ชาวบล็อคดิทแต่ละท่าน เป็นชาวพุทธในบริษัทไหนบ้าง ?
คำถามนี้ถูกลบ
มันมีเรื่องราวหนึ่งของจิตที่ท่านสะสมบุญกุศลบารมีมาดี ท่านบอกว่า วันแรกที่บวช พอเดินออกจากโบสถ์ เค้าก็เปิดให้ฉันดู แล้วท่านก็นึกว่า ท่านเป็นพราน ฆ่าวัวความ ฆ่าปลามาก ครั้งแรกที่เราเจอท่าน ก็เป็นเหมือนปีแรกที่ท่านหยุด ไม่ออกธุดงค์
ท่านธุดงค์มาสิบหกปี ..ท่านก็สอน เราเรื่อง กาย อารมณ์ จิต ท่านพูดไม่กี่คำ บางทีก็เล่าเรื่องนั่นเรื่องนี้ ฟังเพลิน ฃ..ที่จริงท่านยังไม่ไดเริ่มสอน พอจะสอน ท่านก็บอกว่า ให้เอาตัวทิฐิออกไป ทั้งเรื่องตำรับตำราที่เราจดจำมา ท่านก็เริ่มสอน สอนให้ปฏิบัติธรรม สอนให้รู้จัก อ่านอารมณ์กรรม ตัวกระทำที่เกิดขึ้น ที่เราใช้ในชีวิตประจำวัน
พอท่านสอนมา เราก็ไปค้นๆ หาดู เช่นเรื่องราวของคำว่า เจตสิก ..เจตจิต มันก็ยากเข้าใจ หากเราไม่ปฏิบัติธรรมขึ้นมาจริง ไม่เห็นว่า นี่นะ ที่เค้าเรียกว่า เจตสิก มีลักษณะแบบนี้ เพียงแค่เราอ่านตัวหนังสือ มันก็นึกไม่ออกว่าเป็นอย่างไรบ้าง พอเค้าให้ดูว่า เจตจิตที่จริงๆ มันเป็นอย่างไร เราก็เรียนรู้ขึ้นไปอีก เจตสิกเอาอะไร เข้ามาสู่กายสู่จิต
เรื่องพระไตรปิฏก ปิฎกชาดก ของพระพุทธเจ้า .มันก็เป็นร่องรอยที่ดี หาดเรามันแต่อ่าน ไม่ปฏิบัติธรรมขึ้นมาเลย มันก็ไม่สามารถรับรู้สิ่งเล่านี้ได้เหมือนกัน มันมีความแตกต่างกันในการเรียน เค้าจึงให้มี เป็นทางเลือก เพราะชีวิตเป็นฆราวาส มันต้องทามาหากิน ยังเป็นผู้ที่มีภาระ ตัดขาดโลกไม่ได้ ก็ไปๆมา ระหว่าง บ้านกับวัด
เราก็สนใจเรื่องราวทรี่ สามารถ นำมาปฏิบัติ ในการใช้ชีวิตอยู่กับโลก เราก็พยายามเรียนรู้ ไม่ได้ไปนั่งเรียนรู้ จะเป็นนักธรรมตามระบบการศึกษาของภิกษุ เราเรียนรู้ เพื่อที่จะสร้างบุญกุศล หากใครเค้าเอาเรื่อพระไตรปิฏก ที่ท่านสินพระ เอามาพูด คนอย่างเรา ก็ฟังไม่ค่อยรู้เรื่อง เหมือนกัน
เราก็สนในเรื่องราว ว่าเมื่อเป็นฆราวาส เราจะประพฤติปฏิบัติธรรมบ้าง เราจะทำอย่างไร อล้วสิ่งที่เกิดขึ้น ระหว่างที่ปฏิบัติธรรมขึ้นมา ..ที่ว่ามีอะไรเกิดขึ้น มีเรื่องราวอะไรเกิดขึ้น เราจะสิบถามใครได้บ้าง ในสิ่งที่เรียกว่า ภาพแสงสีเสียง เหตุผล ..เมื่อจิตเราติดขัด ..เราจะแก้ไขความหลงนั้นอย่างไร สิ่งที่น่ากลัวในการประพฤติปฏิบัติธรรม ..เรื่องของความหลง..เราจะมีวิธีที่หลีกเลี่ยงอย่างไร
