สภาวะจิตของเราได้นะ ทำแรกๆอาจจะยังตามดูไม่ทัน แต่ฝึกบ่อยๆนานๆไป เกิน ๒๑ วัน มันจะเริ่มเป็นเริ่มได้ขึ้นมาละครับ ลองดูนะครับ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
