13 ก.ย. เวลา 07:10 • ความคิดเห็น
เพื่อนร่วมงาน เจ้านาย แม้กระทั่งตัวเราเอง ต่างกมีกรรม มีอารมณ์โลภโกรธหลง เหมือนกัน มันเหมือน อยู่ในหม้อเดียวกัน ..บรรยากาศ ที่ทำงาน มันก็เหมือนมีอารมณ์ ร่องลอยอยู่ในสถานที่นั้น .เมื่อต่างคนก็ต่างมีกรรม มันก็เหมือน ..มีอารมณ์มมีทิฐิ อะไรต่าง คอยจะขวิด ..
บางทีี เวลาไปตลาด เราก็ชอบพาเด็กๆ ไปซื้อปลาดุก ดูเวลามันดิ้น พอตัวไหนดิ้น มันก็ช่วยกันดิ้นไปทั้งกาละมัง คราวนี้ ปลาดุกตัวมันมีเงี่ยน พอต่างตัวต่างดิ้น ไอ้เจ้าเงี่ยน ..มันก็ไปถูกเพื่อนรอบข้าง บาดเจ็บ ไปทั้งกาละมัง เราจะซื้อตัวเดียวไปปล่อย ก็ตัวตัวเองอื่นมันอิจฉา เลยต้องเหมาหมด ไปทั้งกาละมัง เอาไปปล่อย มันจะได้ ไม่อิจฉาริษยากัน
เมื่อเราอยู่ในที่ ..ที่เค้าสมมุติว่า หัวเรือนั้น ก็คือ หูตาจมูกลิ้นกายใจ พอหัวเรือมันไปถูกกระแทก มันก็ย่อมมีการบอบช้ำ เมื่อบอบช้ำ มันก็เหมือนเป็นแผล ..ฟอกช้ำดำเขียว แต่เราก็มองไม่เห็นว่ามันบอบช้ำ .มื่บอบช้ำ มันบอบช้ำที่วิญญาณ จิตอาศัยอยู่กับวิญญาณที่ยอกช้ำ มันก็ต้องทุกข์ใจ ไปตามวิญญาณที่บอบช้ำ ทุกข์ทรมาน เป็นธรรมดา นั้นแหละเค้าเรียกว่า กรรม
คราวนี้ ครั้นจะบอกให้ช่วยเหลือตัวเอง ทำบุุญทำทาน .สวดมนตภาวนา มันคงทำไม่ได้ เพราะมันแยกของหนักแบกกรรมอยู่ .บอกไปก็หงุดหงิด ..เพร่ะคนมันแบกของนั้น ..ก็ค่อยๆวางมันลงเสียก่อน . มันเรื่องราวของคนอื่นทั้งนั้น เอามทัยถมตัวเองทำไม
โฆษณา