เราจะมีวืธีที่ตรวจสอบตัวเองอย่างไรบ้าง บางครั้งจิต..จิตไปเห็นเรื่องราวของสิ่งที่เป็นนามธรรม .เราก็ต้องมาสำรวจอีกว่า สิ่งนั้นเป็นอารมณ์ที่อุปโลกน์ หรือว่า สิ่งนั้นเป็นนามธรรมมีจิต ..จริงๆ มันมีรายละเอียดมากมาย ในการที่นำกายมาประพฤติปฏิบัติธรรม แล้วมันก็ไม่มีป้ายบอกว่า ปฏิบัติธรรมมาถึงจุดนี้ จุดนี้ ..ยิ่งเรื่องการพิจารณาอะไรต่างๆ ควรจะพิจารณาอย่างไร การพิจารณาด้วยจิต กับอารมณ์ความรู้สึกนึกคิด มันแตกต่างกันอย่างไร
คราวนี้ มาถึงการประพฤติปฏิบัติธรรม ขั้นขันติบารมี สมมุติว่า เดินทำได้มาถึงจุดนั่น เราผ่านมันได้อย่างไร ไปขนดูที่ไหนก็ไม่มี เราจะหาใครมาช่วย สิ่งที่จะช่วยได้ ก็ครูบาอาจารย์ ที่ท่านสามารถกระทำได้ เข้าไปถึงคำว่า ธรรมโลกุตระ
.. นั่นแหละ ที่จะช่วยเราได้ บางทีเรายังไม่ทันได้ถาม แต่สิ่งที่ท่านเล่าเรื่องนั่นเรื่องนี้ ก็จะเป็นคำตอบ บางที่ก็บอกรายละเอียดเกร็ดเล็กเกร็ดน้อยในการประพฤติปฏิบัติธรรม ให้เราไปฝึกหัด จิตเราก็มีความละเอียดมากขึ้น ..ในการเรียนรู้จัก ธรรมขององค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ผู้ที่ที่ช่วยเหลือเร่าได้ ก็ยังมี บางทีท่านก็สอนมา เรียกว่า มาทางจิต ..ท่านก็บอกมา เหมือนว่า คล้ายอุปโลกน์ขึ้นมาเอง แต่ก็สามารถนำมาปฏิบัติ แก้ไขข้ิบกพร่องไปได้
ยิ่งเรามาประพฤติปฏิบัติธรรม สมมุติ ว่า เดินจงกรม บางที อารมณ์นึกคิด ที่เราจดจำมา ก็แทรกเข้ามา กลายเป็น จิตอยู่กับอารมณ์นึกคิดไปเสียทั้งหมด ที่ว่าจะมาปฏิบัติธรรม สลัดละอารมณ์กรรม ปลดเปลื้องอารมณ์กรรม ..ทำไม่ได้ ..จิตไม่ว่างเว้นจากอารมณ์กรรมไปได้เลย
ทำที่ไร .จิตมันก็ไม่สงบ สงบได้ ..เพราะว่า เวลาปฏิบัติธรรม ท่านว่าตอนนี้ เค้าปฏิบัติธรรม ภาวนาพุทโธ แต่เราก็ไปดึงเอาตำรับตำรา มานั่งนึกนั่งติก วิตกวิจารณ์ มันเป็นอารมณ์ไปเสียทั้งหมด จะว่างเว้นให้จิตสงบสักนิด เปิดช่องให้แสงรัตนะเข้ามา กลับไม่เปิดช่องไดเลย จิตก็ถูกปิดอย่างนั้น แล้วก็บอกว่า รู้แล้ว..อ้อ ไอ้นี่เป็นไอ้นั่น ไอ้นั่นเป็นไอ้นี่ สุดแต่อารมณ์อุปโลกน์ให้
อย่าเข้าใจผิด ว่า ..เราว่าพระไตรปิฏกไม่ดี . เราเป็นฆราวาส เราก็ปฏิบัติธรรมของเราไปพอสมควรแก่เหตุที่เราทำได้ ..
เมื่อเวลาเราขัดข้องในการปฏิบัติ เหมือนงานเทคนิค ..พอเราไปถามนักธรรม ..เค้าก็ยกคำภีร์มาบอกกล่าว ..พอเราไปเจอช่างเทคนิคที่มีประสบการณ์ ไม่ต้องพูดมาก บรรยายมาก เล่าให้ท่านฟัง ท่านก็บอกว่า ให้ไปทำตรงนั้นตรงนี้ ทำอย่างนี้ๆน่ะ จะได้แก้ไขได้ ไม่เสียเวลา .นั่นก็คือ เรื่องรราวของพระที่ท่านปฏิบัติธรรมผ่าน จุดนั้นจุดนี้มา
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
